schéma de Michel Libert

http://www.apache.be/2010/05/27/appels-voor-de-godfather/

Appels voor de godfather

27 mei 2010 2 reacties

Het archief van zakenadvocaat Alfons Puelinckx dat in 1995 bij een huiszoeking ontdekt werd, levert een schat aan informatie over de smeergeldoperaties van de internationale wapenhandelaar Dirk Ykelenstam. Maar de aanwijzingen over de rol van ‘godfather’ Vanden Boeynants die erin opduiken, zijn nooit verder onderzocht.

Appels voor de godfather

27 mei 2010 2 reacties

Het archief van zakenadvocaat Alfons Puelinckx dat in 1995 bij een huiszoeking ontdekt werd, levert een schat aan informatie over de smeergeldoperaties van de internationale wapenhandelaar Dirk Ykelenstam. Maar de aanwijzingen over de rol van ‘godfather’ Vanden Boeynants die erin opduiken, zijn nooit verder onderzocht.

Door Georges Timmerman

De rol van Paul Vanden Boeynants is nooit verder onderzocht

Nooit is een onderzoek gevoerd naar de rol die VDB speelde in het smeergeldcircuit van een internationale wapenhandelaar.

Wapenhandel is van nature een geheimzinnige branche. Door een speling van het lot kan het gebeuren dat er onverwacht toch een lichtstraaltje valt op praktijken die per definitie in volstrekte duisternis plaatsvinden. Op zo’n moment wordt de gewone sterveling een blik gegund in een onbekend en bevreemdend universum. Een dergelijk gelukkig toeval deed zich voor op 12 september 1995, tijdens een huiszoeking in het kantoor van de Brusselse zakenadvocaat Alfons Puelinckx.

Extravagante grillen

Puelinckx had zorgvuldig het archief bewaard van Dirk Ykelenstam, een internationale wapenhandelaar van Nederlandse afkomst die vooral in de Arabische wereld actief was. Als Puelinckx over Ykelenstam begon te praten, verschenen er pretlichtjes in de ogen van de doorgaans kille en berekende zakenadvocaat. “Ykelenstam leidde een spectaculair leven”, vertelde Puelinckx, “hij leefde aan tweehonderd kilometer per uur, zijn kaars brandde langs twee kanten tegelijk. Geen wonder dat hij zo jong gestorven is.” Ykelenstam, die 39 jaar oud werd, overleed op 19 december 1981 in Brussel.

De advocaat kon boeiende verhalen vertellen over uitstapjes met privévliegtuigen, ontmoetingen met wondermooie vrouwen, de extravagante grillen van Ykelenstam, kortom over de glamour en glitter van de internationale jetset, het fabelachtige sprookje van duizend-en-één-nacht waarvan Puelinckx via zijn vriendschap met Ykelenstam heeft mogen proeven. Maar die vriendschap lag ook mee aan de basis van zijn ondergang, want via Ykelenstam kwam de Brusselse advocaat in contact met zowat alle hoofdrolspelers in het Agusta/Dassault-schandaal en werd hij zelf medeplichtig aan illegale omkooppraktijken. Daarvoor werd Puelinckx eind 1998 trouwens veroordeeld door het Hof van Cassatie.

Begaafde zakenman

Puelinckx had Ykelenstam in 1970 leren kennen via Paribas-bankier Eric Swaelen, een broer van Frank Swaelen, CVP-politicus, voormalig minister van Defensie en gewezen senaatsvoorzitter. Het was de vroegere topman van Paribas, wijlen Maurits Naessens, die Ykelenstam had geïntroduceerd bij Swaelen. “Naessens meende dat Ykelenstam de meest begaafde zakenman was die hij ooit had ontmoet”, verklaarde Puelinckx aan het gerecht. “Ykelenstam was toen 29 jaar, hij had universitaire studies gedaan en was internationaal vice-president van Sheraton-ITT International. Hij had alle Sheraton-hotels in het Midden-Oosten gebouwd en kende de grote politieke en zakelijke milieus ginder.” De Amerikaanse multinational ITT onderhield in die periode uitstekende contacten met de CIA, de Amerikaanse geheime dienst.

“Er was een geschil gerezen tussen zijn werkgever en Ykelenstam”, verklaarde Puelinckx, “en het is omwille van dat geschil dat zijn bankier van Paribas hem naar mij heeft gestuurd. Ik heb dat probleem met een minnelijke schikking kunnen oplossen. Ykelenstam had een diepe indruk op mij gemaakt en ik zag in hem een mogelijkheid om naam te maken in het Midden-Oosten, waar hij iedereen kende. Hij was ook getrouwd met een Arabische, wat hem introducties opleverde die andere Westerlingen niet zouden gekregen hebben. Ik werd zijn juridische raadgever, ik stelde zijn contracten op, iets wat me ongemeen boeide omwille van het verschil in mentaliteit en de noodzaak om het koraniek recht, de sharia, te bestuderen. Het klopt dat Ykelenstam zich bezighield met wapenopdrachten en het is ook juist dat dit zeker niet zijn enige activiteit was. Ik wil nog onderlijnen dat Ykelenstam zeer discreet was over zijn zaken en me alleen raadpleegde wanneer hij een ernstig probleem had.”

Codelijst

Het door Puelinckx bewaarde archief bleek een goudmijn. De speurders van het Hoog Comité van Toezicht, de toenmalige anticorruptiedienst, ontdekten een schat aan informatie over de occulte transacties van Ykelenstam. Tussen zijn nagelaten papieren vonden de speurders bijvoorbeeld een netjes getypte lijst van geheime codes die door Ykelenstam en zijn partners in de wapenhandel werden gebruikt.

'Small paller' betekende een helikopter Agusta Bell 212.

“Blockmachines” bleek het codewoord te zijn voor Hughes-helikopters die onder licentie door Agusta werden gemaakt in Italië en “small paller” betekende een helikopter Agusta Bell 212. Pantservoertuigen van het type OF 40 werden volgens de lijst aangeduid als “big batching plants” en gevechtsvliegtuigen Mirage en Alfa Jet van Dassault kregen de codenaam “gammas”. Met “screws” werd dan weer in Nederland vervaardigde munitie bedoeld. De Belgische munitiefabrikant PRB, toen nog een onderdeel van de Generale Maatschappij, had de schuilnaam “telexmachine” . “Apples” stond voor Amerikaanse dollars, “chicken” voor Britse ponden, “pears” voor Duitse marken en “grapes” voor Franse franken. Elke letter van het alfabet kon volgens de lijst worden vervangen door een welbepaalde andere letter, wat ingewijden in staat stelde om onder elkaar volledig in geheimschrift opgestelde boodschappen uit te wisselen.

Schoonvader en schoonzoon

Nogal verontrustend waren de codes “father in law” (schoonvader), waarmee een zekere “Pol” werd aangeduid, “son in law” (schoonzoon), de schuilnaam van ene “Ph.Ch.”. Commissaris Michel Sacotte van het Hoog Comité van Toezicht analyseerde het archief van Ykelenstam en kwam in zijn proces-verbaal van 5 januari 1996 tot ondubbelzinnige conclusies: “Son in law, alias Ph.Ch.”, schreef Sacotte, “kan duidelijk geïdentificeerd worden als Philippe Chauveau. Rekening houdend met het voorgaande kunnen verschillende elementen ertoe bijdragen de toenmalige Belgische minister van Landsverdediging Paul Vanden Boeynants te identificeren als de ‘father in law’.” De stelling van Sacotte werd ondersteund door talrijke aanwijzingen. Er was niet alleen de voornaam ‘Pol’, maar ook de keuze van de codes die overeenstemden met de bestaande familierelatie tussen VDB en Chauveau, de ene is immers de schoonvader van de andere. De Franse zakenman Chauveau trouwde in 1969 met Monique Vanden Boeynants, een dochter van de politicus. Bijkomende bewijzen vond Sacotte in een reeks documenten uit het Ykelenstam-archief die rechtstreeks verwezen naar VdB.

Desgevraagd hield Puelinckx zich van de domme. “Ik heb mij ook wel afgevraagd wie die personen zijn”, verklaarde hij aan het Hoog Comité van Toezicht. “Onderzoeksrechter Prignon (die Puelinckx eerder over hetzelfde onderwerp aan de tand had gevoeld, GT) heeft gezegd dat hij daar persoonlijk een aantal ideeën over had, die me aan het denken hebben gezet, maar ik kan u niet bevestigen wie de personen zijn die achter die codes schuilgaan. U noemt mij de naam van Chauveau. Ik heb hem via mijn associé-adocaat De Scheemaecker leren kennen, die hem aan mij had voorgesteld als een uitstekend fiscaal expert. Ik heb nooit enig contact gehad met Chauveau of zijn schoonvader over de zaken van Ykelenstam.” Er waren redenen om te geloven dat Puelinckx hier een loopje nam met de waarheid. Onderzoek van de telefoonrekeningen van de Brusselse advocaat had immers aangetoond dat Chauveau voortdurend in contact stond met Puelinckx, ook na de eerste huiszoeking en de ondervragingen van de advocaat door het gerecht in het kader van het Agusta/Dassault-onderzoek.

Nepfirma’s

Aan de hand van de gevonden documenten konden de speurders ook de andere partners van Ykelenstam identificeren. Tot deze selecte club behoorde Mamoun Kassab Bashi, de zakenman van Syrische afkomst die na het overlijden van Ykelenstam de leiding over het netwerk overnam. “Ik heb Bashi leren kennen via Ykelenstam”, verklaarde Puelinckx aan het gerecht. “Dat gebeurde in een klein restaurant bij de Zavel, in 1979 of 1980. Hij heeft me Bashi voorgesteld als zijnde een zakenman die goede connecties had in Saoedi-Arabië en in de Verenigde Arabische Emiraten. Bashi kende daar inderdaad iedereen.” In 1989 vroeg en kreeg Puelinckx van Bashi toestemming om diens Panamese nepfirma Kasma Overseas en de Zwitserse Kater- en Kattin-rekeningen te gebruiken om het smeergeld van Agusta en Dassault naar de Belgische socialistische partijen te versassen. De Syriër werd voor zijn aandeel in de omkopingszaak gedagvaard door het Hof van Cassatie, maar overleed kort voor de start van het Agusta-proces bij een verkeersongeval in Genève.

Een ander lid van de groep rond Ykelenstam was Saaed Sultan Ali Darmaki, de intussen eveneens overleden minister van Protocol van de Verenigde Arabische Emiraten. Ykelenstam en zijn partners beschikten over een cluster van Belgische en buitenlandse vennootschappen, overwegend brievenbusfirma’s in belastingparadijzen. Ze hadden ook anonieme bankrekeningen in Zwitserland en andere offshorelanden. De hele structuur was speciaal ontworpen voor het discreet ontvangen en doorsluizen van smeergelden.

De associatie diende vooral als tussenpersoon bij de verkoop van wapentuig aan landen in het Midden-Oosten en Afrika, en in omgekeerde richting voor de verkoop van petroleum aan Europa en de VS. In de jaren tachtig had de groep herhaaldelijk zijn diensten verleend, mits betaling van commissies, aan de firma’s Dassault en Agusta. Voor die transacties werkte de groep-Ykelenstam samen met dezelfde personen die later de smeergeldconstructies voor de SP en de PS zouden organiseren, zoals bijvoorbeeld Agusta-directeur Enrico Guerra en de Zwitserse bankier Hans Doswald van ABN-Amro in Zürich.

Dollars voor VDB

Commissaris Sacotte verwees in zijn eerder genoemd proces-verbaal naar een klasseermap met de titel ‘Darmaki-Ykelenstam’, waarin een visitekaartje van de voorzitter van de PSC werd ontdekt. In handschrift stond op het kaartje de vermelding “Alpha Jet” , een vliegtuigtype van de Franse groep Dassault, en een berekening die sterk leek op een verdeling van commissies. Sacotte merkte op dat Vanden Boeynants van eind 1979, na zijn ontslag als minister van Defensie, tot eind 1981 voorzitter is geweest van de PSC.

Een ander handgeschreven document toonde de verdeling van commissies die Agusta en Dassault moesten betalen aan Darmaki-Ykelenstam Joint Venture, één van de brievenbusfirma’s van de groep. “Wat de door Dassault verschuldigde commissies betreft”, noteerde Sacotte, “stellen we vast dat op een commissie van 665.000 dollar (650.000 euro) die aan Darmaki-Ykelenstam verschuldigd is, deze laatste 250.000 dollar (240.000 euro) aan VDB zal teruggeven.”

Godfather

Waarom zou de Belgische politicus Vanden Boeynants in hemelsnaam commissies ontvangen op wapenverkopen van Franse en Italiaanse bedrijven aan landen in het Midden-Oosten, contracten waarmee hij op het eerste gezicht niets te maken had? Ook op deze vraag verschafte het archief van Ykelenstam een antwoord. VDB leverde immers cruciale informatie aan het Ykelenstam-netwerk. Sacotte noteerde dat “talrijke in het Ykelenstam-archief gevonden conversation notes (nota’s van gesprekken) verwijzen naar informatie die ontvangen werd van een bron die Godfather werd genoemd”.

De commissaris citeerde twee dergelijke nota’s “die melding maken van inlichtingen die afkomstig zijn van Godfather, over gesprekken met de Franse president Valéry Giscard d’Estaing en sjeik Zahid, president van de Verenigde Arabische Emiraten, waarvan het verloop zeer gunstig was om het Gamma-project (de codenaam voor de verkoop van Alpha Jets aan Abu Dhabi, GT) concreet vorm te geven.” Elke nieuwe bestelling in het orderboekje had per slot van rekening ook gunstige gevolgen voor Sabca, de Belgische dochteronderneming van de Franse groep Dassault.

Speciale relatie

In één van zijn handgeschreven nota’s verwees Ykelenstam zelfs naar zijn “speciale relatie” met VDB. “De commissies liggen tegenwoordiger veel lager”, stond in in die nota van januari 1980. “Door mijn speciale relatie met Vanden Boeynants is hij bereid iets met mij te doen.” Die speciale relatie had blijkbaar alles te maken met smeergelden voor wapentransacties. Dat blijkt ook uit een brief die Ykelenstam op 4 april 1979 naar minister van Defensie Vanden Boeynants verstuurde. “In de eerste plaats wil ik u bedanken voor de ontvangst die u aan sjeik Butti Maktoum Juma Al Maktoum hebt bereid”, schreef Ykelenstam. Sjeik Maktoum was de topman van de militaire veiligheidsdienst in Dubai en kreeg een officiële ontvangst door minister Vanden Boeynants, zoals uit de brief blijkt, en dit op vraag van de Nederlandse lobbyist. “Sjeik Maktoum was ten zeerste onder de indruk van zijn bezoek aan België”, ging Ykelenstam verder, “met name van zijn persoonlijk gesprek met u, alsmede zijn bezoek aan Leopoldsburg en de lunch waarvoor u hem, alsmede een aantal Belgische industriëlen, had uitgenodigd op uw ministerie.” In één adem verwees Ykelenstam naar “de hulp die uw ministerie heeft verleend in het vroege stadium voor de zaak Dubai “. Wat de zaak Dubai precies inhield, werd niet uitgelegd in de brief maar allicht ging het om de verkoop van Dassault-vliegtuigen aan Dubai, één van de deelstaten van de Verenigde Arabische Emiraten.

Maar het belangrijkste onderwerp van de brief was een poging van Ykelenstam om de Italiaanse firma Oto Melare naar voor te schuiven als mogelijke leverancier van meer dan duizend M 113-pantservoertuigen voor het Belgische leger, een zeer omstreden legeraankoop die uiteindelijk door VDB aan de firma Asco van Roger Boas werd gegund. Oto Melare was, net als helikopterconstructeur Agusta, een dochterbedrijf van de Italiaanse overheidsholding EFIM.

Ykelenstam kon in zijn brief melden dat hij over dit onderwerp diezelfde ochtend een lang gesprek had gehad met kolonel Jacques Lefebvre, de toenmalige kabinetschef van VDB. (Lefebvre pleegde later zelfmoord, toen zijn naam opdook in het smeergeldonderzoek rond Agusta en Dassault.) De Nederlander bleek goed op de hoogte van de gevoeligheden en hield terdege rekening met de speciale voorkeur van de defensieminister voor de firma Asco. “Indien u bereid zou zijn om EFIM een definitieve aanbieding te laten uitwerken”, schreef Ykelenstam, “zal ik onmiddellijk contact opnemen met bedrijven zoals Asco, Cockerill en eventuele andere Belgische ondernemingen om na te gaan in hoeverre een samenwerking mogelijk is.”

Puelinckx ontkent

Puelinckx kon de speurders op dit heikele terrein helaas geen stap verder helpen. “Bij mijn weten heeft Vanden Boeynants absoluut niets te maken met de zaken van Agusta of Dassault, hier of in het Midden-Oosten”, verklaarde hij tijdens een ondervraging. “Persoonlijk heb ik nooit zaken gedaan met Vanden Boeynants, en ik heb hem zelfs nooit ontmoet. Bij de lezing van dit document (dat de initialen van VDB koppelt aan een commissie van 250.000 dollar van Dassault, GT) stel ik vast dat het blijkbaar gaat over een scenario om commissies die betrekking hebben op het Midden-Oosten te verdelen, omdat dit uit de tijd van Ykelenstam de enige contacten kunnen geweest zijn die konden bestaan tussen Agusta en Dassault enerzijds en Ykelenstam en Bashi anderzijds.”

Waren de activiteiten van de Darmaki-Ykelenstam Joint Venture dan niet te vergelijken met beïnvloedingstechnieken of corruptie?, probeerden de speurders tijdens de verhoren van Puelinckx aan de weet te komen. Waarom was er anders het gebruik van codetaal nodig om dossiers aan te duiden die door de joint venture werden behandeld? “Daarover zou ik u geen enkele informatie kunnen geven”, repliceerde de advocaat. “Men heeft mij daarover nooit gesproken en ik heb er nooit vragen over gesteld. Wat de codetaal betreft, daar weet ik totaal niets van. Ik heb bij het overlijden van Ykelenstam vernomen dat er codes bestonden, toen ik ze in zijn dossiers opmerkte. Ik heb er trouwens nooit een verklaring voor willen vinden. Toen Bashi de activiteit van de joint venture alleen verder zette, heeft hij bij mijn weten de codes niet langer gebruikt zoals Ykelenstam, omdat Bashi niets op papier zette en niets van informatica kende, dit in tegenstelling tot Ykelenstam.”

Geen gevolg

Maar zijn de technieken die werden aangewend bij de betaling van het smeergeld door Agusta en Dassault in het kader van de Belgische contracten voor de helikopters en de elektronische afweersystemen voor de F16’s toch niet dezelfde als die destijds door de joint venture werden gebruikt? En is het niet opvallend dat voor de Zwitserse bankrekeningen gelijkaardige pseudoniemen zoals Kater, Kattin, Blind en Mounting werden gekozen? “Het is heel goed mogelijk dat Bashi ‘geschoold’ werd bij het overlijden van Ykelenstam en dat hij dezelfde methodes heeft gebruikt als deze laatste”, gaf Puelinckx toe. Maar dat betekende volgens hem nog niet dat de smeergeldconstructie die werd opgezet voor de socialistische partijen ook de PSC had bediend. Want, zo merkte Puelinckx blijkbaar met kennis van zaken op: “De PSC had noch Bashi, noch mij nodig om in contact te komen met Dassault, een onderneming die het Belgische politieke milieu beter kende dan ik, en eerder dan ik. Dergelijke relaties bestonden duidelijk niet tussen de SP en Agusta, want Guerra was zeer gelukkig toen hij vernam dat ik een fondseninzamelaar van de SP kende, met name Luc Wallyn. Ik benadruk nogmaals dat ik niets te maken heb met de PSC en zijn vertegenwoordigers.”

Het potentieel explosieve proces-verbaal van commissaris Sacotte over de rol Vanden Boeynants in de smeergeldoperaties van Ykelenstam, onderbouwd met tientallen documenten uit het bij Puelinckx ontdekte archief, was in eerste instantie bestemd voor de Luikse onderzoeksrechter Jean-Louis Prignon, die samen met zijn collega Véronique Ancia de leiding had over het Agusta/Dassault-strafonderzoek. Vanzelfsprekend kreeg ook raadsheer Francis Fischer van het Hof van Cassatie, bevoegd voor het luik van het onderzoek dat te maken had met ministers en gewezen ministers, een kopie van het proces-verbaal. Op 23 januari 1996 stuurde Fischer het bewuste document door naar zijn baas Jacques Velu, procureur-generaal bij het Hof van Cassatie. “Dit wordt u meegedeeld voor de gedragingen die betrekking hebben op de heer Paul Vanden Boeynants, toen deze minister van Defensie was”, schreef Fischer in zijn begeleidende brief. Voor zover bekend heeft het gerecht met deze gegevens niets gedaan.

Rapport Godbille ..

On retrouve Philippe Chauveau ...

Dans Medico, on retrouve Denis Marin (utilisateur d'une des deux voitures).

Il apparaît aussi dans le rapport Godbille.

Intéressant de voir Denis Marin impliqué dans un gros trafic d'héroïne quand on sait qu'il utilisait une voiture de Medico, société dirigée par Dirk Ykelenstam (ITT, CIA ?) puis par Philippe Chauveau, gendre de Paul Vanden Boeynants dont le chauffeur connaissait Guillaume Vogeleer en Thaïlande ... Guillaume Vogeleer étant aussi en lien avec le commandant François (BND), "Bruno" Farcy et Josef Vienne ...


_ _ _


Nos amis néerlandophones ont également suivi la piste "Denis Marin" :

http://www.bendevannijvel.com/forum/viewtopic.php?pid=20104

On peut noter qu'il est question une fois de plus de Paribas ...

(...) Puelinckx had Ykelenstam in 1970 leren kennen via Paribas-bankier Eric Swaelen, een broer van Frank Swaelen, CVP-politicus, voormalig minister van Defensie en gewezen senaatsvoorzitter. Het was de vroegere topman van Paribas, wijlen Maurits Naessens, die Ykelenstam had geïntroduceerd bij Swaelen. (...)

Marin Denis a eu pour complices Jean-Pierre Marino ("Jonathan") et Charles Dortant (Paris-Las Vegas, "an intimate friend of Leon Degrelle [a fascist who once inspired Vanden Boeynants] with good connections at the extreme-right SAC and OAS").

Il a dû fréquenter aussi Raymond Lippens que Josef Vienne dit avoir vu dans un bar thaïlandais avec Guillaume Vogeleer (dont il ne faut pas oublier les liens avec la DIA, la CIA et Soldier of Fortune). Dans ce bar, on pouvait aussi rencontrer Van de Weghe (ami de Robert Beijer, voir Chodiev & Co).

Dans le livre de François Raes, il est aussi question de Dirk Ykelenstam (c'est en tout cas plus que probable) :

http://fr.scribd.com/doc/146277150/Un-gendarme-Don-Quichotte-Francois-Raes

Il est beaucoup question de l'Afrique du Sud en ce moment.

Un lecteur attentif propose de creuser ce qui concerne Protea, sur le schéma de Libert...

http://nl.wikipedia.org/wiki/Protea_%28groepering%29

Il est aussi question de Jozef Deboodt :

http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/opinieblog/analyse/131207_analyse_sielvddonckt_mandelabis_standard

(...)

Zélf was ik in dit verband getuige van een al of niet bewuste ‘verspreking’ van de gewezen bevelhebber van de Belgische Strijdkrachten in Duitsland: in 1986, op een avond georganiseerd door de Orde van den Prince, in de buurt van Bonn (mijn partner Daniël Buyle hield er een lezing over ‘De lakeien van de Wetstraat’), kwam aan tafel het onderwerp Zuid-Afrika ter sprake. Waarop luitenant-generaal Jozef Deboodt zich prompt liet ontvallen: ‘Als zij het daar overnemen, dan komen wij tussenbeide!’ En hij specifieerde dat hij met zij het ANC, dus de communisten, bedoelde, en met wij de NAVO. Hij insisteerde zelfs dat de plannen daarvoor klaarlagen. Maar toen veranderde hij van onderwerp en wou er niet verder op ingaan.

Of er ooit echt concrete plannen in die zin gesmeed zijn binnen de NAVO, is achteraf nooit gebleken – Zuidelijk Afrika was trouwens formeel uitgesloten uit de actieradius van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie – maar deze uitspraak illustreerde wel wat er leefde in de geesten en in de strategische achterkamers. (...)

Au sujet de l'Argentine (et de la loge P2 qui y était active, notamment avec César de la Vega), il faut voir ce qui concerne Bariloche et aussi Eichmann ...

Par exemple :

http://www.rtl.fr/actualites/info/international/article/bariloche-le-refuge-des-nazis-en-argentine-7765734007

Bariloche : le refuge des nazis en Argentine

Par La rédaction de RTL.fr , Avec AFP | Publié le 18/10/2013 à 09h13

Le criminel de guerre Erich Priebke avait trouvé refuge à Bariloche, une station touristique huppée de la Cordillère des Andes. Comme de nombreux autres nazis.

A Bariloche, l'omerta est toujours de mise. Dans cette station touristique de la Cordillère des Andes, de nombreux criminels nazis ont trouvé refuge. En premier lieu Erich Priebke, mort à Rome vendredi 11 octobre et dont personne ne veut accueillir la sépulture.

Pendant 40 ans, Erich Priebke a pu vivre paisiblement à Bariloche sans être dénoncé. C'est grâce au livre d'un enfant de Bariloche, Esteban Buch, consacré aux nazis exilés dans cette région comparée à la Suisse, qu'il a pu être arrêté. "Jusque là, la rumeur disait qu'il était l'un des fameux nazis installés à Bariloche. J'ai eu la confirmation récemment que c'est mon livre qui est à l'origine de l'arrestation", s'étonne Esteban Buch.

Le tabou de la présence nazi reste total chez les Allemands de Bariloche. A l'Association germano-allemande, personne ne veut s'exprimer. Idem à l'école allemande Primo Carpraro, qui s'est récemment ouverte aux Argentins de souche. Le seul à s'exprimer avant d'observer à nouveau le silence est Jorge Priebke, 68 ans, un des deux fils du criminel nazi. Face au casse-tête de l'indésirable sépulture, Jorge Priebke a déclaré: "Qu'ils enterrent mon père en Israël". Erich Priebke souhaitait reposer dans le cimetière de cette ville de Bariloche, au côté de son épouse, mais l'Argentine s'y est fermement opposée.

Des milliers de nazis s'étaient réfugiés en Argentine

Des milliers de nazis, oustachis croates, fascistes italiens ont débarqué en Argentine avec la bénédiction du président, le général Juan Peron (1946-52, 1952-55), selon le centre Simon Wiesenthal. Ante Pavelic, fondateur du mouvement des Oustachis croates pro-nazi, Dinko Sakic, ex-commandant du camp de concentration de Jasenovac (Croatie), Josef Schwammberger, qui dirigeait des camps de travaux forcés près de Cracovie (Pologne) ou Adolf Eichmann ont été accueillis en Argentine. Ce dernier, artisan de la Solution finale, a été capturé par le Mossad et jugé en Israël.

L'ancien agent de renseignement nazis, Reinhard Kops, est mort à 86 ans à Bariloche sous le pseudonyme de Juan Maler, alors que des organisations juives demandaient sa capture pour crimes contre l'humanité. Le Dr Josef Mengele, qui utilisait les prisonniers d'Auchwitz comme des cobayes, a vécu à Buenos Aires, et peut-être même à Bariloche.

Un sujet encore tabou

Pour beaucoup d'habitants de Bariloche, la deuxième guerre mondiale, la Shoah, sont des évènements historiques bien lointains pour s'intéresser au sort du cercueil d'Erich Priebke. "Bariloche était un paradis pour les nazis dont la présence était un tabou. Aujourd'hui, les vieux Allemands se sont murés dans un pacte de silence. Personne ne veut raconter l'histoire des parents ou grands-parents. Personne ne veut avoir un nazi dans la famille, même mort", explique Abel Basti, auteur de plusieurs ouvrages controversés sur les Allemands de Bariloche.

Les nazis de Bariloche jouissaient d'un tel sentiment d'impunité, qu'Erich Priebke y vivait sous sa véritable identité. Il était pourtant arrivé en Argentine en 1946 sous le nom d'Otto Pappe. D'après Sergio Wieder, le responsable en Amérique latine du Centre Simon Wiesenthal, il n'y actuellement aucune évidence de la présence en Argentine ou dans la région de criminels nazis, mais, prévient-il, "on ne peut rien écarter".

_ _ _


http://fr.wikipedia.org/wiki/Adolf_Eichmann

(...) Ayant réussi à échapper à la justice après la capitulation allemande, et notamment au procès de Nuremberg, retrouvé, puis capturé par des agents du Mossad en mai 1960 à Buenos Aires en Argentine, où il vivait depuis 10 ans, caché sous le nom de Riccardo Klement, Eichmann est exfiltré en Israël où il sera condamné à mort et exécuté à l'issue d'un retentissant procès tenu à partir d'avril 1961 à Jérusalem. (...)

Dans le livre de Patrice Chairoff (auteur discuté et peut-être discutable ... mais bien documenté) intitulé "Dossier néo-nazisme" (1977), on peut lire (page 259) :

(...) Le groupe Lecerf entretient d'excellentes relations avec son homologue français, le "Front de la jeunesse" de Jean-Marie Le Pen qui a pris la parole le 24 février 1977 à Bruxelles. (...)

Cela me confirme dans l'idée que "JMP" du schéma de Latinus est Jean-Marie Le Pen.

Pour information ... il est question de Pierre Eveillard dans

http://www.europeanvoice.com/article/imported/hidden-army-keeps-bureaucratic-wheels-turning-smoothly/33649.aspx

ainsi que dans

http://archive.spectator.co.uk/article/11th-december-1999/30/the-driving-force

(...)  'My father got completely smashed last year.' We were sitting in the office of the drivers' representative, Pierre Eveillard, an ex-policeman who heads the Transport Section. Martinez and Eveillard were both smoking Marlboros, lighting each fresh cigarette from an amusing lighter made from a real hand-grenade. In a large glass cabinet, occupying one wall of the office, was a compendious collection of military caps, lead soldiers, and other memorabilia. Behind them were propped some signed photographs.

'Alt yes, Jacques Delors and Roy Jenkins,' said Eveillard, pronouncing the latter's name as Roi Jean-Quinze, as the great man was known a l'gpoque. `Ah yes.' And he gave a heavy, those-were-the-days sigh. 'Jean- Quirize, I would take him for le jogging every morning, at six o'clock.' But yes!' he insist- ed, seeing my jaw drop in disbelief. 'And then, every evening, to the restaurants. I tell you, he was the only Commissioner who really knew about wine.' That sounded more like it.

I waited for my portion of nuggets about Delors, whose bodyguard Eveillard had been for several years. But a misty look had crossed the burly man's face. And as we both gazed at the signed black-and-white photograph of Delors, I suddenly under- stood why the little problem of the chauf- feurs was taking up so much time in Mr Kinnock's diary. (...)

_ _ _


Le nom "Pierre Eveillard" est assez fréquent. Il y en a notamment en Floride ...

http://www.bizjournals.com/southflorida/search?q=Cheryl+Fisher

9/06/2013

Legal and Public Notices September 6, 2013

Mineo 0095 Troy Shannon 0130 Alfonso Mcrae 0447 Pierre Eveillard 0471

http://www.bizjournals.com/southflorida/resources/legal-notices/2013/09/legal-and-public-notices-september-6.html?page=all

0447 Pierre Eveillard

Est-il possible de mettre ensemble les différents extraits ci-joints ?

Schéma de Libert (Jacques Genevois - faux dollars) :





Livre de Guy Bouten "De bende van Nijvel en de CIA" :






Livre de Charles Toumpsin "J'ai été victime de protections"






Pour information, selon Jean Bultot ...

http://mozsnake.skyrock.com/1741484384-Le-livre-que-personne-n-a-ose-publier.html

(...) très discrètement dans ma vie : DODO ! Pour la présenter, revenons au mois d'avril 1985 !

CLAUDE LEROY, premier substitut du Procureur du Roi, ex-conseiller au cabinet de JEAN GOL, vient d'être arrêté ! Le scandale est énorme de par les fonctions de l'intéressé ! La Justice le soupçonne d'avoir remis un dossier ultra-secret (undercover) de la police à un gang international de trafiquants de drogue ! Le dossier contient les noms des indicateurs de la police. Une affaire de haute trahison !

CLAUDE LEROY avait déjà récolté quelques problèmes disciplinaires pour un certain laxisme envers quelques casinos. Mais de par son abord souriant et sympathique, l'annonce de son incarcération surprend beaucoup de monde. Alors qu'il croupit sous les liens de la détention, CLAUDE LEROY presse son épouse DOMINIQUE MERSCH de prendre contact avec ARLETTE. Il me vantera en ces termes auprès de son épouse :

« Très bon directeur mais il ne montera jamais, il est fiché du titre d'extrême droite au cabinet de JEAN GOL. »

Or, CLAUDE LEROY s'occupait précisément de l'administration pénitentiaire lors de son passage dans ce cabinet ! Les deux épouses vont se rencontrer et bientôt, je reçois une lettre de DOMINIQUE. Le ton de la lettre dévoile une rage contenue contre la Justice, mais aussi un esprit très frondeur.

N'ayant pas perdu mon sens de l'humour, je m'amuse à lu envoyer une lettre taquine sur elle-même, non sans louer les vertus de son époux. Or ce dernier est vite dénigré par quelques détenus yougoslaves qui semblent en connaître long sur la vie mouvementée qu'il mènerait en secret. Mes yeux s'écarquillent et mes oreilles se tendent lorsqu'il est décrit comme un noceur et un joueur ! Ces détenus me sortent des noms de compatriotes graciés par des « dons » très généreux. L'homme aurait-il trompé son monde à ce point ? Mais pour l'instant, (...)

hervé ds le nouveau bouq de hilde il y a tout un beans sur genevois et bic

Merci.

Il y a aussi un chapitre sur les "dollars de Tubize" dans le livre de André Rogge.

rogge connait bien Braine ,correction c'est l'autre le realisateur

il a fait une courte programme sur le stunt men

Je crois qu'ils ont tous les deux habité à Braine l'Alleud ...

http://www.7sur7.be/7s7/fr/1502/Belgique/article/detail/162193/2008/02/07/Des-blindes-armes-de-Braine-l-Alleud-exportes-au-Tchad.dhtml

Des blindés armés de Braine-l'Alleud exportés au Tchad

Par: rédaction
7/02/08 - 08h41

Une société de Braine-l'Alleud (Brabant wallon) aurait exporté l'année dernière, par l'intermédiaire de la France, des véhicules blindés et armés au Tchad, rapporte ce jeudi matin la RTBF Radio, citant l'hebdomadaire anglophone de Bruxelles The Bulletin.

La société de Braine-l'Alleud est une filiale du groupe français Sofema. Elle a modernisé et armé pour sa société-mère française des blindés destinés à la garde présidentielle tchadienne. Le marché aurait été envisagé dès 2006 et honoré en juillet 2007 après que Jacques Chirac eut accordé une licence pour 25 véhicules. Les véhicules ont été vus sur la frontière soudanaise et plus précisément au Darfour.

Dans ce marché, la Région wallonne se lave les mains, dit la RTBF: les règles veulent qu'en cas d'exportation d'armes à destination d'un membre de l'Union européenne, personne ne pose de questions. C'est le pays qui réexporte qui doit se justifier.

Mais la société de Braine-l'Alleud n'a pas fait mystère de la destination des véhicules blindés, note la RTBF. Or, le Tchad est en conflit et, même s'il n'y a pas d'embargo, les autorités européennes ne sont pas enclines à y exporter des armes. (belga)

_ _ _ _ _ _


http://www.lefigaro.fr/temp/2007/05/29/04010-20070529ARTFIG90103-guillaume_giscard_d_estaing_nouveau_pilote_de_sofema_groupe.php

Guillaume Giscard d'Estaing, nouveau pilote de Sofema Groupe

Par Carole Bellemare avec Caroline Beyer
Mis à jour le 15/10/2007 à 00:37
Publié le 29/05/2007 à 06:00

IL NE figure pas dans le Who's Who, contrairement à son illustre oncle, Valéry Giscard d'Estaing, plusieurs de ses cousins ou encore son père, Jacques, énarque et ancien haut fonctionnaire, qui s'illustra au CEA. À 49 ans, secteur de l'armement et de la défense oblige, Guillaume Giscard d'Estaing poursuit dans la discrétion une carrière pourtant des plus flatteuses. Jusqu'ici directeur adjoint des affaires internationales du géant des technologies Safran, il monte d'un cran en décrochant la direction générale de Sofema Groupe, acteur majeur de l'expansion internationale des groupes de l'aéronautique, de l'espace et de la défense.

Office public à l'origine, né pour soutenir les ventes à l'export de ces derniers, le groupe est devenu depuis 2000 une société privée détenue à 70 % par EADS, Safran, DCN-I, Thales, Giat Industries et Dassault Aviation. Il s'est profondément transformé sous l'impulsion de son PDG le général Norlain, se présentant aujourd'hui comme une société de conseil international et de représentation commerciale, grâce à une large diversification de ses activités. Proposer à ses clients des solutions clés en main à haute valeur ajoutée dans les domaines de la sûreté-sécurité, de l'aviation civile, de la gestion des stocks et logistique, tel sera désormais le nouveau job de Guillaume Giscard d'Estaing.

Grand, jovial, doté d'un large front dégarni (!), décrit par son entou­rage comme « un personnage attachant », cet ancien de la Navale s'est imposé comme l'homme de la situation aux yeux des actionnaires qui souhaitaient dissocier présidence (que conserve le général Norlain) et direction générale. D'une part, parce qu'une bonne partie des activités export de Safran est désormais confiée à Sofrema, et d'autre part du fait du parcours très tourné vers l'international de l'homme. Après la Marine natio-nale et son état-major, l'ancien pilote formé au CPA, et auditeur de l'IHEDN, pratique l'industrie depuis 1994. Entré d'abord au marketing de Turbomeca (Snecma devenu en 2005 Safran), il a dirigé trois sociétés en Grande-Bretagne avant de faire ses preuves au siège depuis 2004 comme numéro 2 de l'international.

Au sujet de la revue " AMI " :





Un lecteur attentif me fait remarquer qu'il en est question sur le site suivant :

http://amicalepara-commandomouscron.skynetblogs.be/chaturanga.html

Chaturanga

16 juin 1985

L’Amicale participe pour la première fois à ce parcours de combat unique en Belgique.

Que du beau monde !

- Des équipes militaires belges (2 Cdo, MP Liège, Logistique Peutie et Tournai)

- américaine (US Air Force de Bitburg - Allemagne)

- françaises (Cercle militaire Roubaix , douane Lille)

- des gendarmeries (Mouscron, Charleroi),

- polices (Sint-Niklaas, Fontaine-l’Evêque, BXL Centre)

- PJ (BXL, Liège, Tournai)

- Cercle officiers de réserve ( Tournai)

- équipe de la revue AMI

- équipes civiles (Mourman et Mottart)

- et l’Amicale Para-Commando de Mouscron,

Soit au total 27 équipes qui devaient réaliser après un effort physique intense un maximum de points dans un minimum de temps, sur un parcours tout-terrain de 1500 mètres parsemé d’obstacles (barbelés, escalade, descente à la corde, poutres, clôtures, fosses, murs…)

(...)

_ _ _ _ _ _ _ _


http://www.mil.be/fmn/units/index.asp?LAN=fr&FILE=unittext&ID=738&PAGE=6&MENU=0

(...) En 1984, Mr A. Billau, armurier à Tournai, voyage en Israël et découvre un nouveau programme de préparation physique de l'armée israélienne. Dans ce programme figure un test en équipe sur un parcours truffé d'obstacles qui se termine au stand de tir. Tout au long de ce parcours particulièrement exigeant, les quatre membres de l'équipe se doivent de tirer parti de leurs dispositions physiques particulières afin d'améliorer leur performance commune.

Impressionné et inspiré par cette méthode d'entraînement, Mr A. Billau, J. Delecluse et J-M. Henry organisent en 1985 au stand de tir militaire de Tournai la première édition de leur parcours baptisé "CHATURANGA", nom donné à un groupe de 4 guerriers au combat dans l'Inde ancienne du IIIième siècle après Jésus Christ. (...)

Très probablement en lien avec KDL (Karel de Lombaerde) vu sa proximité avec Ericksson (VMO) dans le schéma de Libert.





Académie = AESP








ftp://digital.amsab.be/pubs_serials/Combat_1961-1992/1988/1988-22.pdf

intersessant cet article sur protea/rochtus !

Léon Rochtus was een Vlaams Nationalist uit Antwerpen die carrière wist te maken als bankier. Omwille van zijn vermeende Nazi-sympathieën kreeg hij in bepaalde media de weinig flaterende bijnaam Zwarte Léon. In 1975 werd Léon Rochtus benoemd als ereconsul van de Unie van Zuid-Afrika in Antwerpen.Als geslaagd bankier geraakte Léon Rochtus ook nauw betrokken bij de oprichting en de werking van een aantal organisaties in de marge van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd. Rochtus werd genoemd als één van de grootste financiers en fondsenwervers achter verenigingen als de Orde van den Prince, de Marnixring, het Sint-Maartensfonds, Voorpost, de Vlaamse Militanten Orde, het Stracke Noodfonds, het Vlaams Blok en de Vlaamse Volksbeweging. Zijn persoonlijke vriendschap met Bert Eriksson werd hem vaak aangewreven.

_ _ _


http://www.resistances.be/eriksson_anv.html

(...)  Mais qui était réellement Bert Eriksson ? Au tout début de son adolescence, durant l'occupation nazie du pays, il est membre d'un mouvement de jeunesse collaborationniste d'Ordre nouveau. Durant la guerre de Corée - qui se déroula de 1950 à 1953 -, il fit partie du contingent des para-commandos volontaires de l'armée belge partis combattre les communistes nord-coréens, alors soutenus par la Chine maoïste. Il restera au service de l'armée belge jusqu'en 1962. Plus tard, il devint le patron d'un café à Anvers qu'il baptisa - sans aucun hasard - « Café Odal », comme la rune nazie. Bien vite, ce débit de boissons anversois servira de lieu de rendez-vous à divers groupes d'extrême droite subversifs belges (néerlandophones et francophones), allemands, hollandais, français... Eriksson est alors membre du Vlaamse militanten orde (VMO ; Ordre des militants flamands). D'abord, dans les années 1950, service d'ordre interne de la Volksunie (le parti de la droite nationaliste radicale catholique indépendantiste flamande et ancêtre de l'actuelle N-VA de Bart De Wever), le VMO va ensuite évoluer, après 1968, vers le néonazisme pur et dur, sous l'impulsion de Bert Eriksson, son nouveau leader.   (...)

Note : en Corée, pas de lien connu avec John Singlaub ...

_ _ _


Il est à mon avis intéressant de noter que Léon Rochtus ("Zwarte" Léon), directeur de Paribas à Anvers, a invité à dîner le 13 mars 1973 des représentants de l'AESP : Damman, de Villegas, Jonet, Pons, Bekaert, Van Kerkhoven, de Limelette.

Léon Rochtus était proche de Bert Eriksson (guerre de Corée, VMO...) qui est relié à Karel de Lombaerde (KDL) dans le schéma de Libert. KDL avait par ailleurs des liens avec la direction de VW, avec la secte Moon, etc

Léon Rochtus soutenait aussi l' "Orde van den Prince".

Dans cet ordre, on retrouve Léo Tindemans et Herman Candries, attaché à la direction de Bekaert.

le role des banques!
herve a ecrit
Il est à mon avis intéressant de noter que Léon Rochtus ("Zwarte" Léon), directeur de Paribas à Anvers, a invité à dîner le 13 mars 1973 des représentants de l'AESP : Damman, de Villegas, Jonet, Pons, Bekaert, Van Kerkhoven, de Limelette.


Dès 1975, la qualité de la taille israélienne devient comparable à celle d’Anvers.
Au cours des années 1980, les exportations de diamants triplent en valeur, croissant de 900 millions de dollars en 1982 à 2,7 milliards en 1989. Dans les mêmes années, le volume de carats exportés double presque, augmentant d'à peu près 2 millions de carats à presque 3,9 millions de carats...

cette précieuse industrie commence à subir la concurrence de la Chine et de l’Inde,

http://www.noemiegrynberg.com/pages/israel/une-brillante-industrie.html

HERVE a écrit:

Très probablement en lien avec KDL (Karel de Lombaerde) vu sa proximité avec Ericksson (VMO) dans le schéma de Libert.





Académie = AESP








ftp://digital.amsab.be/pubs_serials/Combat_1961-1992/1988/1988-22.pdf

Ce qui est interpellant c'est qu'à nouveau comme dans d'autres dossiers, il est question de pédophilie et de complicité dans l'appareil policier et judiciaire pour couvrir ces faits où à tout le moins en neutraliser les effets répressifs. Et là nous sommes bien avant Dutroux.
Maintenant je ne connais pas le fond de cette affaire c'est sur base de l'article de Brewaeys que je réagis.
Et qui est le "Van Ghysegem" cité par Libert? Johan? il en existe un dans le dossier Dutroux pas le même j'imagine...

la pedophilie meme si elle est presente dans la societe
est souvent utilisee pour jeter le trouble ou le discredit
comme le terme "complot" ou "rasiste" pour discrediter