Vague d'attentats au Luxembourg

.

Operettenstaat style Unwort, für Wahrheit & Recht
http://www.wort.lu/de/lokales/editorial-operettenstaat-53b4eaf8b9b39887080414eb
le chef d'édition semble avoir tout compris
ils sont forts là à Gasperich!
Tiens, ça me rappelle Dilbert principle; définition:  "leadership is nature's way of removing morons from the productive flow".

The Dilbert Principle around the concept that in many cases the least competent, least smart people are promoted, simply because they’re the ones you don't want doing actual work. You want them ordering the doughnuts and yelling at people for not doing their assignments—you know, the easy work. Your heart surgeons and your computer programmers—your smart people—aren’t in management. That principle was literally happening everywhere

version plus rigolote

http://www.wort.lu/de/lokales/editorial-operettenstaat-53b4eaf8b9b39887080414eb
Pour les francophones:

Luxemburger Wort Publié le jeudi 3 Juillet 2014, au 07h33
« Après le jugement provisoire d'hier, le juge peut maintenant également faire glisser un bilan intermédiaire tout en maintenant les six points suivants.
Tout d'abord, la trace de Gladio, Stay Behind et les guerres froides, tous étaient seulement aberrations. Pendant des mois, le tribunal a pratiqué l'observation de processus et a été autorisé à entrer dans la clandestinité du monde parallèle « démoniaque « ( ?) des armées de renseignement et de secrets, alors que tout à réapparu ailleurs"

Sale coup pour les détracteurs style Kramer :Titu Marlair Hervé et tous les paranos qui vomissent depuis des années sur le forum aux seules fins de discréditer le pacte atlantique.

Kramer qui apportait des preuves et l'ADN de son papa à eu droit à un examen psychiatrique aux frais de l'Etat Luxembourgeois.   
Les autres pas encore: ils relèvent simplement de la paranoïa   :

"C'est une psychose caractérisée par un délire systématisé, sans affaiblissement des capacités intellectuelles.Cette psychose débute à l'âge moyen de la vie sur un fond de caractère paranoïaque (méfiance, orgueil, hypertrophie du Moi, susceptibilité, jugement faux, rigidité du psychisme ) à la suite bien souvent d'un conflit psychoaffectif d'importance variable.
Le délire est bien systématisé, interprétatif et les réactions agressives contre "autrui" sont violentes et fréquentes". Le sujet, comme dans toutes les psychoses, adhère totalement à son délire."

"Autrui " sur le forum est bien connu : toujours fidèle à la vérité  

https://www.apache.be/2014/07/03/luxemburgse-geheimen-spionagenest-aan-de-achterdeur/

Luxemburgse geheimen: Spionagenest aan de achterdeur

(...)

Bommeleeër

Binnen de SREL bestond een stay behind-organisatie van de Navo, die in Luxemburg eenvoudig Plan werd genoemd. Het was een anticommunistische verzetsgroep, die in actie moest komen in het geval West-Europa door de Sovjet-Unie onder de voet zou worden gelopen. Maar daarnaast bestond er ook een parallele stay-behind. Dit tweede, nog beter geheim gehouden netwerk werd volledig door de Amerikaanse CIA gerund en zou ook ingezet zijn tegen binnenlandse ‘communistische subversie’. Het is deze naamloze organisatie die door sommigen verantwoordelijk wordt geacht voor de reeks van achttien nooit opgehelderde bomaanslagen die Luxemburg teisterden in het midden van de jaren tachtig, en die bekend staat als de Bommeleeër-affaire.

Dat is alvast de stelling van de voormalige directeur van de SREL én van de advocaten van twee voormalige gendarmes, die momenteel voor de rechtbank staan op beschuldiging van het plegen van die aanslagen. Het Bommeleeër-dossier, dat tot op de dag van vandaag de gemoederen in het groothertogdom hevig beroert, vertoont opvallende gelijkenissen met ‘onze’ Bende van Nijvel. Bovendien zijn er ook mysterieuze raakvlakken tussen de Bommeleeër-zaak en de terreurdaden in ons land van de ‘extreemlinkse’ CCC en de ‘neonazistische’ Westland New Post (WNP).

(...)

Een losse greep uit dit rariteitenkabinet:

* Een topman van de SREL, die voordien op de Amerikaanse ambassade in Luxemburg had gewerkt, mocht ongehinderd grote delen van de geheime dienst ‘privatiseren’ en in dienst stellen van een Brits-Irakese zakentycoon met CIA-connecties. Vervolgens kon hij samen met een voormalig medewerker van de Navo en met financiële steun van de Luxemburgse overheid een privé-inlichtingendienst oprichten.

* Een gewezen Luxemburgs diplomaat, inmiddels parlementslid, heeft zich zogenaamd laten recruteren door de GRU, de militaire inlichtingendienst van de Sovjet-Unie. Maar in feite fungeerde hij als dubbelagent en gaf hij inlichtingen over de Russen door aan de CIA.

* De voorzitter van het Luxemburgse Rekenhof, die ook het budget van de SREL controleerde, zat tot over zijn oren in de schulden. Het gevolg was dat onderwereldfiguren zijn kantoor konden infiltreren en hijzelf verwikkeld raakte in allerlei duistere combines. Nadat de hoge ambtenaar werd ontslagen, werd hij opgevangen door de SREL: hij kreeg gratis een appartement van de geheime dienst en werd in dienst genomen als betaald informant.

* Een voormalig KGB-kolonel, die zich in Groot-Brittannië ontpopte tot miljardair en oligarch, kon de SREL inschakelen om een privé-conflict over geld uit te vechten met een topagent van de Spaanse geheime dienst.

* De Brits-Irakese zakentycoon die de SREL zo ongeveer had opgekocht, werkte aanvankelijk voor dictator Saddam Hussein. Vanuit Luxemburg werd hij bankier, wapenhandelaar en topinformant van de Britse geheime dienst. Om zijn machtspositie te verstevigen, koopt hij politici zoals andere mensen postzegels verzamelen.

* Een prins van het groothertogelijke familie, die door getuigen herhaaldelijk werd gesignaleerd in de buurt van nooit opgehelderde aanslagen van de Bommeleeër, blijkt over opvallend goede relaties met de CIA te beschikken.

* Een premier die na een ambtsperiode van negentien jaar struikelde over het schandaal rond de SREL, wordt een jaar later voorzitter van de Europese Commissie. Enkel de Britse premier David Cameron bleef zich hardnekkig verzetten tegen zijn benoeming.

Het kleine Luxemburg, met zijn opvallend grote concentratie aan banken en financiële instellingen, blijft een geliefkoosde vluchthaven voor grote fortuinen. Niet alleen bedrijfsleiders die de fiscus in de luren willen leggen, maar ook gevallen dictators, Afrikaanse staatshoofden, Russische maffiabazen, wapenhandelaars en organisatoren van internationale smeergeldcircuits: ze doen graag een beroep op de discrete faciliteiten van het groothertogdom. Dat gegeven maakt Luxemburg bijzonder interessant voor grote buitenlandse inlichtingendiensten. Maar uit de nieuwe gegevens die dankzij het parlementair onderzoek en het Bommenleeër-proces aan het licht zijn gekomen, wordt stilaan duidelijk dat Luxemburg ook heeft gediend als laboratorium voor ‘covert operations’ van de Britse en Amerikaanse geheime diensten.

Encore unb article de presse allemand où rien n'est recherché:
http://deutsche-wirtschafts-nachrichten.de/2014/07/06/schatten-armee-der-nato-holt-jean-claude-juncker-seine-vergangenheit-ein/

.

http://www.wort.lu/de/politik/briefe-an-die-redaktion-bommeleeer-reaction-a-l-article-de-michel-thiel-53ba8278b9b3988708043894

Briefe an die Redaktion ( Gaston Vogel )

Bommeleeër: réaction à l'article de Michel Thiel

Veröffentlicht am Montag, 7. Juli 2014 um 13:20

Je lis dans un texte signé Thiel et publié à la date de ce jour dans votre journal (du 03/07/14) l'imbécillité suivante: «Was im vorerst letzten Antrag der Verteidigung jedoch ebenfalls auffällt, ist die Tatsache, dass ,gegenüber früheren‘ Anträgen die mutmaßliche Mittäterschaft ihrer beiden Mandanten Scheer und Wilmes nicht ausdrücklich zurückgewiesen wird. Ob es sich um einen Hinweis dafür handelt, dass die Verteidigung künftig ihre Strategie ändern will? Eine Frage, die erst in vielen Jahren beantwortet werden dürfte.» Au fil du procès, nous avons affirmé 10.000 fois que nos clients sont innocents. Pourquoi répéter cela encore et encore ad nauseam?

Il faut donc une énorme dose de mauvaise foi et de méchanceté pour écrire des conneries de ce genre. Qu'il sache et que tous le sachent une fois pour toutes, Scheer et Wilmes sont les boucs émissaires, totalement innocents d'une suprême injustice. Veuillez en informer vos lecteurs afin que toutes ambiguïtés soient bannies.

Nous avons remarqué au fil du temps à de multiples reprises le peu d'objectivité de ce scribouillard.

Gaston Vogel

http://www.apache.be/2014/07/09/luxemburgse-geheimen-2-waarom-juncker-weg-moest/

Luxemburgse geheimen (2): Waarom Juncker weg moest

Waarom moest Jean-Claude Juncker vorig jaar aftreden als premier van het Groothertogdom Luxemburg? Wellicht omdat Juncker door de top van ‘zijn’ eigen inlichtingendienst in de val werd gelokt. Toen het deksel van de beerput vloog en een parlementaire onderzoekscommissie de omvang en de aard van de wantoestanden bij de Luxemburgse geheime dienst blootlegde, was zijn positie onhoudbaar.

Emile Krieps was een held van het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de Duitse invasie en annexering van het Groothertogdom Luxemburg door de nazi’s had de schoolmeester uit Differdange een clandestiene organisatie opgericht, die gevluchte geallieerde krijgsgevangenen over de grens naar Frankrijk smokkelde. In 1942 werd Krieps opgepakt door de Gestapo en in een concentratiekamp opgesloten. Hij werd vrijgelaten om medische redenen, en vluchtte via Frankrijk, Spanje en Portugal naar Groot-Brittannië. Daar sloot hij zich aan bij het Belgische leger en kreeg er een opleiding als parachutist en geheimagent. Een maand na de landing van de geallieerde troepen in Normandië werd Krieps in de Ardennen gedropt, samen met de Belgische verzetsstrijder Jean-Pierre Bonsang (die later agent werd van de Amerikaanse vliegtuigconstructeur Lockheed).

Liberaal

In september 1944 nam Krieps deel aan de bevrijding van Luxemburg, daarna sloegen de Duitsers terug met het Ardennenoffensief. Tijdens die gevechten vormde Krieps het allereerste stay behind-netwerk in het groothertogdom: hij ontving een gecodeerd bericht uit Londen met het bevel ter plaatse te blijven indien de Duitsers Luxemburg-stad zouden heroveren. Zijn groep, bestaande uit een twaalftal Luxemburgse agenten in dienst van de OSS (de voorloper van de CIA) en met een Brits hoofdkwartier in Brussel, stond later klaar om geparachuteerd te worden achter de Rijn, in vijandelijk gebied. Dat plan werd afgeblazen, omwille van de snelle vorderingen van de geallieerden.

Een jaar na de oorlog, op 2 augustus 1946 om vijf uur ‘s morgens, werd Krieps uit zijn bed gebeld door agenten van de Sûreté publique, de voorloper van de Service de Renseignement de l’Etat Luxembourgeois (SREL). Samen met drie andere legerofficieren, allen gewezen weerstanders, werd hij aangehouden en beschuldigd van poging tot staatsgreep. De zogenaamde Putsch van de officieren veroorzaakte grote opschudding, maar bleek al snel een op loze geruchten gebaseerd hersenspinsel. De arrestanten werden vrijgelaten en de zaak werd geseponeerd. De aanklacht bleek gefabriceerd te zijn door Joseph Bech, toenmalig katholiek minister van Buitenlandse Zaken. Bech zag in de Putsch-affaire een mogelijkheid om enkele liberale politieke tegenstanders te discrediteren en zo mogelijk uit te schakelen. Later werd Krieps benoemd tot luitenant-kolonel, ging in de politiek en werd minister van Defensie voor de liberale partij.

   Samen met drie andere legerofficieren, allen gewezen weerstanders, werd Emile Krieps aangehouden en beschuldigd van poging tot staatsgreep

Politieke machtsstrijd

Onlangs, in mei jl., werden de bijna vergeten lotgevallen van Krieps opgerakeld door Marco Mille, de ex-directeur van de SREL. Mille was als getuige opgeroepen op het proces tegen de twee gendarmes die beschuldigd worden van de Bommeleeër-aanslagen in de jaren tachtig. Net als in andere landen is ook in Luxemburg de politieke controle over de veiligheidsdiensten de inzet van een permanente machtsstrijd, die zich in het groothertogdom vooral afspeelt tussen de christendemocratische en de liberale partij, zo vertelde Mille. Hij schetste de ontstaansgeschiedenis van de stay behind-netwerken in het groothertogdom en situeerde het beginpunt ervan kort na de Putsch van de officieren in 1946. Voormalig premier Jacques Santer had eerder al verklaard dat de stay behind-organisatie in Luxemburg werd opgericht in 1952, ten tijde van de Korea-oorlog, en geactiveerd werd in 1956, na de inval van de Sovjettroepen in Hongarije.

In die beginperiode ressorteerde de stay behind-organisatie onder het Tweede Bureau, de militaire inlichtingendienst van het Luxemburgse leger. Traditioneel leunen militaire inlichtingendiensten meestal dichter aan bij hun Angelsaksische zusterdiensten, CIA en MI6. (Dat is ook in België het geval) En de ministers van Defensie waren vanaf 1959 telkens liberale politici: eerst Eugène Schaus en daarna Emile Krieps, zo bracht Mille in herinnering. Dat bleef zo tot in 1960, toen de SREL werd opgericht. Op dat moment werd de officiële stay behind-structuur door de toenmalige christendemocratische premier Pierre Werner uit het leger gehaald en ondergebracht bij de nieuwe, burgerlijke inlichtingendienst. Vanaf dat moment was de premier politiek verantwoordelijk, en niet langer de minister van Defensie. “Als er een parallele stay behind-organisatie bestond, dan moet ze in die periode opgericht zijn”, stelde Mille, die zelf tot de christendemocratische partij wordt gerekend. “1960 was een goed moment. Dat heeft te maken met politieke controle. Het is mogelijk dat de toenmalige politieke verantwoordelijken (lees: de liberale politici) hun verlies niet hebben aanvaard. Dat lijkt me heel waarschijnlijk.”

   Gedurende meer dan vijftig jaar, van 1960 tot 2013, hebben de Luxemburgse christendemocraten bijna ononderbroken de Eerste Minister geleverd

Gedurende meer dan vijftig jaar, van 1960 tot 2013, hebben de Luxemburgse christendemocraten bijna ononderbroken de Eerste Minister geleverd. Enkel tussen 1974 en 1979 moesten ze die topfunctie eventjes afstaan aan de liberaal Gaston Thorn. Die moest de baan ruimen voor opnieuw Werner. Daarna kwam de christendemocraat Jacques Santer en tenslotte zijn partijgenoot Jean-Claude Juncker, die premier was gedurende 19 jaar, van 1995 tot vorig jaar. Over eventuele problemen van zijn voorgangers met de SREL werd nooit iets vernomen, maar dat premier Juncker een moeilijke relatie had met ‘zijn’ inlichtingendienst is een understatement. Hadden die problemen iets te maken met de toenemende invloed van de Brits-Irakeese zakenman Nadhmi Auchi en zijn CIA- en MI6-vrienden op de Luxemburgse inlichtingendienst?

Mol

Dat Juncker nattigheid voelde, blijkt uit het feit dat hij een persoonlijke spion naar de geheime dienst stuurde: in februari 2006 liet hij Roger Mandé, een voormalige politieman die voor Juncker had gewerkt als zijn chauffeur en lijfwacht, aanwerven door de SREL. De komst van Mandé stootte op grote weerstand. “De directie van de SREL zou geprobeerd hebben om de recrutering te verhinderen”, noteerde de parlementaire onderzoekscommissie. “Er bestond blijkbaar de vrees dat Mandé daar geplaatst was door premier Juncker om op die manier directe informatie te verkrijgen over het interne reilen en zeilen van de dienst.”

Die vrees was terecht, want Mandé fungeerde inderdaad als mol en informeerde zijn vroegere baas over de twijfelachtige operaties die de geheime dienst deed in opdracht van privé-personen. Hij had ook toegang tot de analyses van de dienst en tot inlichtingen die de SREL ontving van buitenlandse diensten. Al snel werd zijn positie onhoudbaar en werd Mandé weggepromoveerd naar Brussel, als verbindingsagent tussen de SREL en de Navo. “Die overplaatsing blijft iets raadselachtig”, schreef de onderzoekscommissie. “Werd hij met een specifieke missie gestuurd of simpelweg aan de kant geschoven?” De commissie stelde zich ook vragen over de privileges waarover Mandé als intimus van Juncker blijkbaar beschikte en momenteel nog steeds beschikt. “Noch de SREL, noch het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft controle over de activiteiten van Mandé. Als verbindingsagent bij de Navo rapporteert hij niet over zijn activiteiten. Luxemburg heeft geen controle over de informatie die via deze weg wordt uitgewisseld met de buitenlandse inlichtingendiensten van de Europese Unie. Dat is een ontoelaatbare situatie.”

Roze Konijn

Was Juncker te ver gegaan en meende de in het nauw gedreven top van de SREL daarom wraak te moeten nemen? Waarom besloten topmannen van de geheime dienst, nadat ze de recrutering van Mandé niet hadden kunnen verhinderen, om een gesprek met de premier over zeer gevoelige onderwerpen heimelijk te registreren? Dacht de top van de SREL de premier hiermee te kunnen chanteren? En werd, toen dat niet lukte, daarom de inhoud van die gesprekken vervolgens gelekt naar de pers? Werd de premier in de val gelokt en afgeschoten door zijn eigen inlichtingendienst?

Voormalig chef van de Luxemburgse geheime dienst, Marco Mille

Op 31 januari 2007 kreeg Juncker op zijn kabinet het bezoek van Marco Mille, de toenmalige chef van de geheime dienst. Het hele gesprek werd door Mille heimelijk en clandestien opgenomen met een speciaal voor de gelegenheid in zijn polshorloge ingebouwd opname-apparaatje. De SREL-directeur wist heel precies welke vragen hij de premier wou stellen, en die hadden alles te maken met de Bommeleeër-affaire. Zoals gezegd vermoedde Mille dat die bomaanslagen het werk waren van een parallele stay behind-groep, die niets te maken had met de SREL maar die gecontroleerd werd door het Luxemburgse leger en de CIA.

Zo wilde hij van de premier vernemen wat er klopte van de verhalen dat er een versleutelde CD zou bestaan van een geheim gesprek dat Juncker in 2005 had gevoerd met groothertog Henri, het staatshoofd van Luxemburg, over de Bommeleeër-zaak. Volgens technicus M., een informant van de SREL die het gesprek zou afgeluisterd hebben, was het van die aard dat het “Luxemburg op zijn grondvesten kon doen daveren”. Maar Mille kreeg van Juncker te horen dat zijn gesprek met de groothertog enkel over banaliteiten ging. Tussendoor vertelde Mille dat de gesprekken van de groothertog, die regelmatig contact had met de Britse MI6, door zijn dienst werden afgeluisterd. Voorts vertelde Mille aan Juncker dat zijn dienst een onderzoek had ingesteld naar de geloofwaardigheid van M. onder de codenaam Lapin Rose (Roze Konijn).

Chantage

Vijf jaar later ontplofte de tijdbom. Op 19 november 2012 onthulde de radiozender RTL dat de SREL het gesprek met Juncker heimelijk had opgenomen. Op 30 november deed het weekblad Letzebuerger Land er nog een schepje bovenop door lange letterlijke citaten uit de conversatie te publiceren. Grote consternatie: Luxemburg stond op zijn kop. Een week later viel het besluit tot de oprichting van een parlementaire onderzoekscommissie naar de werking van de inlichtingendienst. Toen de commissie op 5 juli vorig jaar haar rapport publiceerde, waaruit bleek dat premier Juncker op de hoogte was van de vele onwettelijke praktijken en wantoestanden bij de geheime dienst maar niets had ondernomen om hieraan te verhelpen, was zijn lot bezegeld.

Wat had Mille bezield om het gesprek stiekem op te nemen? Aan de onderzoekscommissie verklaarde hij dat de opname moest dienen om aan zijn eigen dienst te bewijzen dat hij de premier had geïnformeerd over de feiten. Geen overtuigend motief. Ten tweede wou hij een bewijs dat Juncker akkoord ging met het afluisteren van informant M. Over diens geloofwaardigheid bestond nochtans weinig betwisting. Mille zelf noemde hem een bron van topkwaliteit, die al sinds de jaren tachtig samenwerkte met de SREL en die absoluut betrouwbaar werd geacht.

Juncker daarentegen sprak van “een poging tot chantage”, een interpretatie die bevestigd werd door zijn vertrouweling Roger Mandé. Frank Schneider, chef Operaties van de SREL, had trouwens aan een hoge medewerker van premier Juncker gezegd dat hij over een kopie van de versleutelde CD beschikte en die zelf zou laten decrypteren. Schneider dreigde er ook mee om naar de internationale pers te stappen indien premier Juncker hem zou laten vallen. “Het is hij of ik”, zei Schneider. Voor wie werkten de toenmalige topmannen van de SREL eigenlijk?, vroeg een woedende Juncker zich af, toen hij gehoord werd door de onderzoekscommissie. “Werkten ze tegen mij?” Het antwoord was voor iedereen duidelijk.

Volgende week deel  3: De boekhouder van de natie

Bronnen:

* “La guerre des services secrets dans les deux Luxembourg”, Noël Anselot, Editions Eole, 2001

* “Le rôle du service de renseignements dans le cadre des enquêtes relatives à l’affaire des attentats à l’explosif des années 1984 à 1986″, Rapport de la Commission de Contrôle parlementaire du Service de Renseignement de l’Etat, 7 juillet 2008

* Rapport de la Commission d’enquête sur le Service de Renseignement de l’Etat, Chambre des Députés, 5 juli 2013

deleted by user

C'est intéressant ce que Vogel écrit.
Il ne semble plus se souvenir que c'était Me Gaston Vogel lui-même qui affirmait à haute voix:
Je conseille aux deux inculpés de plaider coupable pour atteindre les commanditaires

Voir sur Google "la revue Bommeleeer dislaire"

" c'est comme cela dans tous les pays du monde....ce qui est secret doit rester secret"

  

.

c'était pas le cousin de Bokassa mais de Santer

.

Dans l'article suivant, il est question de Emile Krieps :

http://5minutes.rtl.lu/fr/actualite/luxembourg/533532.html

Il est intéressant de noter que, selon un article récemment paru sur "Apache.be" (Luxemburgse geheimen 2), Krieps a été parachuté dans les Ardennes un mois après le débarquement en Normandie... en compagnie du belge Jean-Pierre Bonsang.

Ce dernier n'est pas un inconnu !

Dans d'autres articles de Georges Timmerman, on peut lire qu'il a été le représentant de Lockheed en Belgique. C'était un ancien résistant (réseau Clarence) et anti-communiste, avec des liens avec les services de renseignement ...

Extrait d'un article :

Na de oorlog was Bonsang, samen met een aantal Belgische legerofficieren, één van de oprichters van de vzw Centre National de Parachutisme. Hij was ook een van de oprichters van de American and Common Market Club in Brussel, een pro-Atlantische vereniging waarin Brusselse bouwtycoons uit de entourage van Vanden Boeynants, zoals Ado Blaton en Charly De Pauw, een toonaangevende rol speelden. In de jaren zeventig werd Bonsang ook beheerder van de Aéro Club Royal de Belgique (Koninklijke Belgische Aero-Club).

Voorzitter van deze Brusselse vereniging van luchtvaartliefhebbers was prins Antoine de Ligne. De prins was ook erevoorzitter van de Cercle des Nations, een selecte Brusselse privéclub waarvan de ledenlijst leest als de who-is-who van de vrienden van VDB.

_ _ _


Centre National De Parachutisme
ASBL
Numéro de TVA :   BE 0409.571.909
Adresse :
Rue du Châtelain, 46
1050 Ixelles
Belgium

C'est l'adresse du "Home Para-Commando"

http://www.anpcv-brabant.be/anpcv_intro_fr.htm

Membre d'honneur : Jean Delhez ...  

_ _ _

Aux Pays-Bas, le lobbyiste de Lockheed était le prince Bernhard, créateur du Bilderberg...

Jusqu'en 1976 la présidence du Bilderberg était éxercée par le prince Bernhard de Lippe, ami des industriels les plus puissants comme le notait Philippe Bernert (L'Aurore, 27 Aoüt 1976), qui ajoutait que le prince regroupait ceux-ci "au sein de l'association "Bilderberg", extraordinaire franc-maçonnerie du monde international des affaires", le terme "affaires" devant être pris dans son acceptation la plus large.

Le scandale des pots-de-vins de Lockheed et le "mea culpa" du prince Bernhard contraignirent le mari de la reine des Pays-Bas à quitter la présidence du Bilderberg Group; mais l'organisation n'en poursuivit pas moins ses activités, son "patron" véritable n'étant pas le prince, mais le milliardaire David Rockefeller.

Ce financier américain mondialement connu est en effet à l'origine du Bilderberg Group. Son nom figure sur les premières listes de participants, notamment sur celles des personnalités présentes à la conférence de St Simons Island, en Géorgie (USA), à côté d'autres noms prestigieux: Retinger, l'instigateur, naturellement; F.D.L. Astor, éditor du London Observer; Georges Ball; Pierre Commin, de la S.F.I.O.; Allen Dulles, ancien directeur de la CIA; le sénateur américain Fulbright; Robert Murphy, Dean Acheson et Henry Kissinger, hommes d'états américains; Robert Oppenheimer, le père de la bombe d'Hiroshima et de Nagasaki; et Nelson Rockefeller, futur vice-président des USA.

Lorsqu'il prit la tête du Bilderberg Group, David Rockefeller venait de créer la Trilatérale. Il en est aujourd'hui le chairman pour l'Amérique, tout en présidant le Council on Foreign Relations (C.F.R. ou Conseil aux relations étangères), organisme considéré comme le promoteur du Bilderberg Group et de la Trilatérale (mais le CFR ne regroupe que des affiliés américains).

Note : nous savons que Henry Kissinger et David Rockefeller ont rencontré les membres du "Cercle Pinay/Violet" (Pesenti, Pinay, Violet, Otto de Habsbourg, etc)

_ _ _


Il faut relire ce qui concerne le Squad (notamment pour Jean Delhez) :

https://tueriesdubrabant.1fr1.net/t1658-squad-exploration

Il semble que des membres du Squad ont pu avoir des missions pour le Stay-behind belge.

Cela veut-il dire que Emile Krieps (et Jean-Pierre Bonsang) pouvaient avoir des liens avec le Stay-behind ?

_ _ _

Autre question : un lien entre Jean-Marie Tinck (parachutiste) et le Centre National De Parachutisme ?

Cahiers d'histoire de la seconde guerre mondiale
Ministere de l'education nationale, Centre de Recherches et d'Études Historiques de la Seconde Guerre Mondiale., 1992

(...) Dans la nuit du 4 au 5 juillet sont reçus plusieurs conteneurs et trois agents: Brûlage (Jean-Pierre Bonsang), Thread (René Wilmes) et Plush (Emile Krieps). Bonsang, dont c'est la seconde mission, est destiné à Clarence (...)

Rapport van de Commissie van Drie: Onderzoek naar de juistheid van verklaringen over betalingen door een Amerikaanse vliegtuigfabriek

Netherlands. Commissie van Drie, Netherlands. Staten-Generaal. Tweede Kamer
Staatsuitgeverij, 1976 - 240 pages

La théorie développée par Mille me semble très intéressante ...

Mille expose son hypothèse

http://www.lequotidien.lu/bommeleer/56116.html

2014-05-08 09:26:00

Selon la théorie de Marco Mille, l'ancien ministre Emile Krieps (DP) est l'une des têtes de l'organisation des attentats. Il cite aussi le nom de Ben Geiben.

_ _ _

Emile Krieps avait une épouse anglaise.

Il a préfacé un livre de Guy Weber (qui a été l'assistant du SACEUR Lyman Lemnitzer au Shape et donc bien au courant des Stay-behind)

Il a sauté en parachute dans les Ardennes (juillet 1944) avec le Belge Jean-Pierre Bonsang. Ce dernier est devenu agent de Lockheed pour la Belgique, alors que le prince Bernhard des Pays-Bas, créateur du Bilderberg, représentait Lockheed aux Pays-Bas.

[/b]Selon plusieurs sources, le réseau grec Stay-behind a été impliqué dans ce coup d'Etat : il comptait dans ses rangs les colonels Papadopoulos, Makarezos et Pattakos

grande famille?

Quelques documents où il est question de Jean-Pierre Bonsang...

Certaines archives sont déclassifiées (NARA / AAD), d'autres non (Wikileaks) :

http://aad.archives.gov/aad/createpdf?rid=273646&dt=2476&dl=1345

https://www.wikileaks.org/plusd/cables/1976BRUSSE04162_b.html

https://www.wikileaks.org/plusd/cables/1975BRUSSE09926_b.html

Voir aussi

http://www.statengeneraaldigitaal.nl/document/tekst?id=sgd%3A19751976%3A0005001&pagina=110

Sur Jean-Pierre Bonsang, voir aussi

http://resourcessgd.kb.nl/SGD/19751976/PDF/SGD_19751976_0004651.pdf

notamment





et

http://www.vrid-memorial.com/files/fichiers/3d75f15b4fbc6ea93b25c642936e45c8.pdf





Note : il faudrait relire ce qui concerne MODULMED et son lien avec Fokker ...

Jean-Pierre Bonsang, proche de Emile Krieps (lui-même proche de Guy Weber), a dirigé l'Aéro Club Royal de Belgique...

C'est l'occasion de relire "Main basse sur Bruxelles" de Georges Timmerman






Jean-Pierre Bonsang a-t-il connu Karel de Lombaerde ? C'est probable.

Il y a aussi un lien entre Fokker et Modulmed mais cela semble plus tardif.

Jean-Pierre Bonsang a aussi été un des fondateurs de ce qui suit :

J'ai noté pour JP Bonsang : "overleden in 1975".

Je confirme : c'est bien ce que j'ai lu aussi. Il n'y a pas de lien direct avec ce qui nous intéresse...

Mais cela vaut la peine de relire l'article suivant, même si le site est "engagé :

http://www.gauchemip.org/spip.php?article4395

Prince Bernhard de Hollande, du parti nazi à Bilderberg

mardi 25 septembre 2012.

(...)