Un article du Guardian ( 2001 )

Pour en revenir à l'article du Guardian et au General Gianadelio Maletti ...

http://www.guardian.co.uk/world/2001/mar/26/terrorism

Terrorists 'helped by CIA' to stop rise of left in Italy

The Guardian,

Monday 26 March 2001 02.15 BST


Le général Maletti nous ramène à la loge P2 ...

En effet, Maletti a fait partie de la P2 :

http://it.wikipedia.org/wiki/Lista_appartenenti_alla_P2

Il a été condamné à cause des "depistaggi" sur l'attentat de Piazza
Fontana (12 décembre 1969) et il s'est enfui en Afrique du Sud.

Il devrait rentrer en Italie dans les prochaines semaines pour le procès sur l'attentat de Piazza della Loggia (mai 1974)...

Sur Maletti,

Torna in Italia Maletti, generale P2 in fuga da piazza Fontana

http://domani.arcoiris.tv/?p=3208


http://espresso.repubblica.it/dettaglio/piazza-fontana-la-mia-verita/2116604

http://temi.repubblica.it/espresso-piazza-fontana/

http://espresso.repubblica.it/multimedia/home/22053793

Un autre article du Guardian ( 2008 ) :

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2008/jan/14/sporchitrucchi


Sporchi trucchi


The CIA's anti-communist scheming in postwar Italy is well-documented, but the plot thickens with new revelations about British involvement


The revelation that the British government contemplated supporting an anti-communist coup in Italy in 1976 is not as surprising as might at first seem. It confirms a long British tradition of marching in lockstep with the global policies of the United States, even when those policies were morally ambiguous or misguided.

The political conditions of cold-war Italy that emerge from the declassified Foreign Office documents published by the Rome daily La Repubblica on Sunday would appear to justify the prevailing sense of strategic panic. The Italian Communist party (PCI) was threatening to achieve power through the ballot box, held back only by the fragile bulwark of a corrupt and effete Christian Democrat party (DC).

Communist participation in the government of a key Nato ally, as proposed two years later by DC leader Aldo Moro, could have momentous consequences. "The presence of communist ministers in the Italian government would pose an immediate security problem for the Alliance," Britain's ambassador to Nato, John Killick, warned London.

The security of nuclear bases in Italy could be at risk, military secrets were likely to leak to Moscow, and the US Sixth Fleet's land base in Naples would no longer be secure.

It was not, then, surprising that a Foreign Office planning document, drawn up on May 6 1976, should consider "Action in support of a coup d'etat or other subversive action." British opinion was by no means monolithic on the subject. The country was, after all, under the Labour government of James Callaghan. Though apparently attractive, the idea of a surgical military coup was "unrealistic" for the Foreign Office planners, and an authoritarian government was considered just as unpalatable as a government comprising communists.

Britain's ambassador to Rome, Sir Guy Millard, wisely concluded there was not much his country could do, lamenting the fact that the fate of the country was in the undependable hands of the DC. But British planners ran through the whole gamut of options, including "Subversive or military intervention against the PCI". The latter included financial support for "democratic forces" and the encouragement of a coup.

Callaghan was acutely aware of the sensitivity of the subject, highlighting the "grave harm" that would be caused if the documents became public, revealing Britain's "interference in the internal affairs of a European ally".

All this was at a time when Italy was wracked by industrial unrest, terrorist bombings and authentic coup plots enjoying varying degrees of support from the US government. 1976 saw the arrest on coup-plotting charges of Edgardo Sogno, a former resistance fighter turned anti-communist partisan who had also served as a diplomat in Washington. Sogno claimed in a memoir that his coup project had been given a green light by the Rome CIA station chief, who assured him of US support for "any initiative designed to keep the communists out of government".

In 1990, Sogno told the magazine Panorama that he had made a personal commitment to shoot anyone who was prepared to form a government with members of the PCI.

The admission, and the anti-communist planning outlined in the Foreign Office documents, provide an interesting backdrop to the fate of Aldo Moro. The moderate DC leader was kidnapped by the Marxist revolutionaries of the Red Brigades on the day he was due to present a new government - enjoying for the first time the external support of the PCI - for a confidence vote in parliament. He was shot dead after 55 days in captivity, on May 9 1978.

The maverick journalist Mino Pecorelli, who had close ties to the Italian intelligence services and the anti-communist P2 masonic lodge, described the kidnap operation as bearing "the hallmark of a lucid superpower". Moro had to be removed because his "historic compromise" with the PCI was disturbing the post-war balance of power, he claimed.

Like the FCO planners, Pecorelli saw the development as potentially destabilising for Moscow as well as for the west, its eastern bloc hegemony threatened by the model of Enrico Berlinguer's democratic "Eurocommunism".

Much plotting evidently went on to underpin Italy's dramatic "years of lead" and much more of it has yet to emerge.

http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/europe/article3182451.ece














From The Times












January 14, 2008





Britain joined plot to overthrow a Communist Italian government




Britain plotted to support a coup d’état in Rome in 1976 because of grave
fears that the Italian Communist Party would win the election and form a
government, according to declassified documents.




The papers, uncovered by an Italian researcher at the National Archives at
Kew, reveal a flurry of anxious correspondence between the Foreign and
Commonwealth Office and its diplomats, as well as with Henry Kissinger, the
US Secretary of State, European officials in Brussels and even the Vatican
in the months before the election.




One paper dated May 6, 1976 – when James Callaghan was the Labour Prime
Minister – from the planning staff of the Foreign Office, is entitled Action
in Support of a Coup d’État or Other Subversive Action. It
says: “By its nature a coup is likely to be an unexpected development, but
theoretically a coup could be promoted . . . it would presumably come from
the right wing drawing in the army and the police.”




Last night Sir Guy Millard, 90, who was the British Ambassador to Rome between
1974 and 1976, told The Times that he knew nothing of a coup plot. “I
never thought the Communists would win the election because the Italians
would have been scared of separating themselves from the Americans,” he
said.



Sir Guy left Rome in October 1976, four months after the Italian elections
when the Communists were just pipped at the post, winning 34.3 per cent of
the vote, compared with 38.7 per cent for the Christian Democrats.




“If there was a plot to mount a coup the Foreign Office never told me, but
then it would have been so secret that they wouldn’t have wanted diplomats
to know about it,” he said. “It may be that the CIA was planning something,
and if the CIA was involved, SIS [Secret Intelligence Service, MI6] may have
been conscious of it, but I knew nothing about it.

Communism in Italy, you
know, was a pretty mild variety. We called it Eurocommunism, and the ones I
met seemed most civilised.”



According to the documents, senior officials in the Foreign Office thought
otherwise. Aldo Moro, the Christian Democrat leader who was assassinated two
years later by the Red Brigades terrorist group, was the head of a weak
government and the Partito Comunista Italiano (PCI) had made significant
gains in administrative elections.



Parliamentary voting was scheduled for June 1976, and the possibility that the
PCI would garner more votes than the Christian Democrats was real. The
Foreign Office believed that a Communist presence in the Italian Government
“could turn out to be an event with catastrophic consequences”, especially
for Nato and the European Economic Community. The contents of the
declassified documents appeared in yesterday’s La Repubblica
newspaper.



The CIA had set up a secret network in Italy many years before the 1976
election to prepare for the possibility of a Communist takeover in Rome. It
was called Operation Gladio. American documents declassified in the 1970s
revealed that the chief of Italian military intelligence had joined the US
in the 1950s in preparing a plan against a Communist takeover. MI6 and other
Nato intelligence agencies were thought to have been involved.



The National Archives documents reveal for the first time that the Foreign
Office contemplated having to give its backing to a coup. In one, dated
April 13, 1976, the Western European department of the Foreign Office
offered a variety of possible approaches to the Communist problem.



Some proposed ways to avoid a victory of the party, headed by the popular
Enrico Berlinguer, including financing opposing parties, and a media blitz
about the dangers of Communism, thus discrediting the PCI.




Other documents addressed the prospect of the Communist Party in government:
“Option No 4: subversive or military intervention against the PCI.” There
was talk of financial support to “democratic forces” to “direct intervention
in support of a coup encouraged from outside”.



It was acknowledged that a coup plot would not remain secret, and exposure of
the plan would cause an international backlash that might result in more
support for the PCI.



A fifth option called for the immediate expulsion of Italy from Nato, which
would protect military secrets but would probably result in the closing of
all the alliance bases in Italy, which were of strategic importance during
the Cold War.



In a dispatch to London, John Killick, the British Nato Ambassador, wrote:
“The presence of Communist ministers in the Italian Government would pose an
immediate security problem for the alliance.”



He added: “Any information in the hands of the Communists must be considered
to be at risk.”



He recommended that in the event of a Communist government in Rome “a clean
amputation is preferable to internal paralysis”.



Dr Kissinger wrote to Willy Brandt, who headed the Socialist International at
the time, giving warning that antiCommunist Italian politicians “seem to be
hypnotised by the success of the PCI, and don’t know how to stop it”.



According to the documents, Sir Guy shared this view. “There is a perceptible
climate of profound depression, almost desperation, if not panic,” he wrote.




SEIZING POWER IN EUROPE



Greece 1967 A junta seizes control of the country, declaring its
intention to save Greece “from internal enemies”. The former Prime Minister
George Papandreou Sr is arrested. The junta retains power until 1974




Portugal 1974 A military coup ends nearly 50 years of dictatorship with
the promise of a transition to civilian government. Two-party system
gradually established




Britain 1975 Harold Wilson, the Labour Prime Minister, told journalists
he believed himself to be the target of a coup planned by MI5. Fears of
covert Soviet influence on the Government and extensive union activism are
thought to have been driving factors in the alleged plot




Spain 1981 Lieutenant-Colonel Antonio Tejero Molina, right, a supporter
of the late General Franco, attempts to seize control of the Government,
leading armed troops into parliament and capturing national TV and radio
stations. The rebels dispersed and surrendered in 22 hours




Sources: Chronicle of the Twentieth Century; Times archives

HERVE a écrit:

SEIZING POWER IN EUROPE


Spain 1981 Lieutenant-Colonel Antonio Tejero Molina, right, a supporter
of the late General Franco, attempts to seize control of the Government,
leading armed troops into parliament and capturing national TV and radio
stations. The rebels dispersed and surrendered in 22 hours

Rien que ça est une énorme connerie. Il faut vraiment ne rien comprendre au contexte espagnol pour voir les américains derrière cette tentative de coup d'État. D'autre part, le Lt-Col. Tejero n'était qu'un pion dans une manoeuvre un peu plus grande. Si au moins l'article avait mentionné les généraux Armada et Milán Del Bosch on pourrait croire que ces journalistes lisent d'autres journaux que le leur.
De toutes manières ça rassure d'apprendre que les américains montent des coups d'état en Europe qui se dégonflent en 24 heures.

Je conseille la lecture de l'article suivant :

http://ricerca.repubblica.it/repubblica/archivio/repubblica/2008/01/13/comunisti-nelle-basi-nato.html

Comunisti nelle basi Nato

Repubblica

13 gennaio 2008
pagina 28


Peut-être faudra-t-il attendre que certaines archives soient déclassifiées pour comprendre ...

@Herve

Lacroix et Smars et d'autres ont investit ds "BELGOPAP" qui doit encore exister.
Personne n'a regardé qui sont les autres...

http://www.bendevannijvel.com/downloads/bende_haemers.pdf

Citation :

Eind jaren zeventig,begin jaren tachtig zagen Smars, Haemers en zeker de intelligente Philippe Lacroix, die ooit nog boekhouding had gestudeerd, dus met eigen ogen hoe rijke mensen hun zwarte geld via allerlei trucjes lieten verdwijnen en witwasten.
Zij wisten dat die systemen bestonden,
en begonnen er zelf gebruik van te maken.
Al in het begin van de jaren tachtig begonnen
ze bedrijfjes op te richten die hun misdaadgeld weer boven lieten komen als eerlijk, met hard werken verdiend geld.

Voor de technische details gingen ze ten rade bij zakenadvocaat
Michel Vander Elst. Vander Elst verklaarde in 1989:
‘Ik heb Haemers en Lacroix in 1983 leren kennen.
Ze hadden het bedrijfje Sofileo gekocht en ze wilden raad.
Ik ben hun financieel adviseur geworden.
En ik regelde ook zaken voor de firma Belgopap van Lacroix
en Smars.

Voor de rest heb ik een aantal off shores voor hen opgezet.
Dat waren vijf of zes dossiers, geloof ik.
Natuurlijk kan ik niet zeggen over welke off shores het gaat.
Ik ben gebonden door mijn beroepsgeheim.
’ De meeste van die buitenlandse rekeningen en spookbedrijven
van de Bende Haemers zijn nooit boven water gekomen.
Nadat Philippe Lacroix in 1991 in Colombia was gearresteerd en aan België was uitgeleverd, vond de politie in zijn agenda's een pak gecodeerde nummers.
‘Als je die codes kunt breken, ben ik al mijn geld kwijt’, lachte Lacroix.

Men heeft ze niet kunnen breken.

Een belangrijk deel van het geld van de bende is nog altijd niet teruggevonden.
Uiteraard kwam de Caisse Privé ook in deze criminele zakenconstructies voor. Patrick Haemers en Philippe Lacroix hadden zelf een rekening
bij de Caisse Prive.
Het rekeningnummer bij de Caisse Privé voor hun bedrijfje Solfico
was 630011792431.
Maar Patrick en Philippe waren wel zo verstandig niet zelf in de
firma te gaan zitten.
Ze lieten Solfico oprichten door Georges Lacroix en door het lief van
Philippe Lacroix. Corinne Castier.
Belgopap, het bedrijf van Smars en Lacroix, leverde toiletartikelen
en ‘hygiënische diensten’ aan de Caisse Privé.

Chantal de Bassompierre, de weduwe van Guy Cruysmans, valt uit de lucht, ze weet alleen dat haar man bij de Caisse Privé werkte en dat hij vroeger scoutsleider was.

‘Philippe, Thierry, Georges Haemers en
Guy Lacroix, ik heb die namen nog nooit gehoord’, zegt ze.
En ze raadt ons ook af naar de
7

Caisse Privé te bellen, want daar zal niemand ons inlichtingen kunnen geven.

In elk geval ziet het ernaar uit dat Patrick Haemers de waarheid sprak toen hij zei dat hij zwart geld trafikeerde, maar hij loog waarschijnlijk toen hij zei dat hij nooit opdrachten heeft uitgevoerd
voor VDB, want de Brusselse spekslager Vanden Boeynants is altijd een van de belangrijkste klanten van de Caisse Privé geweest. De Caisse Prive, die gespecialiseerd is in vermogensbeheer en het leveren van financiële diensten aan bedrijven, is niet zomaar een
bank.

Ze wordt de ‘Banque de la Noblesse’ genoemd vanwege het blauwe bloed van de oprichters,de bestuurders en een belangrijk deel van het klantenbestand.
De bank is het centrale punt van een aantal zakelijke en familiale banden tussen een hoop Belgische adellijke families, banden die doorlopen tot in het Koninklijk Paleis.

https://tueriesdubrabant.1fr1.net/autres-f49/guy-cruysmans-t1622.htm#36112

Citation :

Philippe Lacroix heeft aan de politie verklaard dat Cruysmans avonden organiseerde waarbij hij en gelijkgestemden zoals de Brusselse
advocaat Jean Paul Dumont, nog een CEPIC-bestuurslid,
de snelle jongens van Sint-Lambrechts-Woluwe enige politieke vorming probeerden bij te brengen.
Lacroix zei dat hij en Smars geregeld naar die politieke avonden gingen.
Patrick Haemers, die ook een vriend van Cruysmans was, kwam er niet naartoe.
Hij zag dat politieke gedoe niet zitten.

Donc Si Smars et Lacroix prennent des cours de politisation (par des gens fous dixit haemers), et travaillent un peu comme chauffeur pour Cruysmans c'est clair que c'est pas eux qui ont rencontré Ciolini par hasard mais qu'il y a une forte chance que c'est ce Cruymans qui a demander un petite service à son chauffeur si'il ne connaissait pas un appartement à louer pour son Ciolini de passage....

Donc à élucider si ce Cruymans pouvait avoir connu ce Ciolini , Bastiani etc.

Comment Cruymans est mort à la fin de 1985???

C'est en effet très intéressant ... j'espère qu'on finira par en savoir plus.

J'ouvre une petite parenthèse sur les "détectives privés" (certains protagonistes des "affaires" ont créé une agence de ce genre.

Pour information, vous pourriez (en italien ...) découvrir l'affaire Telecom-Sismi :

http://it.wikipedia.org/wiki/Scandalo_Telecom-Sismi

Avec la "Polis d' Istinto" de Florence. Le siège est dans un appartement appartenant à un parent de Licio Gelli ...

http://www.geneall.net/W/per_page.php?id=1103847

le date de décès est correcte :1985

on trouve toutes et tous ces filles et fils mariées dans les familles "de me reutemeteut"
donc c'est bien leur père ?
par contre ds les messages ici et sur l'autre site je ne trouve pas comment il a trouvé son destin.

très strange....

La "Caisse Privée", est-ce la "banque" dont on parle sur :

http://www.senate.be/www/?MIval=/publications/viewPubDoc&TID=33609598&LANG=fr

Je ne crois plus qu'elle existe ( reprise par ING ) ?

Suivre la piste de l'argent est toujours instructif ... mais pas toujours facile ...

je pense que ici la droite(1) de VMO Rob Vereijk. advocat et para(?) avec les mains un peu vite en action.... pose une question sur en effet ce banque qui doit etre aussi de droite (2)

très bizarre.
maintenant il n'a qu'une place ds le conseil communal ds un des commune d'Anvers il me semble.

Concernant la banque ,je pense qu'elle a eu à un moment aussi des guichets ds des grandes hopitaux.

Pour en revenir à Elio Ciolini, on peut en effet noter un lien Ciolini / Calvi et un autre lien Haemers / "Caisse privée".

Il est dès lors normal d'émettre l'hypothèse de relations entre les banques belges et italiennes ... mais il faut démontrer tout cela ...

Ah, les banques...

Cruysmans, bien sûr. puis on a parlé de Giorgio Gherardi Dandolo (Belgique + Italie; pas loins de certains milieux P2). Van Wijck? Credit Commercial et Financier (>Rossignol)? Credithold? Banque Copine (J. Cabo, Blijweert > Finé)? Banco Ambrosiano....? Puis les zozos de l'ordre du temple solaire (di mambro et jouret) qui se retrouvaient dans les grandes banques de Suisse, quoi en penser?

je cherche toujours comment Guy Cruysmans est mort.
certains sites de genealogie disent qu'il est vivant ?

il est peut-être simplement disparu pour ses creanciers à qui on a dit qu'il est mort.

ds ce theatre tout est possible.
il avait des petits enfants quand même.

En tout cas, il a une veuve ...


http://www.bendevannijvel.com/daders/nasleep_haemers.html



Van Brussel: 'Patrick Haemers heeft die weg niet alleen gekozen. Hij is in een bende terechtgekomen. Oorspronkelijk was het een jeugdbende, zoals je die in elke gemeente of stad vindt. Maar de groep is serieus ontspoord. Er waren kereltjes bij zoals Thiery Smars, die had op heel jonge leeftijd zware criminele feiten pleegden. En vooral, die al op jonge leeftijd werden beïnvloed en zelfs gemanipuleerd door ... bepaalde personen.'



Verwijs je nu naar het milieu rond de overleden bankier van de Caisse Privé Guy Cruysmans? Dat gespierd rechtse groepje waartoe ook de advocaat Jean-Paul Dumont en ex-burgemeester Donald Fallon van Sint-Lambrechts-Woluwe behoorden. Lui die bij de CEPIC-strekking van de PSC aanleunden en die rechtstreekse en zakelijke banden hadden met Vanden Boeynants en zijn vrienden.



Van Brussel: 'Laten we afspreken dat ik zelf niet te veel namen noem, ik ben nog altijd gebonden aan mijn beroepsgeheim. Maar inderdaad, in dat milieu werd die jongens het onmogelijke voorgespiegeld. Ze begonnen het geld - het zwarte geld, het fraudegeld - van de beau monde naar allerlei belastingparadijzen te transporteren. Geld van machtige mensen die boven alle verdenking stonden en die zich perfect wisten te beschermen. Met dat grote geld leerden ze mogelijkheden kennen om nog meer geld te scheppen. Dat is een misdadige invloed geweest. Wij zijn dit spoor op een gegeven moment beginnen onderzoeken. Toen werd ons heel snel duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling was, dat we te ver gingen.'



Hoe?



Van Brussel: 'Een voorbeeld, we hadden een informant die naar de bank en de bankier verwees. We werden prompt ontboden bij de substituut-procureur die het dossier-Haemers volgde. Dat was Bart Van Lijseheth. Hij gaf ons de opdracht desnoods een proces-verbaal ten laste van die informant op te stellen. Dat hebben we geweigerd. Maar aan De Bank mocht absoluut niet worden geraakt.'



'Dure' criminelen



Dus van de Caisse Privé zijn jullie verder afgebleven ?



Van Brussel: 'Laten we zeggen dat we daar onze vingers aan hebben verbrand. We zijn te voortvarend geweest, we hebben te snel willen gaan, we hebben te veel mensen lastig gevallen, te veel slapende honden wakker gemaakt. Mensen met invloed die ervoor konden zorgen dat ze niet verder werden lastig gevallen. We zijn naar de weduwe van De Bankier gegaan, en naar zijn mededirecteurs van weleer. We waren te weten gekomen dat De Bankier een bijzondere aandacht had voor de jeugd van Sint-Lambrechts-Woluwe, dat hij die jongeren thuis ontving, en dat hij hen ondervroeg over hun seksuele voorkeuren en hun seksueel gedrag. Hij hield daar zelfs fiches over bij. Georges Lacroix, de broer van Philippe Lacroix, is zelfs in dienst gegaan bij De Bank. En de geweldenaar Thiery Smars werd zowat de prive-chauffieur van De Bankier. De jongeren van Woluwe kregen ook een politieke opleiding ten huize van De Bankier. Docent van dienst was de extreem-rechtse advocaat die je hebt genoemd.'



Jean-Paul Dumont. Maar Patrick Haemers ging daar niet naartoe, die had lak aan politiek.



Van Brussel: 'Haemers was a-politiek, dat klopt. Patrick Haemers interesseerde zich alleen voor geld, cocaïne en vrouwen. Maar Thiery Smars en Philippe Lacroix, dat was andere koek. Wat mij betreft was Smars een extreem rechtse terrorist, iemand die schoot om te doden. Smars en co werden zijn gemaakt door dat milieu: grote beloftes, veel geld, alles wat ze wilden. En dan krijg je ... wat we gekregen hebben, een heel speciaal soort criminaliteit. Allez, wat had je zoal qua criminaliteit in Brussel ? Het traditionele milieu, daarnaast wat jong crapuul in Molenbeek, in Sint Joost-ten-Node, drugsbendes en prostitutie in Schaarbeek ... Maar wat zag je in Sint-Lambrechts-Woluwe ontstaan? Een dure criminele scène, met rijkeluiskinderen als misdadigers! Dat is echt heel speciaal, hoor, dat bestaat nergens anders. Normaal hebben de zonen en dochters van rijke mensen het niet nodig om zulke riskante, gewelddadige, bloedige dingen te doen. Frauderen, coke snuiven en dure auto's in de prak rijden, ja, maar dit ...'



Patrick Haemers heeft een paar keer gezegd dat hij 'passeur' is geweest, dat hij geld over de grenzen bracht ...



Van Brussel: 'Voilà, en nu weet je zelf toch goed genoeg dat Haemers niet intelligent genoeg was om dat allemaal zelf te bedenken ? Philippe Lacroix misschien wel, en bepaalde bestuurders van bepaalde banken ook. Dus ik zeg, ze hebben dat in opdracht gedaan.'



Goed, maar zie jij het milieu datje beschreven hebt als opdrachtgever van overvallen op geldtransporten ?



Van Brussel: 'Ja, en als je me vraagt waarom: om het onveiligheidsgevoel bij de mensen aan te wakkeren.'



Dat was ook de diepere gedachte achter de Bende van Nijvel.



Van Brussel: 'Het was dezelfde periode: de Bende, de CCC, Haemers. Je mag ook niet vergeten dat Patrick Haemers duidelijke banden had met de bende-De Staerke. Dat is een zekerheid, dat is vastgesteld. Patrick Haemers kocht zijn cocaïne bij De Staerke.'


Haemers: 'Bescherming, bescherming ... Natuurlijk! Zelfs na zijn arrestatie in Brazilië was Patrick ervan overtuigd dat hem niks kon gebeuren, dat hij nooit aan België zou worden uitgeleverd. Daarom wilde hij ook geen moeite doen om te ontsnappen. Ik heb hem opgezocht in de gevangenis van Recife. Drie gevangenen zaten daar: zijn vrouw Denise Tyack, Axel Zeyen en hij. Alle deuren stonden open, er was nergens een bewaker te bekennen. Ik zei: "Je vertrekt hier wanneer je wil" "Nee nee," lachte hij, "dat zouden ze te graag hebben, je loopt twee meter en ze schieten je in de rug. Bovendien, ik zal toch niet uitgeleverd worden. Ik zal hier als een vrij man kunnen leven."'


Van Brussel: 'Waaruit nogmaals blijkt dat hij zich beschermd voelde.


Haemers: 'En die beschermers zaten heel hoog.'



Stille kracht



Uiteindelijk is hij wel uitgeleverd. Dus die bescherming heeft ofwel niet bestaan, ofwel niet gewerkt.



Van Brussel: 'Je mag niet vergeten dat de aanhouding van Patrick Haemers voor veel mensen een complete verrassing is geweest. Wat normaal minstens een maand tot twee maanden aansleept, is in dit geval in twee dagen gebeurd: de rogatoire commissie, het vertrek van een ploeg naar Brazilië, tot en met de eigenlijke aanhouding.'

bien je l'avais lu en français qqparts et ici encore en néerlandais.

Je pense que là on arrive ds les terrains mouvants.
Smars et ces petits italiens garagistes je n'y crois pas pour les liasons
vers ciolini.

En tout cas, Guy Cruysmans était encore actif en 1985 :

http://books.google.be/books?id=8E5cistBv3UC&pg=PA179&lpg=PA179&dq=Caisse+Priv%C3%A9+Guy+Cruysmans&source=bl&ots=PW5jZFn3vo&sig=bPQUQB8YEJXx_6SIf91GvXYlUIs&hl=fr&ei=I0dUS5iMKc6y4QbQ2fCVCQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CAkQ6AEwAA#v=onepage&q=&f=false

il doit être décedé en decembre 1985

Un peu de lecture sur la "Caisse Privée" :

http://books.google.be/books?id=tgYwE03kV2IC&pg=PA82&dq=Caisse+priv%C3%A9e+Belgique&hl=fr&cd=9#v=onepage&q=Caisse%20priv%C3%A9e%20Belgique&f=false

Cruysmans : s'intéresser à De Bassompierre

Bassompierre nom de sa femme

aussi lire Florennes domaine de Wespin a dinant
pag 87

http://books.google.be/books?id=tgYwE03kV2IC&pg=PA82&dq=Caisse+priv%C3%A9e+Belgique&hl=fr&cd=9#v=onepage&q=Caisse%20priv%C3%A9e%20Belgique&f=false

Il est intéressant de regarder le parcours de la "Caisse Privée", ses liens avec la noblesse anversoise et avec Charlie De Pauw (bien connu à Bruxelles)


http://books.google.be/books?id=W5Mnwe7-dU4C&pg=PA82&dq=PICTET,+banque,+JEAN+cruysmans&hl=fr&cd=1#v=onepage&q=PICTET%2C%20banque%2C%20JEAN%20cruysmans&f=false



( … )



Jean Cruysmans et la « Caisse Privée » sont domiciliés à la même adresse. En 1957, le petit commerce d’extincteurs de Charlie De Pauw fusionna avec la société « Terres et Domaines », dont le principal actionnaire était la banque suisse « Pictet », représentée par Jean Cruysmans.



Quelques années plus tard, toute l’affaire fut vendue à la firme américaine « Ansul International », mais Charlie De Pauw et Jean Cruysmans y conservèrent leurs mandats d’administrateurs.



( … )



Entretemps, Charlie De Pauw était devenu le plus grand promoteur immobilier de Bruxelles, spécialisé dans la construction de parkings et de complexes administratifs.

Pour en revenir à Ciolini, il est possible qu'il ait été mis là pour embrouiller les pistes, en conduisant les enquêteurs dans les méandres de ses fausses divulgations, de l'Italie et de l'Amérique du Sud ... mais qui l'a mis là ?