Paul Cams

Voici ce que disait dans la dh un commissaire à la retraite en 2001 :

L'affaire Paul Cams: le meurtre mystérieux en novembre 1983, à Ganshoren, d'un multimilliardaire influent dans les milieux politiques. C'est incroyable comme autant de juges d'instruction en 18 ans ont finalement fait si peu. J'ai vu ce dossier, chez une juge, couvert d'un bon centimètre de poussière: il y a des affaires comme ça auxquelles on ne s'intéresse plus. Dès qu'une affaire dépasse un mois, c'est perdu, on ne trouvera pas. Mais dans l'affaire Cams - sur laquelle le commissaire a travaillé jusqu'au dernier jour vendredi passé -, il n'est pas certain que le dernier mot ait été dit. Pour autant qu'on ne perde plus de temps désormais...

Une biographie de Paul Cams en néerlandais :

Biografie
Opkomst en val

Als Paul Cams in 1939 in Hasselt wordt geboren, laat niets vermoeden dat hij ooit zou kunnen doordringen tot de bovenlaag van de maatschappelijke hiërarchie. Zijn ouders vestigen zich in Brussel met de stille hoop er een zekere welstand te verwerven. Dat lukt. Vader Cams kan zelfs de hand leggen op een klein fabriekje in cosmetica-producten te Jette en lanceert zijn zoon in de handel. Cams blijkt trouwens uit het juiste hout gesneden. Hij heeft een goed ontwikkeld zakelijk instinct en is hoegenaamd niet vies zelf de handen uit de mouwen te steken. Hij wordt bovendien gedreven door een haast ziekelijke ambitie om veel geld te verdienen en een gerespecteerde sociale status te verwerven. Haarlak wordt de sleutel tot de rijkdom van Paul Cams. Zijn succes story wordt door één van zijn intimi, Karel Van der Mijnsbrugge, breed uitgesmeerd in het weekblad Blik. Dit blad, een uitgave van de krantengroep Het Laatste Nieuws, ziet begin maart 1986 het daglicht. Het wordt het troetelkind van Van der Mijnsbrugge die binnen de krantengroep al sinds mensenheugenis verantwoordelijk is voor de uitgave van de weekbladen. In de eerste nummers van Blik staat Paul Cams centraal omdat zijn mysterieuze moord opnieuw ter sprake wordt gebracht in de marge van het onderzoek naar Kirschen. Cams is immers evenals Beelen lid geweest van het financieel comité van de PVV.

De serie artikels is onmiskenbaar ingegeven door politieke motieven. Blik: 'Zeker is wel dat sinds enkele weken een ware hetze op touw gezet wordt tegen liberale topfiguren, met het doel het vertrouwen in de regering te ondermijnen. Vermits men geen inslaande politieke argumenten meer bij de hand heeft om Martens VI te bestrijden, grijpt men wellustig naar de schandaalrubriek'. Voor Van der Mijnsbrugge is het schrijven - of dicteren- van deze serie geen moeilijke karwei, want hij is al enkele jaren vrij goede maatjes met Cams. Deze industrieel was immers geregeld te gast in het restaurant Le Vieux Berchem in Sint-Agatha-Berchem. Dat werd eind jaren zeventig door Van der Mijnsbrugge opgestart en al vlug groeide het eethuis uit tot een ontmoetingsplaats voor liberale prominenten en zakenlui zoals Cams en Hilaire Beelen. Volgens hardnekkige geruchten zou Beelen de avond na zijn vrijlating na betaling van de borgsom, doorgebracht hebben in Le Vieux Berchem. Ook Beelens vennoot in het wisselkantoor Kirschen, François Leiser, is er al eens geweest. Van der Mijnsbrugge beschikt bovendien over een hele serie foto's, waarop zijn voorname gasten staan afgebeeld, Maar de kiekjes van Cams naast liberale politici, worden met de schaar bewerkt voor ze naar de drukkerij gaan als illustratie bij de serie in Blik.

We stappen terug in de tijd. Om zijn product aan de man te brengen, weet Paul Cams echt van aanpakken. Hij biedt zijn haarlak te koop aan met foto's van beroemdheden als de zanger Will Tura. Overal holt Cams de entertainer achterna en het is een koud kunstje om zijn waar te slijten bij de enthousiaste fans. De kassa van het handeltje rinkelt en Cams kan zich na beloop van tijd een verzetje veroorloven . Hij waagt zich, niet steeds zonder succes, in het wereldje van de illegale goktenten, die er in en rond Brussel meer dan genoeg zijn. Zo leert hij een jonge arts kennen die er als speler maar bitter weinig van terecht brengt . De arts bezit een klein medisch laboratorium, maar hij draagt haast al zijn geld naar de speelzalen. Gelukkig kan hij rekenen op de goedgeefsheid van Cams. Zo weet Van der Mijnsbrugge te melden in Blik. Maar voor wat, hoort wat! Cams koopt zich immers op die manier in het bedrijfje in . Hij heeft onmiddellijk begrepen dat er heel wat geld te scheppen valt met medische analyses. Bovendien beseft de eergierige Cams dat een naamkaartje met de vermelding ' Eigenaar van medisch laboratorium X' veel chiquer staat dan een kaartje met 'Handelaar in haarlak'. In 1976 richt Paul Cams officieel het Medisch Laboratorium van Ganshoren op. Naast Cams' grote liefde, Antonella Pannecoecke, wordt ook de kunstschilder Roland Henri tot beheerder van de vennootschap gebombardeerd . De kunstenaar heeft zich geruime tijd in de watten laten leggen door mecenas Cams en kan het aanbod echt niet afwijzen. Een jaar later volgt de oprichting van een eigen schoonmaakbedrijf, Imoburnet, dat in feite uitsluitend werkt voor rekening van het labo. Zo kan een deel van de winst op een nette manier worden weggewerkt.

Zijn status eist een imposantere woning. Cams koopt de villa aan de Sermonlaan, ontworpen door de vermaarde Belgische architect Gérard Pompe. Hij gooit er enkele miljoenen voor herstellings- en aanpassingswerken tegenaan, onder andere voor de aanleg van een zwembad. Wie Cams bezoekt, raakt meteen onder de indruk van de villa, die is volgestouwd met allerhande kunstvoorwerpen en exotische toestanden. Op 17 december 1979 spelen er zich bloederige taferelen af voor de woning van Cams, waarover vandaag nog altijd vragen rijzen. Al enkele dagen zijn de politiediensten op zoek naar Yvan Somville, een berucht gangster die zich vroeger verdienstelijk had gemaakt met het uitvoeren van illegale geldtransporten. Door een list slagen de politiemensen er in Somville naar Brussel te lokken, waar hij over vier contactadressen beschikt. Toeval of niet maar Somville rijdt met zijn auto regelrecht naar de Sermonlaan en houdt halt voor de woning van Cams. Leden van de anti-terreureenheid van de rijkswacht, de groep Dyane, manen Somville aan zich over te geven. De misdadiger weigert en wordt doorzeefd door een regen van kogels. Eén van de afgevuurde kogels treft bovendien de auto van Cams. Cams legt daarvoor klacht neer bij de politie.

Uiterlijk vertoon

Om het beeld van Cams, tafelgenoot van Willy De Clercq in het financieel comité van de PVV, is het wel leuk wat uit te wijden over Cams' pronkzucht. Op 12 december 1979 ontvangt Paul Cams in de Carlton de Dag Hammarskjoeld-prijs en wordt hij tevens voorzitter van het promotiecomité van deze onderscheiding. Die prijs wordt uitgereikt door de Diplomatieke Academie Voor de Vrede , in samenwerking met nog twee andere andere internationale organisaties. De Academie is in 1963 opgericht door de Italiaanse baron Dino di Stefano met de bedoeling kunsten, letteren, wetenschapsbeoefening en culturele relaties aan te moedigen in een geest van vrede tussen de volkeren en de naties. Sindsdien wordt jaarlijks de hogergenoemde prijs overhandigd aan ieder die tot deze doelstellingen bijdraagt. De lijst van de winnaars is indrukwekkend. Naast kunstenaars, diplomaten en wetenschapslui bevat hij ook de namen van de Zaïrese president Mobutu, de overleden Spaanse dictator Franco, de voormalige Filippijnse president Marcos, de gewezen Franco-minister Alfredo Sanchez-Bella - gelieerd met Opus Dei en het milieu rond het Snuffelschandaal, een gedeeltelijk gcslaage poging om de Franse petroleummaatschappij op te lichten - Dominique Ponchardier - mede-oprichter van de al genoemde Service d'Action Civique - Claire Boothe Luce, één van de boegbeelden van het ultra-conservatisme in de Verenigde Staten en adviseur van president Reagan voor zaken die verband houden met inlichtingendiensten. Kortom, niet iedereen kan zeggen dat hij ijvert voor de vrede. Maar voor de eergierige Paul Cams was dit ongetwijfeld een manier om zijn prestige op te vijzelen.

Er bestaan wel meer van dit soort internationale organisaties. Op de keper beschouwd, stellen ze weinig voor. Het zijn ontmoetingsplaatsen met veel tralala en decorum, met de uitreiking van prijzen, diploma's en andere getuigschriften. De Academie is nog het best te vergelijken met de talloze nep-ridderorden, waarbij uiterlijk vertoon fungeert als middel om de vereniging toch maar een aureool van belangrijkheid te geven. In de uitgaven van de Academie en de aanverwante verenigingen staan bijvoorbeeld brieven afgedrukt, gericht aan personen met een zeker prestige en faam, en foto's waarop mensen staan afgebeeld met indrukwekkende, met allerlei symbolen versierde mantels. Een mooi voorbeeld biedt ons een niet-gedateerde uitgave, die rond 1980 moet zijn samengesteld. Daarin slaat een facsimile afgedrukt van een brief met de hoofding van de 'Fondation Paul J. Cams', gehuisvest op het adres van Cams. De brief is gericht aan Cams zelf. Op het adres waarnaar de brief verzonden is, is één van zijn bedrijfjes gevestigd. Het schrijven is bovendien ondertekend door Georges De Bouvere, de boekhouder van Cams. In de brief is sprake van de verkoop van een schilderij van Henry Roland, de kunstenaar die zoveel te danken heeft gehad aan Cams, ten bate van de Stichting. Het betreft dus duidelijk een onderonsje. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat Cams' zakenvennoot en vriend, de vermoorde industrieel Vlassenroot, enkele jaren geleden ook de Dag Hammarskjoeld-prijs in ontvangst mocht nemen.

Volgens Urbain Dirix van de Academie heeft Paul Cams gepoogd de vereniging naar zijn hand te zetten. Cams zwaaide met enorm veel geld en beweerde speciaal voor de Academie de Carlton te hebben gekocht om er de prijsuitreikingen te laten plaats vinden. Maar al vlug ontstond er onenigheid. Cams liet briefpapier drukken, waarop hij onrechtmatige hoofding van de Academie vermeldde. Hij wilde eigenmachtig de personen aanduiden, die in aanmerking kwamen voor de Dag Hammarskjoeld-prijs. De breuk was onafwendbaar. Urbain Dirix is een wat vreemde figuur, die verschillende jaren noodgedwongen in het buitenland verbleef, met name in Indonesië. De man laat zich graag chaperonneren door mooie vrouwen en beschikt blijkbaar over een hoog inkomen. Hij noemt zichzelf journalist en heeft in het verleden dit beroep uitgeoefend als freelance-medewerker van enkele bladen uit de krantengroep van Het Laatste Nieuws. Ooit schreef hij een boek over de Franse oplichter Fernand Legros, die in schilderijen zwendelde. Een ander Legros-biograaf, Roger Peyrefitte, schreef daarover : 'Een klein werkje van de Belgische journalist Bob Dirix, dat aan Fernand Legras is gewijd en de titel 'Fou génial, vie tumultueuse du playboy faussaire' draagt, is gepubliceerd zonder vermelding van de naam van de uitgever en de plaats , het was een poging tot een authentieke biografie met literaire pretenties, rijk geïllustreerd met foto's en facsimile's. In dit boek wordt Fernand Legros een vervalser genoemd en draagt hij naast het epithetum 'zot' ook dat van 'genie?.

In 1977 werd Urbain Dirix Florent Leon Dirix de Rivière opgenomen in nog een andere vereniging van baron di Stefano. Drie jaar later, op 8 september 1980, wordt onder zijn impuls in Brussel een vereniging zonder winstoogmerk opgericht . die het werk van di Stefano's Academie wil verder zetten : de Académie diplomatique de la Paix, Pax Mundi, en abrégé: 'Prix internationale Dag Hammarskjoeld. Tot de oprichters behoren een Brits museumconservator, een Indonesisch schilder van wie Dirix de belangen behartigt, een Amerikaans bankier, een Portugees advocaat, een in Zwitserland verblijvende Belg die zichzelf omschrijft als de secretaris-generaal van de diplomatieke clubs in Brussel en Genève en enkele Belgen. Twee jaar later verdwijnen enkele oprichters uit de raad van beheer. Dirix blijft uiteraard van de partij als voorzitter. Ondervoorzitter wordt mede-oprichter Paul Nagels, eigenaar van twee medische labo's in het Waasland. Ooit wilde hij zich inkopen in het bestuur van de voetbalclub van Beveren, maar dat lukte hem niet. Door bemiddeling van een Antwerps diamantair werd Nagels in december 1982 opgenomen in de raad van bestuur van Beerschot, waarvan Fernand Verbist eveneens deel uitmaakt. Grootkanselier van Pax Mundi is Emiel Van Bellinghen, een oude bekende van Urbain Dirix. Van Bellinghen is de zaakvoerder van de danstent The Lord te Schepdaal. Eind jaren tachtig geleden stapte het parket onder leiding van onderzoeksrechter Bellemans er af, op zoek naar gegevens die wijzen op fiscale fraude. Het is de neef van de liberale gemeenschapsminister Waltniel die The Lord financieel beheert. Een aanvraag tot erkenning van Pax Mundi als internationale organisatie, ingediend bij het ministerie van Justitie, werd afgewezen. Maar dat belet Urbain Dirix, die net als Cams en de Kirschen-vennoot Beelen wel eens vaker in het restaurant Le Vieux Berchem kwam, niet om met zijn organisatie verder te werken.

Source : www.bendevannijvel.com

Quelques éléments supplémentaires sur l'homme :
Een verminkt gezicht

17 november 1983, rond de klok van halftien 's avonds. Op het gelijkvloers van zijn riante villa aan de Sermonlaan 25 te Ganshoren, op een boogscheut verwijderd van de protserige basiliek van Koekelberg, kijkt Paul Cams, in 1980 lid van hel financieel comité van Willy De Clercq, televisie. De drieënveertigjarige Odile 'Antonella' Pannecoecke, een voormalige schoonheidsprinses waarmee Cams al enkele jaren samenwoont, bekijkt een ander programma in haar kamer op de eerste verdieping. Plots hoort ze enkele doffe knallen. Opgeschrikt rent ze de kamer uit. Van op de trapzaal die uitgeeft op de woonkamer, ziet ze haar levensgezel liggen, badend in het bloed. Antonella telefoneert naar de politie die enkele minuten nadien al ter plekke is en de eerste vaststellingen doet. Het blijkt dat Cams is geëxecuteerd met een wapen dat van dichtbij in zijn hoofd is afgevuurd. Alsof de dader het aangezicht van zijn slachtoffer met opzet heeft willen verminken om zijn nabestaanden af te schrikken. Een diepgaander onderzoek leert dat Cams is gedood door kogels van het kaliber punt 38, op een manier die veel gelijkenis vertoont met de wijze waarop, bijna een jaar voordien, de bejaarde huisbewaarder van het restaurant van ex-voetbalspeler Jef Jurion, l'Auberge du Chevalier in Beersel, is vermoord.

De gerechtelijke politie die belast wordt met het onderzoek, staat voor een raadsel. Vastgesteld is immers dat de woning bijna tot in het absurde toe is uitgerust met een ingenieus veiligheidssysteem. Elektrische kabels onder hoogspanning omringen het huis. Een camera is constant gericht op het voetpad vóór de huisdeur. Bovendien laat Cams zich al geruime tijd bewaken door een gespecialiseerde onderneming. Zeer tot hun verrassing stellen de onderzoekers vast dat precies de avond van de moord het veiligheidssysteem niet functioneerde. Een onachtzaamheid van Cams? Of kon(den) de moordenaar(s) rekenen op de hulp van iemand uit de directe omgeving van het slachtoffer? Antonella wordt duchtig op de rooster gelegd. Ze vertelt de speurneuzen dat haar vriend zich de jongste tijd weinig gelukkig voelde en dat hij meermaals de vrees uitsprak dat het einde van zijn leven nabij was. Maar een mogelijk motief voor de moord kan de vrouw niet geven. Evenmin kan ze de agenten een verklaring geven voor het feit dat die bewuste avond van de moord de gebruikelijke veiligheidsmaatregelen niet werden genomen. Voor de politiemensen heeft het dan ook geen zin om de vrouw nog langer te verhoren. Ze krijgt een vrijgeleide en vertrekt enkele dagen later definitief naar de Spaanse badplaats Marbella. Ze neemt er haar intrek in het extra-dure en exclusieve Marbella Club Hotel, een villapark met hotel waar Cams enkele jaren voordien een huis heeft gekocht.

Cams' chauffeur, die tevens zijn vertrouweling is, wordt krachtig aan de tand gevoeld. Maar ook zijn verklaringen brengen de onderzoekers niet dichter bij de oplossing van deze raadselachtige moord. De politie zit duidelijk verveeld met de zaak. Vragen van journalisten worden afgewimpeld met de opmerking: 'We weten niet veel!'. Dat is natuurlijk waar. Op de koop toe behoorde Paul Cams jarenlang tot de zogeheten hoge kringen en onderhield hij meer dan gewone contacten met vooraanstaande politiemensen in de hoofdstad. Dat is wellicht de reden waarom het hoofd van de gerechtelijke politie, commissaris-generaal Bosmans, zich op een bepaald ogenblik mengt in het onderzoek. Dat is hoogst uitzonderlijk maar kan wellicht verklaard worden door het feit dat Cams goede contacten had met een aantal gerechtelijke agenten. Die had hij overigens ook met leden van de BOB in Brussel. Toch wekt de interventie van de hoofdcommissaris enige wrevel op bij sommige van zijn ondergeschikten. Zij interpreteren dit als een voorkeurbehandeling voor iemand van aanzien. Maar precies bij deze aan Cams toegeschreven kwalificatie stellen de politiemensen zich talloze vragen. Ondanks de schaarse gegevens over de moord zelf, zijn ze er immers al zeer vlug in geslaagd een portret te borstelen van het slachtoffer. En dat is niet bepaald vleiend voor Cams.

Source : www.bendevannijvel.com

michel a écrit:

Voici ce que disait dans la dh un commissaire à la retraite en 2001 :

L'affaire Paul Cams: le meurtre mystérieux en novembre 1983, à Ganshoren, d'un multimilliardaire influent dans les milieux politiques. C'est incroyable comme autant de juges d'instruction en 18 ans ont finalement fait si peu. J'ai vu ce dossier, chez une juge, couvert d'un bon centimètre de poussière: il y a des affaires comme ça auxquelles on ne s'intéresse plus. Dès qu'une affaire dépasse un mois, c'est perdu, on ne trouvera pas. Mais dans l'affaire Cams - sur laquelle le commissaire a travaillé jusqu'au dernier jour vendredi passé -, il n'est pas certain que le dernier mot ait été dit. Pour autant qu'on ne perde plus de temps désormais...

Voilà une femme qui a du 'tempérament'... je parlais d'Odile évidemment...

Comme j'ai déjà dit dans un autre fil, ma source a donné des infos très précises au sujet du meutre de CAMS, et des liens entre le labo de CAMS et BIORIM (groupe de labos de Fernand ULLENS DE SCHOTEN).

Elle a expliqué que le meutre était un complot d' Z, L, V et P(la femme de CAMS) et que c'est L qui a tiré sur CAMS.

Et Z et V prenaient possession du labo de CAMS.

Pour m'aider à comprendre, elle avait fait un déssin...

NOTE 1: Dans ce dessin les mots VLASSENROOT, Yves B, T et S sont les miens (je les ai écrits). A part ça, c'est elle qui a tout dessiné et écrit.

NOTE 2: Les mots G, M et D, dans le dessin, n'ont rien à voir avec l'histoire de CAMS.

supprimé par le modérateur


Qu'est qu'elle expliquait par ce dessin? Elle explique que, suite au meutre de CAMS, Z et V étaient devenus actionnaires de son labo. V avait 49%. Mais V aimait bien depenser et son niveau de vie, au frais de la boîte, exaspérait Z, et il a vendu sa part à deux inconnus, pour V, Wet T.

Ceci était un grand choc pour V. Du jour au lendemain, sans être averti à l'avance, il se trouvait confronté par deux inconnus, qui étaient des actionnaires majoritaires!

Vétait très embêté. W et T étaient des gens sérieux. Il ne savaient rien sur les magouilles que Z et V avait faites dans le passé. En plus, V était très fort endetté, et il ne pouvait plus utiliser le labo comme vache à lait, comme dans le passé.

Mais il a finalement réussi a vendre la société. Mais il fallait d'abord racheter toute la boîte (pour les raisons fiscales) pour qu'il puisse la revendre tout de suite.. au groupe de sociétés BIORIM de Fernand ULLENS DE SCHOTEN.

Et pour pouvoir racheter la boite il a emprunté de l'argent (450 millions de francs belges) à une connaissance qui s'appelle... N. N lui a prêté cet argent, et à partir de ce moment-là V et N étaient très fort liés.

Dans le dessin on peut voir le mot INAMI. Il y a une explication pour ceci. En fait ma source disait que presque tous les médecins de Namur être impliqués dans les fraudes à grande échelle, avec les labos. Le méchanisme était simple. Les médecins demandaient des prises de sang, tests sanguins etc bidons (c'est à dire, non nécessaires). Le labo facturaient les mutuelles et en contrepartie les médecins recevait les enveloppes, de la part des labos et sous la table, pour arrondir les fins du mois.

Saviez-vous que le papa d'Etienne Delhuvenne (ex-avocat de Patrick Haemers) avait été le patron de l'INAMI ?

magnum a écrit:

Saviez-vous que le papa d'Etienne Delhuvenne (ex-avocat de Patrick Haemers) avait été le patron de l'INAMI ?

Exact. Et que le fils en connaissait un bout sur les laboratoires médicaux et les différents protagonistes...(Cams, Verhoeft, Zwirn, Noel et le triste sire de Bonlez..., pote à Patrick Haemers)

Source : le Soir, sans date

michel a écrit:

Source : le Soir, sans date

Qui sont ces 2 financiers? On a peu entendu parler de ce volet? Est-ce l'affaire Ullens de Schooten ou alors on parle de Verhoeft et Zwirn? Mais ces derniers ont-ils déjà été inquiétés par la Justice?

Source : Le Soir, 11 janvier 1984

.

.

Il y a t il encore de l'interet pour l'affaire paul Cams? quelqu'un a t il encore des coupures de journaux de l' époque( novembre 1983)? Les journaux n'ont pas d'archives qui remontent si loin. merci

.

effectivement, Cams à bien reçu le prix PAX MUNDI lors d'une ceremonie officielle. Il est evident que tout cela avait un interet sous entendu de connections et d'argent. Il n'empeche que pas mal de gens furent aidés au Senegal lorsqu'il fut nommé consul honoraire et ensuite avec sa fondation pour la recherche sur la sclérose en plaque ou au limbourg (d' ou il était originaire)une aile d'un centre de recherche porte son nom. Il aimait la reconnaissance,"les people", l'argent, le pouvoir mais il etait un homme de coeur aussi alors il joingnait l'utile à l'agréable et en faisait profiter une multitude de gens.

.

effectivement, la fete a eu lieu au Carlton mais je ne me souviens pas de ce representateur de la BRT. Il y a eu trop de non dit et une enquete baclée qui se concentrait uniquement sur odile dit antonella. Etrangement Beelen n' a jamais été interrogé alors que cams et lui se voyaient 2 à 3 fois dans la semaine pendant plus d'un an. Odile aimait cams à la folie, peu de gens savaient cela.

.

non, je ne me souviens pas de ce détail de cameraman. quel importance?. Pannecoeck a effectivement été vivre en Espagne ou le malheur a encore frappé, son mari a été tué en voulant sauver la vie de son client avec lequel il dejeunait. C'est en sortant de ce restaurant qu'une voiture passa avec à bord des tueurs, les voyant arrivés,le mari., a sauté sur le client mais les 2 furent tués. Six mois plus tard, les malfrats furent trouvés et mis en prison. Comme d habitude, Pannecoeck fut salie pendant ces 6 mois la nommant "la veuve noire". Elle remit tout l'heritage aux enfants du malheureux Juan.Les nombreux articles belges, la plus part ecrit sans preuve etaient pleins de mensonges ou en tous les cas d'exagerations exhorbitantes. La plus grande, que Cams était milliardaire!! Faux, riche certes mais milliardaire. Son train de vie et ses frasques auraient pu faire penser mais de nouveau sans preuves. il depensait et n'economisait pas grand chose. les impots se chargèrent du reste. Un tel bonhomme n'a fait qu'attirer des jaloux et envieux et profiteurs et consequement des ennemis. Il le savait d'ailleurs. Je ne dis pas que c'etait un sain et qu'il n'y avait aucunes magouilles.
Je suis tombé sur ce site par hasard et étonné de voir que le nom de Cams figure sur un site des tueurs du Brabant . il n'y a aucun lien, juste des imaginations trop fortes et un tel melange de faits. le plus beau dans tout cela est qu'on en parle encore 25 plus tard!!! Je me suis interessé de très près à cette affaire au moment des faits et par curiosité , j'ai tappé son nom sur internet et suis tombé sur votre site, tout simplement

Courageux de votre part de défendre un ami traînant un tas de casseroles... faute de pouvoir se défendre.

Sympa de votre part de remettre les pendules à l'heure en relativisant certaines "pistes". Les personnalités qui vivent comme les comètes, tout en panache, attirent effectivement des tas de critiques le plus souvent infondées... mais la vie est ainsi faite !

.

comme vous dites. je ne defends rien mais mets les pendules un petit peu à l'heure. Il est absolument impossible que Cams soit impliqué dans le TBW. Tueries en series avec des enfants, cela ne va pas du tout avec le personnage. Beelen et companie, la meme chose. Ceci sont plus des arnaques, affaire d'argent, usage de faux, mais pas au prix de massacres. Ceci n'empeche pas un ou 2 assassinats mais pas ça. Souvenez vous de la cosa nostra, il y avait des principes, un peu de classe, dans ce monde parallèle ou on ne tuait pas les enfants et des tueries gratuites: vengeance entre malfrats, drogue, alcool, prostitution mais pas des tueries comme TBW, sans principes. Non, les 2 affaires sont dissossiées et les autres faits sont des circonstances. Comme Someville abattu comme un chien sans poser de questions. Il allait vers sa voiture et bang, bang.....quelle loi permet de telles actions?. Tous ont droit à un proces autrement c'est le far west,! Ne me méprenez pas, je ne defends personne. Je vous donne une autre perspective. Je pars en vacances demain, donc, je ne serai plus en ligne un bon moment. Si vous avez des faits ou aimeriez un eclairssissement ou j'aurais une rèponse eventuelle, n' hesitez pas. Je trouve vraiment interessant de lire apres tant de temps l' opinion des autres. Jamais j'aurais cru qu'un jour je reverrais tous ces noms sur le web.

.

dim a écrit:

Mimich, êtes-vous au courant des relations entre Cams et Edgard Zwirn, André Verhoeft, P C et M. Litvak?

Et le "suicide" de Liliane Basin ? Ou Bazin... toujours dans cette même mouvance.