de namen uit de doofpot Ed.EPO 1998 Stef Janssens

ISBN 90 6445 096 X , uitgeput
medewerker bendecommissie en commissie "georganiseerde misdaad"


co-auteur "Gladio" met Michel Bouffioux


e.a. 35 pages sur Eurosystem >marchands d'armes et beaucoup à lire pour ceux qui s'interessent à l'histoire même et manipulation de l'enquete >fausses pistes TBW

De afgelopen decennia wordt in België geen enkele van de grote gerechtelijke dossiers opgelost: van de roze balletten via de Bende van Nijvel tot de affaire Dutroux-Nihoul. Welke namen zitten er in die doofpot? In dit boek een antwoord op deze vraag, dé hamvraag van politiek België. De namen van highsocietyfiguren, ministers, magistraten, bankiers, topindustriëlen, wapentrafikanten en immobiliënmakelaars worden in dit boek naar boven gehaald en aan elkaar gelinkt. En welke rol speelt het koningshuis in dit alles? Namen uit de oude dossiers van de roze balletten duiken op in het chantagemilieu rond de figuur van Nihoul. En toch heeft de Bendecommissie figuren uit die dossiers afgeschermd en uit de context van de wapenhandel gehaald. Om te begrijpen hoe het doofpot-mechanisme werkt, moeten de affaires vanuit alle mogelijke invalshoeken benaderd worden en alle onderlinge verbindingslijnen blootgelegd. Marc Verwilghen in De Morgen: "Je ziet altijd weer dezelfden opduiken." Stef Janssens volgde de zittingen van de Commissie-Dutroux en was officieel medewerker van de Bendecommissie én van de Commissie-Georganiseerde Misdaad. Als deskundige maakte hij een studie over informanten. Hij beëindigt momenteel zijn studies arbeids- en organisatiepsychologie. Stef Janssens is, samen met o.a. Michel Bouffioux, co-auteur van Gladio (EPO, 1991).

http://bendevannijvel.com/onderzoek/bendecommissie-ii/2/

Namen uit de doofpot

(...)

http://bendevannijvel.com/onderzoek/bendecommissie-ii/2/

(...)

Zijn belangrijkste kritiek op het werk van de Bendecommissie-bis, destijds onder leiding van de huidige justitieminister Tony Van Parys (CVP), is precies dat deze commissie niet geopteerd heeft voor een dergelijke methodologie. Interessante passages zijn die waar Janssens een vergelijking maakt tussen het officiële rapport en het stenografische verslag van de Bendecommissie-bis. Daaruit blijkt dat bepaalde informatie soms werd verdraaid of weggelaten.

Door de pijnpunten in het onderzoek naar de Bende van Nijvel elk afzonderlijk te analyseren, werd volgens Janssens geen enkele poging gedaan om een eventuele samenhang tussen bijvoorbeeld de callgirlnetwerken, de internationale wapenhandel, uiterst rechtse milities en corruptie politiemannen aan te tonen. “In haar besluiten heeft de Bendecommissie-bis expliciet de prominente high society-figuren in de seksdossiers afgeschermd en de echte roze balletten uit de context van de wapenhandel gehaald”, meent de auteur. “Het merkwaardige is dat sommige van die namen ook ter sprake komen in de commissie-Dutroux/Nihoul.” Maar welke conclusie uit deze en andere nogal suggestieve of insinuerende beweringen dan wel zou moeten worden getrokken, laat Janssens in het midden.