In de jaren 80 zaaide de Bende van Nijvel terreur en vernieling in België door allerlei bloedige overvallen op supermarkten. Op 9 november 1985 sloegen ze toe in Aalst. Op de parking van de Delhaize vermoordden ze moeder, vader en ddochter Van de Steen. Ook de zoon van het gezin, de toen 9-jarige David, kreeg 9 kogels in zijn lichaam nadat hij een glimps kon opvangen van het gezicht van een van de overvallers. Hij werd voor dood achtergelaten. David overleefde echter. Er volgde een jarenlange revalidatie. Na 25 jaar doorbreekt hij nu de stilte. De overheid liet hem aan zijn lot over en hoewel hij de enige getuige is die 'de reus' van de bende van dichtbij heeft gezien, toonde het gerecht nooit interesse.
isbn 978 94 6001 0934 paperback, 204 blz €17.90 oktober 2010
_________________ "Ne rien nier à priori, ne rien affirmer sans preuve." ( Dr. Robert RENDU)
michel Admin
Nombre de messages : 8620 Localisation : Bruxelles Date d'inscription : 16/11/2005
Sujet: Re: Niet schieten, dat is mijn papa! (Vandensteen-Bulté) Jeu 30 Sep 2010 - 18:40
LIVRE Un survivant des Tueurs du Brabant sort un livre BELGA
Mis en ligne le 30/09/2010
Le 9 novembre 1985, le garçon, alors âgé de 9 ans, a été, ainsi que ses parents et sa soeur, la cible de tirs au Delhaize d'Alost. Ses parents et sa soeur n'ont pas survécu à l'attaque. David a reçu des balles dans la hanche et a été grièvement blessé. Un homme de 33 ans, grièvement blessé dans l'attaque commise par les Tueurs du Brabant en 1985 dans un magasin Delhaize à Alost, publie un livre 25 ans après les faits. "De nombreux livres sont sortis sur l'enquête mais les victimes restent dans l'anonymat", explique David Van de Steen. "Le livre évoque ma vie avant l'attaque jusqu'à maintenant. J'ai d'abord eu une enfance normale puis je suis tout d'un coup devenu orphelin et j'aurai des séquelles pour le restant de ma vie. J'ai subi 33 opérations et je dois faire soigner ma blessure chaque semaine à Jette", déclare l'auteur.
L'enquête n'est pas le thème principal du livre mais a pour cadre les victimes. "Mon grand-père a étudié l'attaque et a rencontré des obstacles mais les contacts avec les enquêteurs sont désormais très bons. Il n'y avait à l'époque aucun soutien psychologique ou d'aide aux victimes. Nous devions nous débrouiller tout seuls. Jusqu'ici, je me sens abandonné par les autorités."
David Van de Steen overleefde de Bende van Nijvel en schreef een boek
woensdag 06 oktober 2010
Auteur: Jan Desloover
AALST - Bij de laatste en ook bloedigste overval van de Bende van Nijvel verloor David Van de Steen (34) zijn beide ouders en zijn zus. Zelf raakte hij zwaargewond. 25 jaar en 33 operaties later vertelt hij zijn verhaal. Om een beetje orde te kunnen scheppen in de chaos aan herinneringen, zegt hij. ‘Ik kom uit een hel. Nu wil ik vooruit.'
Van onze redacteur
Zaterdag 9 november 1985, 19.37 uur. David Van de Steen, zijn ouders en zijn zus hebben net gewinkeld in de Delhaize van Aalst en stappen op de parking naar hun auto. David en zijn ma lopen eerst, pa en zus er vlak achter. Het is hun laatste moment samen, beslissen drie zwaar gewapende, vermomde mannen die uit het niets opduiken.
‘Niet schieten, dat is mijn papa!' roept mijn zus. Een keiharde knal, alsof er vuurwerk onder je neus ontploft. Mijn zus en mijn vader die in elkaar zakken. De pijnkreet die uit mijn vaders mond ontsnapt, zal me mijn hele leven bijblijven. Dan de schrille, paniekerige stem van mijn moeder: ‘Lopen, David! Maak dat je wegkomt!'
Het fragment komt uit het boek dat Van de Steen samen met Humo-journaliste Annemie Bulté schreef en dat vanaf vandaag in de rekken ligt. Het is een bij momenten ondraaglijk hard document, met zoveel misselijkmakend, laf geweld dat een mens er opstandig van wordt. ‘Ik wou geen boek over de honderden Bende-theorieën', zegt Van de Steen. ‘Ik wilde gewoon vertellen wat we meegemaakt hebben. Eens orde scheppen in die chaos aan herinneringen.' Het was een vorm van therapie. ‘Ik hoop dat verleden wat beter los te kunnen laten nu alles in een boek staat. Ik ben het beu om al die details te onthouden. Ik wil vooruit.'
Maar veel van die details draagt Van de Steen sowieso mee voor de rest van zijn dagen. ‘Mijn zus die in de armen van mijn vader in elkaar zakt. Ze vallen neer op het beton, bijna in elkaar verstrengeld. Het witte hemd van mijn vader dat rood kleurt', schrijft hij. En hoe hij zijn moeders laatste advies opvolgde, weer de winkel in liep en zich aan het rek met stripverhalen verschool. ‘Daar komt de derde gangster al aan - de grote.' Geschminkt, met een pruik op, zijn ogen wijdopen. ‘Hij zet een bruine juten zak met de afbeelding van een posthoorn neer, pakt zijn tweeloop en mikt op ons. Ik kijk recht in de tweeloop, die vooraan scheef en slordig is afgezaagd. (...) Hij grijnst. En vuurt.'
Kapotte mensen
Van de Steen was geraakt in de heup. ‘Er zijn hagelbollen door mijn been heen geschoten, teruggeketst op de vloer en weer mijn been binnengedrongen. Ze hebben een enorme vernieling aangericht. De heupkop is weggeschoten. De slagader en de spieren zijn doormidden gesneden.' Of, opnieuw in zijn eigen woorden: ‘Een brij verhakkeld bloederig vlees. Net americain préparé'. En hij mag nog van geluk spreken: in de muts die hij droeg, zitten twee kogelgaten, net onder de pompon.
De jongen zal tot augustus van het volgende jaar in het ziekenhuis liggen. Operatie na operatie. Elke dag krijgt hij bezoek van zijn vaders moeder en van de ouders van zijn ma. Kapotte mensen. ‘Ik merk het aan elke beweging, aan hun verstikte stem en bezorgde blikken'. ‘Ze hadden de overval weten beginnen', zegt Van de Steen. ‘Ze woonden recht tegenover de Delhaize. Bij elk schot dat weerklonk, vroegen ze zich af of het een van ons was.' Zijn grootvader had nog twee kinderen die hadden kunnen wegvluchten, opgevangen in zijn flat.
Van de Steen zal tot zijn negentiende bij hen wonen, vlakbij die plek des onheils. Onvoorstelbaar, vinden velen. ‘Maar door die harde confrontatie heb ik de feiten misschien beter leren plaatsen', zegt Van de Steen. Goed anderhalf jaar na de feiten is hij ook een eerste keer teruggekeerd naar de plaats delict, om zijn grootvader te tonen waar hij was beschoten, waar zijn pa en zijn zus waren afgemaakt. Verbaasde blikken alom, herinnert hij zich.
Zijn grootmoeder is vorig jaar gestorven. Tot haar dood heeft ze nooit met een woord over het drama gerept. ‘Ze had het wel over mijn moeder, maar dan ging het altijd over vroeger.' Een geluk dat ze gelovig was, zegt Van de Steen. ‘Als ze raad nodig had, richtte ze zich altijd tot hetzelfde hoekje in het appartement. Daar sprak ze dan met mijn ma.'
Zijn grootvader heeft de troost van het geloof niet. Na het drama deed hij al het mogelijke om, samen met Van de Steens oom, het antiroestbedrijf van zijn zoon draaiende te houden en zijn kleinzoon bij te staan. Elke resterende minuut ging in de zoektocht naar de daders. 89 is hij intussen. ‘Sinds kort ligt hij in het ziekenhuis met een longontsteking', zegt Van de Steen. Als hij komt te gaan, zal het zeer doen. ‘Hij is de laatste link met mijn ouders.' Maar hij zal het aankunnen. ‘Mijn grootvader is moe geleefd. Over tijd, zegt hij zelf.' En ja, hij is verbitterd. ‘In zijn theorie heeft de rijkswacht iets met de Bende te maken. Het andere kamp, noemt hij hen. Hij heeft de oorlog meegemaakt, hè.'
Zelf heeft Van de Steen geen grote theorie. Een paar overtuigingen, dat wel. Dat de Bende in opdracht handelde, bijvoorbeeld, een piste waar ook speurder Eddy Vos in gelooft. Dat een paar leden nog in leven moeten zijn. Dat de man die hem beschoot – de zogenaamde ‘Reus' – Patrick Haemers was, de gangster die in 1989 samen met onder anderen Philippe Lacroix en Basri Bajrami oud-premier Paul Vanden Boeynants ontvoerde en op 14 mei 1993 zelfmoord pleegde in zijn cel in Sint-Gillis.
De Reus
Van de Steen was vijftien en kwam thuis van school. Zijn grootvader had de Humo gekocht. Het blad lag op de keukentafel. ‘Mijn blik valt op de cover, en ik krijg de schrik van mijn leven', schrijft hij. Een man in een blauw-wit gestreept T-shirt. 'Doordringende ogen. Een puist op zijn rechterwang. Ik ken de man niet. (...) Maar één ding weet ik zeker: dit is het gezicht dat mij al jaren doodsangsten bezorgt. (...) “Dat is de reus uit de Delhaize die op mij schoot”, stamel ik.'
Onmogelijk, zeggen de speurders. ‘Een van hen beweerde dat het Haemers niet kón zijn, omdat die op dat ogenblik in de gevangenis zat. Pas veel later kwam ik erachter dat dat niet het geval was. Haemers had op 4 november 1985, vijf dagen voor de overval in Aalst, nog een postwagen in Verviers overvallen.' De reus die hem beschoot in de Delhaize droeg een bruine postzak mee. ‘Maar er zijn ook getuigen die zeggen dat hij helemaal geen postzak bij had', zegt Van de Steen. ‘Terwijl ik echt wel weet wat ik gezien heb. Ik ben niet seniel, hoor.'
Maar hij wil niet meer vechten voor zijn gelijk. En natuurlijk blijft hij hopen op opheldering, maar hij gelooft er niet meer in. ‘Of er zou iemand moeten spreken op zijn sterfbed.' En ja, ook hij vindt dat politie en justitie een zootje van dit dossier hebben gemaakt. Eén voorbeeld: pas drie weken na de feiten kwamen een paar rijkswachters eens horen wat hij had gezien, en dan nog nadat zijn grootvader daar ferm op had moeten aandringen. ‘Het werd een gesprek van een kwartier. Daarna elf jaar niks meer.'
Maar Van de Steen wil, neen, kan er geen energie meer in stoppen. ‘Kijk, ik kom uit een hel (Van de Steen ondernam op zijn dertiende een zelfmoordpoging, red.). Ik ben eruit geklauterd, en ik ga niet meer terug. Ik wil vooruit, genieten van heel gewone dingen.' Met zijn vrouw Nathalie, een psychologe. Zeventien jaar zijn ze intussen samen. ‘Ik heb het grote geluk gehad iemand te ontmoeten die oprecht meevoelend is', zegt hij.
Eén zoontje hebben ze: Yanni, zeven jaar. ‘Ja, ik ben allicht wat overbeschermend. Als hij ergens aan het spelen is, wil ik hem altijd kunnen zien. Ik zal hem nooit alleen naar school laten gaan: ik zet hem af en ga hem ophalen.'
Carnaval
Met of zonder zijn zoon in de buurt, Van de Steen is continu ‘alert'. ‘Als ik ergens ga zitten, kijk ik altijd wie er rond mij zit. Als iemand achter mij loopt en plots sneller gaat stappen, ben ik op mijn hoede.' Van de Steen schrijft ook: ‘In carnaval zal altijd iets van de overval blijven hangen'. Gemaskerde mensen vertrouwt hij niet. ‘Overdag, dat gaat nog', zegt hij. ‘Maar 's avonds, die verklede massa in het donker, dat mijd ik.'
Altijd zullen er moeilijke momenten zijn, zegt hij. Wanneer hij muziek hoort van Julio Iglesias, waar zijn ma zo dol op was. Of van Wham!, waar zijn zus graag op danste. En straks is het 9 november. Tot voor kort ging hij elk jaar op die dag een kaarsje zetten op het muurtje waar zijn zus en zijn pa in elkaar zakten.
Maar nu kan hij het leven aan, zegt hij. Al blijft het verleden hem ‘inhalen'. ‘Drie jaar geleden was ik er nog rotsvast van overtuigd dat de Bende van Nijvel me niet klein zou krijgen', schrijft hij. Hij had jaren kunnen werken in het bedrijf van zijn pa, dat zijn grootvader en oom met zoveel moeite draaiende hadden gehouden. Maar toen kreeg hij die 'kleine open wonde in mijn onderbeen, een infectie die de schade onherstelbaar maakte. Opnieuw operaties en helse pijn. Opnieuw frustraties over wat een paar onbekende daders me hadden geflikt, meer dan twintig jaar geleden nu al. Het machteloze besef dat er nooit een normale toekomst zal zijn'. 33 keer ging hij al onder het mes, wekelijks zit hij in het ziekenhuis. ‘De pijn is een constante. Lang zitten kan ik niet, lang rechtop staan ook niet, werken is helemaal uitgesloten.' Zijn doelen in het leven heeft hij aangepast aan die realiteit. ‘Geen grootse plannen. Gewoon genieten van mijn gezin en zoveel mogelijk uit het ziekenhuis blijven.'
David Van de Steen & Annemie Bulté, ‘Niet schieten, dat is mijn papa', uitgeverij Vrijdag, 204 blz, 17.90 €
Jan Desloover
_________________ "Ne rien nier à priori, ne rien affirmer sans preuve." ( Dr. Robert RENDU)
michel Admin
Nombre de messages : 8620 Localisation : Bruxelles Date d'inscription : 16/11/2005
Sujet: Re: Niet schieten, dat is mijn papa! (Vandensteen-Bulté) Ven 8 Oct 2010 - 19:12
Bende-slachtoffer David Van de Steen: “Opnieuw stilstand in onderzoek”
31 augustus 2018 20u01
Slachtoffer David Van De Steen stelt vast dat het onderzoek naar de Bende van Nijvel opnieuw in het slop zit. Dat verklaarde hij aan TV Oost. Nabestaanden hebben al maanden niets meer van het gerecht of de overheid vernomen.
Ook de financiële steun die justitieminister Koen Geens (CD&V) de nabestaanden in maart had toegezegd, is nog niet gerealiseerd. In april verklaarde Geens nog dat er binnen drie jaar een strafproces zou volgen. Hij maakte toen echter niet bekend wie er terecht zou staan.
Un survivant d'une attaque des Tueurs du Brabant adapte son livre en film
Agence Belga , publié le 06 octobre 2018 à 05h54 |
(Belga) David Van de Steen, un survivant d'une attaque des Tueurs du Brabant qui a adapté son livre sur les faits en film "Niet Schieten" avec le réalisateur Stijn Coninx, espère que la sortie du long métrage permettra de mettre au jour de nouvelles informations sur la bande de criminels. "J'essaie de conscientiser les gens. Est-il possible de résoudre le mystère? Je ne le sais pas, mais je l'espère", explique-t-il. Le réalisateur qualifie le film d'"appel à l'aide des victimes".
L'homme a perdu sa soeur et ses parents lors d'une fusillade menée par la bande des Tueurs du Brabant le 9 novembre 1985 dans un magasin Delhaize à Alost (Flandre orientale). "En tant que victime, vous êtes impuissant face au mur de la justice. C'était le cas avec moi, et le film a reflété cette situation. Le livre était la première étape et le film la deuxième. L'intention était de montrer de quelle façon les choses se passent en Belgique lorsque vous devenez une victime. Entre-temps, nous avons connu dix ministres de la Justice, des centaines d'enquêteurs. Personne ne peut nous donner une réponse. Ce n'est pas juste. J'essaie de conscientiser les gens. Peut-être que quelqu'un regardera le film et sait quelque chose. Il y a certainement des gens qui en savent plus", indique M. Van de Steen. La question de savoir si Christiaan Bonkoffsky était l'un des géants fait l'objet d'une enquête judiciaire depuis février dernier. Selon son frère, l'ancien policier Bonkoffsky avait déclaré sur son lit de mort en 2015 qu'il faisait partie des Tueurs du Brabant. "Cette histoire dure depuis beaucoup trop longtemps", selon M. Van de Steen. "J'ai transmis l'information aux enquêteurs de Charleroi. Mais lors du tournage, les enquêteurs ont partagé sa photo dans les cafés d'Alost et l'information a été reprise par un journaliste et tout a capoté. Le groupe a senti que nous avions mis le doigt sur quelque chose qui s'est passé il y a 30 ans. Tout le dossier est devenu un peu mystérieux, mais avec la piste de Bonkoffsky, une génération entière en sait un peu plus sur les Tueurs du Brabant." Pour le réalisateur, qui a rencontré pour la première fois David Van de Steen en 2010, "le film ne prétend pas résoudre l'affaire ni dire qui était à son origine, mais de partager la colère et l'indignation avec le public". Le film "Niet Schieten" a été projeté en avant-première à Anvers mercredi dernier, puis à Alost jeudi en présence d'une partie du casting. Le film sortira le 10 octobre prochain dans les salles. (Belga)
Na de film ‘Niet Schieten’, komt er een Witte Mars tegen falende justitie ?
26 oktober 2018 11u43
(...)
K
Nombre de messages : 8603 Date d'inscription : 15/02/2009
Sujet: Re: Niet schieten, dat is mijn papa! (Vandensteen-Bulté) Sam 27 Oct 2018 - 23:32
je vu le film ds une séance de l'après midi pour les vieux et la plus petite salle de cinema était pas assez remplis pour estimer qu'une marche serait possible . Il n'y a peu d'interêt parmi les jeunes generations.
Il est toujours possible de venir au conmémoration à Alost et faire une marche solitaire ds le Osbroekpark derrière le Delhaize .
Ace qui concerne le scénario , pas mal , plein de questions nouvelles, mais pas de réponses aux anciennes questions car le film n 'a pas pu être filmé sur location pour raison de recherches en cours et poursuites possibles & légalité des propos... je pense.
les scènes de tir à l'interieur du magasin ne sont pas exagérées ?combien de douilles à l'interieur et en exterieur avant et après l'attaque?
les acteurs sont BON comme disent les brocanteurs.
Etienne
Nombre de messages : 1691 Date d'inscription : 26/11/2015
Sujet: Re: Niet schieten, dat is mijn papa! (Vandensteen-Bulté) Dim 28 Oct 2018 - 13:31
.
Dernière édition par Etienne le Ven 13 Sep 2019 - 0:53, édité 1 fois
Roulio
Nombre de messages : 542 Localisation : Ixelles Date d'inscription : 03/10/2017
Sujet: Re: Niet schieten, dat is mijn papa! (Vandensteen-Bulté) Lun 29 Oct 2018 - 11:03
<
Dernière édition par Roulio le Lun 1 Avr 2019 - 11:03, édité 1 fois
K
Nombre de messages : 8603 Date d'inscription : 15/02/2009
Sujet: Re: Niet schieten, dat is mijn papa! (Vandensteen-Bulté) Lun 29 Oct 2018 - 11:23
En debutant mes lectures et contacts j'ai été a une reunion des memebres BVN où j'ai été confronté à une personne (homme) qui racontait depuis des années des histoires vraies et fausses pour finalement pouvoir mettre un tort sur une ancienne compagne etc
la même chose se passe ici avec certaines infos données à volonté pour finalement accuser qqun.
cette rencontre m'a betonné et je me suis totalement désinteressé à alost .
comme cela j'ai appris que il faut au moins lu 3 versions des faits /personnes/ analyses Bal....etc
ce n'est que après beaucoup de verifications que je pense de connaitre moins de 3% des affaires .
par exemple cette année je cherchais en vain la date à partir de quand les tireurs étaient sur les toits des magasins.
je l'ai finalement trouvé après 6 mois de relectures à l'improviste ds le bouqin de Mottard et Haquin et c'est confirmé par le film de David. : après Alost
je pensais que c'était après overijse -braine2 mais avec un roulement des équipes donc pas tous les magasins .
sans cet info on ne peut comprendre certains déclarations. (et comprendre l'inversement devient une spéculation diabolique )
il faut donc avoir une très bonne doc et collection de livres avant de pouvoir juger ...un peu
Contenu sponsorisé
Sujet: Re: Niet schieten, dat is mijn papa! (Vandensteen-Bulté)
Niet schieten, dat is mijn papa! (Vandensteen-Bulté)
Accueil 
