Carl Armfelt

Carl Armfelt: personnage très intéressant (surtout pour ceux qui cherchent des liens entre la Belgique et les Pays-Bas):

- américain d'orgine finno-suèdoise
- influence aux Pays-Bas et en Belgique (base à Knokke)
- proche de Vankerkhoven, VdB, de Bonvoisin, Close, Faez al Ajjaz, Damman, ...
- agent de la CIA et le WACL; Stay Behind ?
- histoires de fraude, trafique d'armes, ...
- armement de groupes d'extrême droite en Belgique et Suède

Proche des cercles anticommunistes, surtout en Belgique et Hollande...

Ook bijvoorbeeld C.C. van den Heuvel, de voormalige chef opleidingen van de BVD, onderhield er nuttige contacten mee. Dat kwam hem te stade bij de dagelijkse leiding van Interdoc. Een in oktober 1961 door de samenwerkende westerse inlichtingendiensten in het leven geroepen bureau, dat sympathiserende persagentschappen zoals het Portugese Aginter Press (zie bijvoorbeeld Kleintje 245 & 321) voorzag van materiaal over operaties van de KGB en informatie over linkse partijen en actiegroepen. In 1963 meldde zich bij Van den Heuvel een Amerikaans volontair die hem graag wilde assisteren bij zijn werk: graaf Carl Armfelt. Een telg uit een Zweeds/Fins geslacht, die onder andere beweerde in 1956 wapens te hebben binnengebracht in Hongarije ten behoeve van het verzet. Van den Heuvel checkte naar eigen zeggen Armfelt's "credentials" bij Töttösy en Stetsko. Die bleken erg enthousiast en graaf Armfelt ging voor Interdoc aan de slag. Hij werd in de loop der jaren dikke mik met Van den Heuvel. De oud-verzetsman en voormalig BVD-coryfee zorgde er zelfs voor dat Armfelt een woning kon betrekken in Eede op de grens van Zeeuws-Vlaanderen en België. Later veegde hij de administratieve stoep schoon voor het huwelijk van de graaf met een Poolse schone, dat in Noordeloos door burgemeester Maarten Schakel werd voltrokken. Geen toevallige keuze. De als keurig bekend staande christen-democratische ex-parlementariër was een fanatieke WACL-aanhanger. Ook in België verkeerde Armfelt volgens Van den Heuvel in hoge christen-democratische kringen. Niet alleen de beide WACL prominenten Paul Vankerkhoven en R. Close mocht de graaf tot zijn kennissenkring rekenen, maar ook beruchte lieden als Paul vanden Boeynants en Benoit de Bonvoisin. [...] Voor het aanhalen van dergelijke politieke banden had Armfelt een gegronde reden: hij werkte voor de CIA. En gezien de hierboven genoemde contacten kan hij in die hoedanigheid eveneens te maken hebben gehad met de Italiaans aandoende perikelen in het België van de jaren zeventig en tachtig. Dat vermoeden wordt nog versterkt door zijn tot nu toe nergens geopenbaarde samenwerking met de in die jaren zich in Brussel ophoudende Saoedische "journalist" en wapenhandelaar Faez al Ajjaz. [...] CIA-agent Armfelt beschikte over twee zakelijke covers. Hij was vertegenwoordiger van een firma voor vliegveldequipment in Washington en hij dreef in Knokke een kleine winkel in artistieke kitsch uit Zuidoost-Azië. Maar achter die nette façade gingen minder fraaie activiteiten schuil. Volgens betrouwbare informatie uit zijn vroegere omgeving liep hij in Engeland tegen de lamp na een grootscheepse whiskey-zwendel, nam hij deel aan het op de markt brengen van valse dollars, wist hij het filiaal van Slavenburg's Bank in Terneuzen langs illegale weg ettelijke miljoenen te ontfutselen en leverde hij samen met onder andere Al Ajjaz wapens en militaire snufjes als nachtzichtkijkers en verbindingsapparatuur aan zowel Israël als Libië en Irak. Daarnaast voorzag hij eveneens de IRA, de ETA, de PLO en niet met name genoemde rechtse groeperingen in België en Zweden van militaire snuisterijen, die vaak afkomstig waren uit NAVO-depots. Verder bouwde hij in Nederland en België een eigen stay-behind netwerk op, dat hij uiteraard voorzag van de modernste middelen. Dat sluit direct aan op eerdere publikaties over Gladio etcetera die melding maakten over een door de CIA aangelegd, nog geheimer tweede netwerk. http://www.stelling.nl/kleintje/328/Janp.htm

Proche de Damman. Le tandem Armfelt-Hoogendijk aurait joué un role important dans les années 70/80...

"Een daarvan was de Cercle Pinay, vernoemd naar de voormalige Franse premier Antoine Pinay. Een voornamelijk Europees genootschap met als denktank de in Brussel gevestigde Académie Européenne de Sciences Politique, die de coördinatie en organisatie beoogde van een massieve anti-linkse campagne. Met alle denkbare middelen, waaronder manipulatie van de pers. Het secretariaat van dat vehikel berustte bij de Belg Florimond Damman. Een fanatiek lid van de WACL en qq. een goede kennis van CIA-agent en WACL-voorvechter Carl Armfelt. Dat Armfelt in oktober 1975 zijn geestgenoot van de Académie dus een gloedvol briefje stuurde zonder zich te hoeven introduceren is nauwelijks een verrassing te noemen. Armfelt die zowel “toute Hollande” als “toute Belgique” kende stelde in dat briefje voor om geheime acties te ondernemen tegen individuele mensen uit de linkse scene (zie het boek “V” van Pierre Péan, uitgeverij Fayard, 1984). Wie hij daarbij op het oog had wordt niet vermeld, maar een paar maanden na het schrijven van zijn epistel aan Damman voegt Armfelt de daad bij het woord en opent via Hoogendijk’s Elsevier’s Magazine de aanval op een stel topmensen uit de linkse beweging in Nederland, onder wie een lid van de Tweede Kamer. Ze worden in het artikel van journalist René de Bok niet met naam en toenaam genoemd. Maar al snel zorgen lekkages voor wat meer duidelijkheid. Het bewuste Kamerlid blijkt de PSP-voorman Bram van der Lek te zijn die er frisch und fröhlich van wordt beschuldigd werkzaam te zijn voor de KGB. Aardige bijkomstigheid: De Bok kwam in de aanloop van zijn carrière regelmatig over de vloer bij de bron van onze Armfelt-serie “Perspectief” van vorige maand juli. De Bok, momenteel werkzaam in België, suggereert veel meer te weten over de tandem Armfelt-Hoogendijk en de daarmee gelieerde gebeurtenissen in de jaren zeventig/tachtig. Hij weigert echter nog steeds daarover verdere openheid van zaken te geven. En blijkbaar heeft hij daar moverende redenen voor. "

Lien avec un coup anti-communiste en Suriname?

“De vrees bestond toen bij onze organisatie dat Suriname nu echt wel de communistische kant opging. De vrees zorgde er toen voor dat ook Amerika zich aansloot bij de plannen voor een machtsovername”, aldus Van Haperen. Hij maakt er ook gewag van dat de Central Intelligence Agency (CIA), Defence Intelligence Agency (DIA) en National Security Council (NSC) de hele zaak ondersteunden. Uit de verklaringen blijkt dat de voorbereidingen voor een machtsovername steeds beter werden. Na de mislukte coup van Soerindre Rambocus in maart 1982, kreeg Van Haperen van Kurt Görlitz groen licht de machtsovername uit te werken. Belangrijk voor de getuige was wie in Suriname de back-up zou zijn. Uit gesprekken met CIA-agent Carl Armfelt en Cees van den Heuvel bleek dat er twaalf mensen waren die de nieuwe regering zouden vormen en die zouden worden ondersteund via de media. Van Haperen heeft hierbij vier namen genoemd: Andre Kamperveen, Bram Behr, Frank Wijngaarde en Jozelf Slagveer. Ook verklaarde hij dat door of namens de familie Rambocus een groot bedrag ter beschikking was gesteld om meer wapens te kopen. Eveneens werd moderne communicatieapparatuur aangeschaft. “Als voorwaarde werd gesteld dat Soerindre Rambocus bevrijd zou worden en een taak in de nieuwe legerleiding zou krijgen.” Volgens Van Haperen zijn de wapens gekocht en was hem verteld dat Nirmala Rambocus wel steeds bij de vergaderingen zou zijn geweest. Op zijn minst zou het om een vergadering gaan. De machtsovername zou plaatsvinden op kerstnacht in december 1982." http://www.waterkant.net/suriname/forum/viewtopic.php?pid=113470

Tiens, ça nous rappelle la stratégie de de Bonvoisin (un proche de Armfelt !).

Voir les fausses accusations envers Raes (avec la participation de Amory):

"Verder hielden volgens de krant bemanningsleden van Oostduitse binnenvaartschepen zich onledig met peilingen van onze rivieren op zoek naar voor tanks doorrijdbare plaatsen. Eén van de voornaamste bronnen van al dit verontrustende nieuws was de met de CIA verbonden Amerikaan van Zweedse afkomst: graaf Carl Armfelt. Een maand daarna speelde deze achter de coulissen opnieuw een rol van betekenis bij de aanval van Elseviers Magazine op PSP-voorman Bram van der Lek, de PvdA-prominent Han Lammers, Soeharto-bestrijder professor Wertheim en een aantal mensen uit de linkse jongerenscene, die er allen van beschuldigd werden actief te zijn (geweest) voor de KGB cq. de Stasi." http://www.gk.nl/index.php?id=9&a=bericht&bericht=2928

http://www.rnw.nl/suriname/article/van-haperen-huurling-geheim-agent

Van Haperen: huurling of geheim agent ?

Gepubliceerd op : 4 juli 2009 - 2:11 pm

( ... ) Van Haperen kreeg naar zijn zeggen al in december 1980 de opdracht om te onderzoeken wat de mogelijkheden waren voor een machtsomwenteling in Suriname. Die kwam van de CIA, via een 'in Nederland en België werkende CIA-agent Carl Anfelt'. Hij zegt dat de druk vanuit Washington groter werd toen de militairen begonnen te flirten met Cuba in 1981. Dat had alles te maken met het anti-communistische beleid van Ronald Reagan, aldus Van Haperen. Pas na de mislukte coup van Surindre Rambocus in maart 1982, sprong het licht definitief op groen. “Maar de mannen die op 8 december zijn vermoord, waren geen coupplegers”, benadrukt Van Haperen. “Zij zouden een interim-regering vormen als de gewapende machtsovername had plaatsgevonden. Ik zie ze dan ook als verzetshelden!”

Tegencoup

Die tegencoup stond gepland op kerstavond, 'als de meeste mensen thuis zijn'. Het feest ging echter niet door, omdat verondersteld werd dat het militaire bewind door toenemende sociale onrust vanzelf wel eieren voor hun geld zou kiezen. Cyril Daal verklaarde immers dat het volk in staat moet zijn om de militairen naar de kazerne terug te jagen. Het verhaal van de contra-coup, gesteund door buitenlandse mogendheden, is precies het scenario dat door de militairen, Bouterse voorop, steevast naar buiten is gebracht als rechtvaardiging van de arrestaties en de executies in december 1982. De verdediging zal dan ook blij zijn met deze getuige, die beweert dat hij zelf contact heeft gezocht met raadsman Irwin Kanhai.

Klopt het verhaal van Van Haperen, of heeft hij een te grote duim? In de eerste plaats moet sterk worden getwijfeld aan de bewering dat de CIA al in december 1980 geïnteresseerd was in Suriname. Ronald Reagan werd op 20 januari 1981 president van de Verenigde Staten. Dat hij een communistenvreter was, is bekend, maar serieuze plannen om in te grijpen ontstonden pas na december 1982. En uit de dagboeken van diezelfde Reagan is tevoorschijn gekomen dat Den Haag de Amerikanen niet eerder dan 1986 heeft gepolst voor een mogelijk militair ingrijpen in Suriname. Dat had onder andere te maken met de slachting in MoiWana. Nederland was daarmee in feite te laat. In 1986 werd al serieus onderhandeld tussen de militairen en de frontleiders over herstel van de democratie.

( ... )

Voici un autre extrait au sujet de Carl Armfelt. On y parle aussi de Aginter Press et de Delle Chiaie, ce qui nous conduit à Elio Ciolini (avec ses liens vers la bande de Patrick Haemers).

http://fr.wikipedia.org/wiki/Aginter_Press

http://www.rue89.com/jean-yves-camus/2010/01/27/lassassinat-de-pierre-goldman-entre-barbouzerie-et-fascisme-135751

http://www.stelling.nl/morgenster/must.htm

( ... )

Civis Mundi was in vroeger dagen sterk gelieerd aan het Oost-Westinstituut, een studiecentrum aan de Van Stolkweg 10 in Den Haag. Een burcht vol communistenvreters waar bijvoorbeeld ook het Dienstencentrum 1945 was gevestigd. Bij beide lieflijke instellingen speelde oud-verzetsman en voormalig BVD-topper C.C. van den Heuvel een prominente rol. Een man die subversieve activiteiten niet uit de weg ging en bijvoorbeeld levendige contacten onderhield met kernleden van het Belgische Centre Politique des Indépendants et cadres Chrétiens (CEPIC): Een verzameling ultra-rechtse rakkers die in de jaren zeventig en tachtig via allerlei duistere clubjes bij onze zuiderburen voor een atmosfeer zorgden waarin een staatsgreep niet tot de onmogelijkheden behoorde.

Wapenleveranties

Als intermediair werd bij tijd en wijle de ‘rogue agent' van de CIA Carl Armfelt ingezet. Een vriend van Van den Heuvel uit het Zeeuwse Eede, die naast het uitvoeren van het nodige snuffelwerk en het ontwikkelen van activiteiten voor de beruchte World Anti-Communist League (WACL) ook nog wapens leverde aan allerlei revolutionaire splinterbewegingen in Europa en het Midden-Oosten en er verder geen been in zag om valse dollars in omloop te brengen. Een vriend om van te houden (1).


Couwenberg en Van den Heuvel werkten in die Koude Oorlog-jaren eveneens gebroederlijk samen binnen het in oktober 1961 op instigatie van de CIA gestichte internationale informatiebureau Interdoc. Ook al gevestigd aan de Haagse Van Stolkweg 10. Het bureau had de opdracht een databank aan te leggen met gegevens over KGB-activiteiten, acties van linkse groeperingen, verdachte linkse personen etcetera etcetera. Aangeleverd door de aangesloten westerse inlichtingendiensten. Niet voor de kat zijn Stradivarius, dat moge duidelijk zijn. Als met Interdoc gelieerde persbureaus, kranten, tijdschriften en andere media informatie nodig hadden op dit terrein dan kregen ze die toegespeeld. In veel gevallen zelfs als ze er niet om hadden gevraagd.

Bomaanslagen

Een van de klantjes van Interdoc was het Portugese Aginter Press dat onder leiding stond van frisse heren als Yves Guillou en Stefano della Chiaie. De eerste was voor hij uit Algerije uitweek naar Portugal actief geweest binnen de dood en verderf zaaiende OAS (Organisation de l'Armée Secrète) die zich verzette tegen De Gaulle's besluit om Algerije te schrappen als Franse kolonie en op die gronden zelfs pogingen ondernam om het toenmalige Franse staatshoofd eerder dan de bedoeling was het hoekje om te helpen.


Della Chiaie, alias ‘the black bomber', mocht er ook zijn. Zo was hij in 1962 in Italië de stichter van de Avanguardia Nazionale, de para-militaire arm van de extreem-rechtse politieke partij Moviemento Sociale Italiano. In die hoedanigheid was hij betrokken bij een paar bomaanslagen in Bologna en Milaan, twee couppogingen en een aanslag op een gevluchte Chileense politicus en zijn vrouw in Rome. Om nog maar te zwijgen over zijn levendige contacten met de om moverende redenen in Zuid-Amerika verblijvende Klaus Barbie, de slager van Lyon.


Niemand zal van verbazing geïmplodeerd zijn toen bij een onderzoek na de Portugese Anjerrevolutie in 1974 Aginter Press helemaal geen persbureau bleek te zijn, maar een opleidingsinstituut voor rechtse terroristen en een boekingsbureau voor huurlingen. Leuke cliënt dus. Gewoon een eer om in je kaartenbak aan de Van Stolkweg te hebben.

( ... )

Un autre extrait tiré d'un site néerlandophone ...

http://www.stelling.nl/kleintje/actueel.html

Coup of Gladiosoup (4)

zondag 12 december 2010

Nou vooruit, meteen maar een nummertje Kleintjeleak ertegenaan. Om een beetje in de sfeer te blijven. Eerst een citaat uit de brief van een oud-medewerker van voormalig supergladiool Carl Armfelt, waaruit wij al eerder gevoelige strofes hebben gelicht. Komt ie:

"De dollaraffaire heeft mij via Carl in de gevangenis gebracht. Carl gaf mij de ins en outs voor het vervaardigen van 100 dollar biljetten. Bijvoorbeeld de uitgave van verschillende staten in de USA. Teveel om te beschrijven, maar al bij al heb ik 20 miljoen dollar vervaardigd die dan verhandeld werden in Parijs. Er zijn diamanten en wapens mee aangekocht. In het proces is Carl opgeroepen als verdachte/getuige, maar hij is spoorloos verdwenen".

Tegenover de rechter kwam de met de zwartepiet opgezadelde medewerker tot een analoge verklaring. Gaat ie:

"In de serie biljetten die in samenwerking met B. zijn gemaakt is een bepaald systeem toegepast. In Amerika is er een aantal Staten die zelf dollarbiljetten drukken. Uit een bepaald symbool op die biljetten blijkt in welke staat het biljet is gedrukt. Hetzelfde blijkt uit een bepaalde combinatie van de op het biljet voorkomende letters en cijfers. Op het spoor van dit systeem ben ik gekomen uit een gesprek met Carl Armfelt, een oud-kolonel van de US Airforce, die in Eede woont".

In het begin was de kwaliteit van de valse dollars niet je dat, maar al doende leert men. Volgende kwoot uit de keuken. Arriva, arriva:

"Volgens FBI en CIA rapporten, bevestigd door de CRI, zijn her en der over de wereld 8 miljoen dollar getraceerd. Barbertje moest hangen en jaren cel waren mijn deel. De enige trots die ik eraan over hield was dat ze niet van echt waren te onderscheiden. Volgens Carl kon zelfs de Mossad ze zo niet maken".

Armfelt was overigens niet de enige padjepeeër die gebruik maakte van de capaciteiten van onze bron. Er vormde zich ook een groepje zakenlieden rond de artiest. Zakenlieden met een duidelijke link naar het avontuurlijke deel van onze samenleving. Het wordt steeds leuker. Stay tuned.

Pour être plus complet, voici les extraits précédents ...

Coup of Gladiosoup (3)

vrijdag 3 december 2010

Gezien de discussie die her en der weer is opgelaaid over de perfide rol die Carl Armfelt zowel in België als in Suriname gespeeld zou hebben bij de planning van allerlei gewelddadig ongerief zouden wij graag nog een kwootje in de groep willen gooien. Komt uit een brief van een van Carl's naaste medewerkers en gaat over merkwaardige bijeenkomsten in Koewacht, een durp op de Zeeuws-Vlaamse grens. Gaat ie:

"Er waren in 1976 bezoeken in Zeeuws-Vlaanderen van Vredeling met Carl tesamen met Al Ajjaz uit Brussel, Reggie Hunt uit Engeland, Tony Pierson (wapensmokkelaar uit Engeland), Pedersen uit Zweden, Wolf Wähle uit Duitsland en nog meer mannen waarvan de namen me niet te binnen willen schieten. Van die vergaderingen zijn notulen gemaakt door Marleen van R. en die zitten nu in mijn archief".

Deed die medewerker daar wat mee? Jawel.

"In latere onderzoeken van het OM in '83/'84 is alles in de doofpot gegaan. OvJ M. en OvJ S. waren ervan overtuigd dat er geen coupe in voorbereiding was. Ik wilde van het OM een nieuw paspoort en geld in Zwitserland. De uitspraak van mr. S. was: dit is geen Zuid-Amerika. Wat heb ik later gelijk gekregen. Helaas".

Waar ging die "Zuid-Amerikaanse" info over? Ondermeer over het volgende:

"Oplichting van Slavenburg Bank. 12 miljoen gulden via Milaan. Contant ontvangen via de directeur van de bank in Terneuzen. Wapensmokkel via de lijn van Rob W. naar Zweden met coasters vanuit Terneuzen".

Voor de goede orde. Meneer Vredeling zou in die tijd een inwoonster van Koewacht frequenteren. Hij lijkt een vreemde eend in de Armfelt-bijt, maar misschien wordt alles wat duidelijker als de notulen eruit worden gevist. Stay tuned.

_ _ _


Coup of Gladiosoup (2)

woensdag 1 december 2010

Goed, die Van Haperen is misschien net zo betrouwbaar als een secretaris-generaal vermomd als Sinterklaas. En dat ie poen achterover heeft gedrukt die bedoeld was voor operatief ingrijpen in Bouta's Suriname, is niet netjes. Maar dat ie bij een rechter commissaris de namen rondstrooit van zijn voormalige superieuren in het parallelle veld, dat vinden wij zeer in hem te prijzen. Nou nog even wat meer info over de trainingssessies in België en hij krijgt van ons een standbeeld op een locatie naar keuze. Want die sessies vinden wij mateloos interessant. Daar zou in de jaren tachtig namelijk een collusie hebben plaatsgevonden van allerlei duistere ongein. Van WACL [World Anti Communist League] tot WNP [Westland New Post], van Bendeleden tot Surinamegangers. En die boys trainden daar volgens de overlevering hun longen uit hun lijf om bij groen licht met enig geweld te zorgen voor een regimechange in België respectievelijk Suriname. Allebei niet doorgegaan. Alleen de Bende liet zien wat die oefeningen precies behelsden.

Volgens Van Haperen zou de regie van deze feestelijkheden in handen zijn geweest van good old Carl Armfelt. Een boezemvriend van Wiliam Colby, die als CIA-baasje ondermeer verantwoordelijk was voor Operatie Phoenix in Vietnam, waarbij ruim 20.000 zogenaamd verdachte burgers na een fris partijtje martelen werden gekeeld. Over Armfelt en zijn paladijnen hebben wij in de loop van de tijd heul wat over de schutting getild. Maar om met Wikileaks te spreken, er is meer. En nu Van Haperen zo lekker bezig is zijn wij best bereid om ook nog eens een duit in het Eedese kerkenzakje doen. Stay tuned.

_ _ _

Coup of Gladiosoup

dinsdag 30 november 2010

Voor we aan de bel gaan hangen doen we eerst even een kwootje. Nou meer een kwoot. Komt uit de Times of Suriname van 20 juli 2009. Komt ie:

"Peter van Haperen, de getuige die op verzoek van advocaat Irvin Kanhai gehoord is door de rechter-commissaris heeft daar verklaard te beschikken over aanvalsplannen van het buitenland.

Uit het proces-verbaal waar de Times de hand op heeft weten te leggen blijkt dat de getuige heeft gezegd dat de aanvalsplannen op papier zijn. Van Haperen heeft bij de rc verklaard bereid te zijn de plannen af te staan als zijn veiligheid en die van zijn familie gegarandeerd wordt. Deze getuige is ook door de Militaire Politie gehoord bij proces-verbaal en ook op dat stuk heeft de krant de hand weten te leggen. Bij de MP heeft Van Haperen gezegd dat hij in 1980 van kolonel Kurt Görlitz en luitenant Küchler de opdracht kreeg om te kijken of er een staatsgreep in Suriname gepleegd zou kunnen worden. Bij de bazen van de getuige ontstond de vrees dat het regime van Desi Bouterse meer de linkse kant opging en dat de situatie hier verslechterde. In mei 1981 werd bekend dat Bouterse en Harvey Naarendorp een bezoek hadden gebracht aan Cuba. "De vrees bestond toen bij onze organisatie dat Suriname nu echt wel de communistische kant opging. De vrees zorgde er toen voor dat ook Amerika zich aansloot bij de plannen voor een machtsovername". Aldus Van Haperen. Hij maakte er gewag van dat de CIA, de DIA en de NSC de hele zaak ondersteunden.

Na de mislukte coup van Soerindre Rambocus in maart 1982, kreeg Van Haperen va Kurt Görlitz groen licht de machtsovername uit te werken. Belangrijk voor de getuige was wie in Suriname de back-up zou zijn. Uit gesprekken met CIA-agent Carl Armfelt en Cees van den Heuvel [ Interdoc, ex-BVD, red.] bleek dat er twaalf mensen waren die de nieuwe regering zouden vormen en die zouden worden ondersteund via de media...".

Wel, wel, wel. Komen we daar ineens, maar nu in Surinaamse context, een paar jongens tegen waarover we in vroeger dagen uitputtend hebben geschreven. Carl Armfelt en Cees van den Heuvel trekken bijvoorbeeld voorbij in het artikel "Brusselse Truffels" en de uiterst boeiende reeks "Schaduwcommando van de Prins" (1). En dat laatste geldt eveneens voor de door Van Haperen opgevoerde Kurt Görlitz en William Küchler, die beiden als opdrachtgever fungeerde voor Slobodan Mitric aka Karate Bob. En wat denk je? Net nu deze ellende in Suriname als moerasgas naar boven borrelt in verband met het proces rond de decembermoorden probeert de Staat der Nederlanden opnieuw om de statenloze Mitric terug te sturen naar zijn geboorteland. Na al die jaren. Toeval? Bestaat niet.

1. Zie de site van de Morgenster.


_ _ _


Sores rond de Azores

maandag 22 november 2010

April 1974. Onder leiding van majoor Otelo de Carvalho breekt in Portugal de Anjerrevolutie uit. Die maakte een einde aan een fascistisch schrikbewind van iets meer dan veertig jaar, dat sinds 1963 zo genereus steun had ontvangen van het Gladioleninstituut Interdoc aan de Haagse Van Stolkweg. Ondermeer aangestuurd door de Fins/Zweeds/Amerikaanse griezel Carl Magnus Torsten Armfelt en een paar voormalige grote smurfen van de BVD (1).

De eerste periode na de ommekeer in het tot armste land van Europa verworden wieg van de fado was hectisch. Uiterst links en uiterst rechts bestreden elkaar te AK47 en te M16 en her en der bestond de vrees dat er een lijntje tussen Lissabon en Moskou zou ontstaan. Zeker in het Washington van invaller Gerald Ford en Bilderberggeest Henry Kissinger. Want dat lijntje zou naar verwachting ondermeer betekenen dat de Amerikanski's hun vliegbasis op de Azoren kwijtraakten. Hun voornaamste militaire hub richting Israël. Wat te doen?
Kissinger in januari 1975 tegen minister van Defensie Schlesinger: "We zouden een plan moeten ontwikkelen". Schlesinger: "Hebben we al. Als het nodig is nemen we de Azoren over". Het bleek niet nodig. Maar het had zomaar gekund. Zoals in 1983, toen Grenada ongenood bezoek kreeg.

Dat lot werd Suriname in diezelfde periode bespaard, maar er waren na de septembermoorden in 1982 ettelijke Nederlands-Amerikaanse plannen om Bouta een preview te geven van de ontdekking van de hemel. Met opnieuw een interessante rol voor Carl Magnus Torsten Armfelt, die naar verluidt een hele club Fe-vreters in de Ardennen liet oefenen samen met stukken ongerief die in die jaren verantwoordelijk waren voor kruitdamp in België. Conspiracy? We love it.

(1) Voor de liefhebbers. Zie het artikel "Hoe een schoonmaakster de Somalische Jeanne d'Arc werd" op de site van "De Morgenster"

_ _ _

Herinnert u zich deze nog?

dinsdag 19 oktober 2010

Een paar dagen geleden weer even in het nieuws. De Bende van Nijvel. Een Belgisch doodseskader dat in de jaren tachtig bij bloedige exercities 28 mensen de dood injoeg en meer dan twintig zwaar letsel bezorgde. Nog afgezien van de trauma's die hun activiteiten veroorzaakten bij de talloze burgers die het vege lijf wisten te redden. Aanleiding tot de nieuwe aandacht voor de nooit opgeloste affaire was het verschijnen van een boek van David van der Steen, wiens ouders en zus op 9 november 1985 werden neergemaaid in een Delhaize in Aalst. Niet zomaar volgens de nog steeds met kogels in zijn lijf lopende David, maar met voorbedachte rade. Waarschijnlijk door drie Nederlanders die zich met een Mercedes uit de voeten maakten. Een spoor dat nooit door de autoriteiten is nagevlooid.
Dat gold ook voor een Zweed die zich dankzij Haagse inspanningen in de jaren zeventig in Eede kon vestigen. In het diepe zuiden van Zeeland, aan de Belgische grens. Een pionier van de World Anti Communist League en Gladiool van het zuiverste water, die zowel in politiek Den Haag als in politiek Brussel ter rechterzijde en ter eng rechterzijde een hele stoot amici had. Daarnaast was hij geen onbekende in het zogenaamde milieu, was betrokken bij een valse dollar-zaak, leverde wapens aan strategische angst oproepende, "linkse" groeperingen als de IRA, de ETA, de PLO en ander gewelddadig strooigoed en deed zaken met de Saoedische "journalist" Faez al Ajjaz. Geen onbekende in de subversieve Belgische dossiers. Overigens opereerde hij niet alleen vanuit Eede, maar ook vanuit Knokke. Sinds de bronstijd de stad van kindervriend Leopold Lippens, die zo genadeloos maar zonder verdere gevolgen werd neergesabeld door een paar X-getuiges. Werd dit Nederlandse spoor ooit serieus vervolgd? Forget it. (1)

(1) Raadpleeg voor deze IJskoude Oorlog-fanaat onze zoekmachine. En Google wil ook wel eens helpen. Vooral de link naar het forum van de Surinaamse Waterkant over de betrokkenheid van Armfelt bij de gebeurtenissen voorafgaand aan de decembermoorden is de zoveelste Aha-erlebnis.

_ _ _

( ... )

Faux Dollars: l 'ex agent A. Martin confirme dans son livre que l'usage de faux $ pour les achats 'contrôlés' de drogues/armes était S.O.P. Il spécifie qu'on utilisait même des billets de 1 $ lavés et blanchis et re-imprimés à une valeur 100 $. Ces billets codés par après étaient interceptés aux USA pour que la DEA et les US Customs puissent mettre en évidence l'efficacité de leurs opérations.

Voir :

http://fr.scribd.com/doc/148531360/Damocles-LIL-fevrier-1988-Carl-Armfelt

Voir aussi :

Western Anti-Communism and the Interdoc Network: Cold War Internationale

By Giles Scott-Smith


Extraits (parmi d'autres) :





(...)

Dans le même livre ...

Citation :

J'ai des raisons de penser que les échanges armes-drogues en relation avec le Liban ont un lien avec les TBW. Et les réseaux liés aux personnes à la périphérie de l'ancien BND sont les plus intéressants
Lire et relire cet article et les liens vers des suspects de nos dossiers.


HAQUIN,RENE

Mardi 9 avril 1991

Drogue, armes et chèques volés

Extradition de deux

«vieux» trafiquants

Le parquet de Bruxelles a annoncé l'extradition de France vers la Belgique de deux «vieux» trafiquants de drogue, condamnés en correctionnelle à vingt ans de prison le 12 mars 1986, considérés comme les «cerveaux» d'une filière internationale entre le Liban, la Belgique, la France et la Suisse, via Amsterdam. Il s'agit d'Elias Shiber, originaire d'Amman, et de Hassan Hejli, tous deux arrêtés début avril en France.

Leur filière fut découverte en janvier 1984 au départ d'une saisie de deux kilos d'héroïne dissimulés dans les portières d'une voiture occupée par deux jeunes femmes, au poste frontière de Maubeuge. Leur véhicule, loué à Bruxelles par Marcel Castris (lié à la redoutable bande de Farcy, qui sévissait dans les années 70) servait à «passer» la drogue.

Elias Shiber était le chimiste qui ramenait l'héroïne de Beyrouth à Amsterdam où il la vendait 1.000 F le gramme cash, ou 1.800 F en troc contre des armes (il racheta ainsi des pistolets volés à la police de Dilbeek) ou des chèques (volés au quartier Nord à Bruxelles). Elias vient de purger deux ans de prison en Italie.

Hassan Hejli, un ancien lieutenant de Bruno Farcy (dont un acolyte, Joseph Vienne, fut extradé du Pakistan en 1981 à l'époque de l'attentat contre le major de gendarmerie Vernaillen) avait aussi partagé en juillet 1979 la cellule de François Besse, le «bandit d'honneur» dont la cavale valut à l'époque bien des ennuis mais aussi l'acquittement à Me Michel Graindorge. On le voit, l'extradition de ces «chevaux de retour» touche à de gros mais vieux dossiers dont aujourd'hui les prolongements intéressent sans doute encore les spécialistes de la lutte contre les trafics internationaux.

R. H

http://www.groene.nl/1996/5/de-zweedse-connectie

31-01-1996

De zweedse connectie
 
In 1976 beschuldigde Elseviers-Weekbladredacteur Rene de Bok de politici Bram van der Lek en Han Lammers van KGB-connecties. Slepende processen volgden, maar de bron bleef onbekend. Nu spreekt De Bok. Over de duistere wegen van Carl Magnus Torsten Armfelt OP 24 APRIL 1976 verscheen in Elsevier Magazine een artikel van redacteur Rene de Bok dat een cause celebre zou worden in de Nederlandse journalistiek. Onder de kop 'KGB drong door in Tweede Kamer' viel te lezen: 'Elsevier beschikt over een lijst met namen van min of meer vooraanstaande Nederlanders van wie volgens een functionaris van de Amerikaanse geheime dienst met volstrekte zekerheid mag worden aangenomen dat ze in Nederland als KGB-agenten opereren. Zij hebben, aldus dezelfde bron, meermalen geheime KGB-bijeenkomsten in Oosteuropese landen bezocht. Op die lijst bevinden zich een PvdA-lid uit de Amsterdamse gemeenteraad, een Tweede-Kamerlid van een andere progressieve partij, twee voormalige studentenleiders, een vrouwelijk lid van een communistische jeugdorganisatie en twee hoogleraren uit Utrecht en Leiden.' Op 6 mei onthulden De Stem en De Limburger, de namen van het gemeenteraadslid en de progressieve parlementarier. Het waren PvdA'er Han Lammers en de PSP'er Bram van der Lek. De Roermondse journalist Nico Bergkamp van De Limburger zou deze kennis hebben van een plaatsgenoot, Elseviers-Magazineredacteur Pierre Huyskens.



Lammers was witheet en PSP-voorman Van der Lek besloot tot een juridisch tegenoffensief. Hij nam daarvoor de Amsterdamse advocaat mr. W. J. van Bennekom in de arm. Deze eiste een voorlopig getuigenverhoor van de hoofdredacteuren van De Stem, De Limburger en Elseviers Magazine, en van de auteur van het gewraakte artikel, Rene de Bok. Op 4 juni 1976 stonden de heren F. Hulskorte, L. Leijendekker en F. Hoogendijk voor de kadi. Het verhoor diende om Van der Lek in staat te stellen materiaal te verzamelen waaruit moest blijken of hij bij een eventueel civiele procedure enig kans van slagen had. Daarbij waren drie vragen relevant: 




1) Beschikt Elseviers Magazine inderdaad over een lijst met namen van Nederlandse KGB-agenten?


2) Zo ja, prijkt daar dan de naam van Van der Lek op?


3) Heeft iemand van Elseviers Magazine die naam aan De Stem enof De Limburger doorgespeeld?




De drie hoofdredacteuren verscholen zich achter een muur van ethiek. Ze hadden alledrie zeer zorgvuldig gehandeld alvorens tot publikatie over te gaan. Zaken als integriteit van het parlement en de staatsveiligheid wierpen als een soort Ster van Bethlehem licht op hun zoektocht naar waarheid en rechtvaardigheid. Hun bron wensten zij niet te noemen. Door de lange duur van dit ethisch reveil kon Rene de Bok, ook gedagvaard, door de rechter niet nader aan de tand gevoeld worden. Die gelegenheid deed zich pas in september voor, toen De Bok onder ede verklaarde dat hij begin maart 1976 in contact was gekomen met een functionaris van de CIA. Bij de eerste ontmoeting had deze hem van een paar KGB-infiltraties in Nederland verteld, zonder daarbij namen te noemen. De Bok, zo luidde zijn verklaring, ging vervolgens in conclaaf met zijn hoofdredactie, in de figuren van de heren Hoogendijk en Van Rosmalen. Deze drukten hem op het hart alles te checken, gezien het hachelijke karakter van de zaak.


De Bok intensiveerde zijn contact met de Amerikaanse agent, wiens naam hij naar eigen zeggen ook had nagetrokken. Zo'n twee weken later toonde deze hem een lijst met rond de dertig namen van mensen die - al dan niet bewust - als KGB-agent optraden. Op die volgens De Bok tamelijk recente lijst stonden acht namen van Nederlanders, compleet met geboortedata en cv, geheel in het Engels. Verder bevatte de lijst een opgave van hun contacten met KGB- officieren.




De Bok in zijn verklaring: 'Ten aanzien van het Tweede-Kamerlid stond in het Engels vermeld dat hij lid was van de Tweede Kamer en ook stond zijn partij vermeld. Omtrent deze partij is geen misverstand mogelijk.' In een later stadium ontving hij kennelijk nog meer informatie: 'Later ontving ik aanvullende gegevens over deze acht personen. Deze lijst was meer gericht op de Benelux. Daarbij stonden ook bijeenkomsten, ontmoetingen, data enzovoorts vermeld. (...) Met betrekking tot het kamerlid bleek, dat deze KGB-bijeenkomsten had bezocht. Ik herinner mij daarvan nog een bijeenkomst in Oost-Berlijn, die moet hebben plaatsgevonden in de periode 1965-1970.'




Of het bewuste kamerlid Van der Lek was, wilde De Bok niet kwijt. De lijst met acht namen had hij wel uitgetypt voor zijn hoofdredacteur. Een fotokopie daarvan werd op 3 mei 1976, ruim een week na het verschijnen van het artikel in Elseviers Magazine dus, naar het ministerie van Binnenlandse Zaken gestuurd. Vrij kort daarna werd een seance belegd tussen Hoogendijk, Van Rosmalen en de Bok en twee heren van de Binnenlandse Veiligheidsdienst. De Bok: 'Bij dat gesprek bleek dat deze twee heren van de BVD op de hoogte waren van de inhoud van mijn lijst. We hebben toen de nadere informatie die wij over deze acht mensen bezaten aan hen bekendgemaakt. Het bleek dat zij bepaalde gedeelten daarvan zeer plausibel vonden. (...) Ik heb van de heer Hoogendijk gehoord dat minister De Gaay Fortman naar aanleiding van de omstreden lijst heeft gezegd dat de BVD niet een maar wel zeven kamerleden op de korrel had.'




Heel links Nederland viel over De Bok heen. Hij werd ervan beschuldigd in ieder geval een deel van de lijst uit zijn duim te hebben gezogen, gegeven het feit dat hij die naar eigen zeggen maar even had mogen inzien. Gezien De Boks verklaring onder ede lijkt dat toch niet erg waarschijnlijk.




Van der Lek nam geen genoegen met de weigering van de betrokkenen hun bron prijs te geven. Zo slaagde hij erin Hulskorte en Leijendekker veroordeeld te krijgen tot het betalen van een dwangsom van honderd gulden per dag opdat zij hun stilzwijgen bewaarden, en dat voor de duur van een jaar. Het mocht niet baten. Ook Van der Leks juridische gevecht met Ferry Hoogendijk mondde uit vraagtekens, weigeringen en vluchtwegen. Zijn tegenstanders haalden opgelucht adem. Vooral het Elsevier-trio. Hun 'bron bij de CIA' was buiten schot gebleven. Van der Lek had de activiteiten van de geheime diensten al eens afgedaan als 'Indiaantje spelen'.




DE MAN DIE uiteindelijk verantwoordelijk was voor de hele affaire, was een Amerikaan van Zweedse afkomst: graaf Carl Magnus Torsten Armfelt, spin in het wereldwijde web van de anticommunistische intrige. Het was deze lange, magere verschijning die De Bok overtuigde van de communistische infiltratie in de progressieve partijpolitiek in Nederland. Dit alles organiseerde Armfelt vanuit zijn winkeltje in oosterse snuisterijen in de Belgische badplaats Knokke.




Twintig jaar na dato is De Bok, die na de ondergang van De Krant op Zondag naar de Belgische Standaard uitweek, bereid zijn bron prijs te geven. 'Ik kende hem als Armfield of iets dergelijks. Ik was op zijn spoor gekomen via de inlichtingenexpert van De Telegraaf, Anne Snippe, en mijn adjunct- hoofdredacteur Van Rosmalen. Armfield kwam zo uit een roman van John le Carre lopen, hij leek een kruising tussen Fred Astaire en Teengs Gerritsen. Ik heb hem drie keer ontmoet. Al die keren hadden we afgesproken op straat, en telkens stond hij opeens naast me.'




Bij de eerste ontmoeting met Armfelt kreeg De Bok een lijst met acht namen te zien. Van der Lek en Lammers stonden daar inderdaad op. Daarna volgde een lijst met dertig namen. Lammers en Van der Lek stonden ook daar weer op.




De Bok: 'Maar ook heel wat kunstenaars en professoren, zoals de docent Chinees in Leiden W. F. Wertheim. Die laatste lijst heb ik aan mijn hoofdredacteur Hoogendijk gegeven, die hem in een kluis stopte. Daarna heb ik die lijst nooit meer gezien.'




De Bok herinnert zich het KGB-drama vooral als een grote frustratie. 'Ik was door de publikatie van dat verhaal natuurlijk in het verdomhoekje terechtgekomen en om verder te kunnen gaan, verwachtte ik natuurlijk meer van mijn bron. Maar opeens stokte de informatie-overdracht en Armfield was niet meer te bereiken.'




WE MOGEN AANNEMEN dat Armfelt zijn operatie Lammers-Van der Lek tegen die tijd al als geslaagd beschouwde. Destabilisatie was zijn voornaamste doel. Heel zijn leven stond in het teken daarvan. Armfelt werd op 1 januari 1918 in New York geboren als zoon van de toenmalige Zweedse ambassadeur in de Verenigde Staten. Toen hij op de daartoe gerechtigde leeftijd kwam, koos hij voor het Amerikaanse staatsburgerschap. Armfelt werd Armfield, en onder die naam werd hij gerecruteerd door het in 1948 opgerichte Office of Policy Coordinations (OPC). Dat bureau, dat naast de CIA zou opereren, diende met alle mogelijke middelen het communisme te bestrijden. In april 1951 vertrok OPC-agent William Colby met zijn gezin naar Stockholm, met als opdracht een stay behind-netwerk op te bouwen van anticommunistische cellen.




Bij de uitbouw van dit netwerk, dat de naam Sveaborg meekreeg, werd het liefst gebruik gemaakt van Amerikanen met Zweeds bloed, die ook de taal machtig waren en maatschappelijk een redelijke positie bekleedden. Armfelt voldeed aan die voorwaarden: zijn familie was geparenteerd aan het Zweedse koningshuis, was niet onbemiddeld en was in 1939 bovendien betrokken geweest bij de strijd van de Finnen tegen de Russische invasie. Dat dit in samenwerking ging met een groep pro-nazistische Zweedse vrijwilligers mocht de pret niet drukken. Uit angst voor Russische infiltratie en te weinig controlemogelijkheden creeerde Colby c.s. tegelijkertijd een tweede, nog geheimer netwerk achter Sveaborg. Deze operatie vormde het begin van een affaire die tientallen jaren later voor enorme onrust in de Westeuropese landen zou zorgen en die de naam kreeg van het werkstuk dat Colby in Italie had opgezet: Gladio.




Dat Armfelt inderdaad op dit terrein in Zweden actief geweest is, wordt bevestigd door een anoniem te blijven oud-medewerker van Armfelt in Nederland: 'Colby en Carl waren heel goede vrienden van elkaar.' Een andere kompaan van Armfelt in Nederland, oud-hoofd Opleidingen van de BVD C. C. van den Heuvel, verklaarde in de Telegraaf van 28 juli 1990 over Armfelt: 'Hij heeft serieus geprobeerd in Holland een sterk anticommunistisch front te vormen via de methoden die de communisten ook gebruikten: cellenvorming. Niet alleen in Nederland, ook in Zweden.'




Van den Heuvel werd in 1962 hoofd van Interdoc, een Westeuropees inlichtingenbureau dat de communistische invloed moest bestrijden. Niet alleen de aangesloten geheime diensten konden er voor informatie terecht, ook elke andere als bonafide rechtse organisatie bekendstaande club die de bestrijding van het rode gevaar hoog in het vaandel had. Zo was het neo-fascistische VMO uit Belgie bij Interdoc aangesloten.




Van den Heuvel en Armfelt waren goede vrienden. Zo goed zelfs dat Van den Heuvel er in 1968 voor zorgde dat zijn Amerikaanse vriend permanent een stulp kon betrekken op het adres Biezenstraat 36 in het Zeeuwse Eede, precies op de plek waar Zeeuws-Vlaanderen overgaat in Vlaanderen. Een strategische plek. De eerdergenoemde Nederlandse medewerker van Armfelt: 'Wij hebben herhaalde malen mensen zonder de benodigde papieren heen en weer over de grens gesmokkeld.'




Uit een geheime Belgische nota van november 1990 blijkt dat zelfs nog in dat jaar twee Belgische Gladio-instructeurs aan een trainingsoefening in Nederland deelnamen. Een van de onderdelen was: grensoverschrijdingen.




Armfelts taak in West-Europa bestond onder meer uit het oprichten van afdelingen van de World Anti Communist League (WACL). Dit was een kind van de Pacific Anti Communist League die uit 1954 stamde en waarin Zuid-Korea, de Filipijnen, Taiwan en Japan op instigatie van de CIA front maakten tegen het opdringende communisme in Zuidoost-Azie. Beide organisaties werden grotendeels gefinancierd door Taiwan, dat voor geheime anticommunistische operaties inkomsten genereerde uit de heroinehandel vanuit de Gouden Driehoek.




VOLGENS ARMFELT ZELF was hij ooit speciaal militair adviseur van Tsjang K'ai- sjek. Het kan de verklaring vormen voor het feit dat hij bij de geboorte van de WACL vooraan stond. In Duitsland vond hij in mensen als CSU-voorman Franz-Joseph Strauss en aartshertog Otto von Habsburg medestanders van formaat om de WACL van de grond te tillen. De situatie in Belgie was net zo gunstig, met steun van figuren als industriekoning Marcel de Roover en de uiterst rechtse politicus Vankerkhoven. In Zweden lag de zaak ook eenvoudig.




Alleen in Nederland ging het wat moeizamer, waarschijnlijk door Armfelts wat lagere entree hier te lande. Maar onverdroten ging hij aan de slag. Langzaamaan breidde hij ook hier zijn kennissenkring uit. Bij het voormalige rechtse verzet (Van den Heuvel, Ego, Teengs Gerritsen), de politiek (Lubbers, Ploeg, Mateman, De Vries, Schakel), de pers (Van Rosmalen van Elseviers Magazine, Jan Heijtink van De Telegraaf) en het militaire apparaat. Deze laatse categorie leverde in 1979 uiteindelijk de eerste leider van de toen opgerichte WACL-Nederland: generaal Broekmeijer. Hij werd terzijde gestaan door een directeur van Slavenburgs Bank, Idema, die ex-kapitein Raymond Westerling tot zijn vrienden telde. Westerling was in 1975 nog betrokken bij een plan tot een staatsgreep in Nederland, in de vorm van een bestorming van het Catshuis en gijzeling van het kabinet- Den Uyl.




Van den Heuvel: 'Armfelt was een man van actie. De Nederlandse autoriteiten hebben wel eens op het punt gestaan om hem het land uit te zetten. Dat heb ik weten te voorkomen.'




Op 22 december 1985 vertrok Armfelt haastig uit Knokke. Naar zijn motieven kunnen we slechts gissen. In het al gememoreerde artikel uit 1990 suggereerde de Telegraaf dat er verband moest bestaan tussen zijn vertrek en de op handen zijnde moord op Palme.

http://www.stelling.nl/kleintje/actueel/GMKA1291134258.html

(...)


Na de mislukte coup van Soerindre Rambocus in maart 1982, kreeg Van Haperen va Kurt Görlitz groen licht de machtsovername uit te werken. Belangrijk voor de getuige was wie in Suriname de back-up zou zijn. Uit gesprekken met CIA-agent Carl Armfelt en Cees van den Heuvel [ Interdoc, ex-BVD, red.] bleek dat er twaalf mensen waren die de nieuwe regering zouden vormen en die zouden worden ondersteund via de media...".

Wel, wel, wel. Komen we daar ineens, maar nu in Surinaamse context, een paar jongens tegen waarover we in vroeger dagen uitputtend hebben geschreven. Carl Armfelt en Cees van den Heuvel trekken bijvoorbeeld voorbij in het artikel "Brusselse Truffels" en de uiterst boeiende reeks "Schaduwcommando van de Prins" (1). En dat laatste geldt eveneens voor de door Van Haperen opgevoerde Kurt Görlitz en William Küchler, die beiden als opdrachtgever fungeerde voor Slobodan Mitric aka Karate Bob. En wat denk je? Net nu deze ellende in Suriname als moerasgas naar boven borrelt in verband met het proces rond de decembermoorden probeert de Staat der Nederlanden opnieuw om de statenloze Mitric terug te sturen naar zijn geboorteland. Na al die jaren. Toeval? Bestaat niet.

_ _ _

http://www.stelling.nl/kleintje/328/Janp.htm

(...)

Ook bijvoorbeeld C.C. van den Heuvel, de voormalige chef opleidingen van de BVD, onderhield er nuttige contacten mee. Dat kwam hem te stade bij de dagelijkse leiding van Interdoc. Een in oktober 1961 door de samenwerkende westerse inlichtingendiensten in het leven geroepen bureau, dat sympathiserende persagentschappen zoals het Portugese Aginter Press (zie bijvoorbeeld Kleintje 245 & 321) voorzag van materiaal over operaties van de KGB en informatie over linkse partijen en actiegroepen. In 1963 meldde zich bij Van den Heuvel een Amerikaans volontair die hem graag wilde assisteren bij zijn werk: graaf Carl Armfelt. Een telg uit een Zweeds/Fins geslacht, die onder andere beweerde in 1956 wapens te hebben binnengebracht in Hongarije ten behoeve van het verzet. Van den Heuvel checkte naar eigen zeggen Armfelt's "credentials" bij Töttösy en Stetsko. Die bleken erg enthousiast en graaf Armfelt ging voor Interdoc aan de slag. Hij werd in de loop der jaren dikke mik met Van den Heuvel. De oud-verzetsman en voormalig BVD-coryfee zorgde er zelfs voor dat Armfelt een woning kon betrekken in Eede op de grens van Zeeuws-Vlaanderen en België. Later veegde hij de administratieve stoep schoon voor het huwelijk van de graaf met een Poolse schone, dat in Noordeloos door burgemeester Maarten Schakel werd voltrokken. Geen toevallige keuze. De als keurig bekend staande christen-democratische ex-parlementariër was een fanatieke WACL-aanhanger.

Ook in België verkeerde Armfelt volgens Van den Heuvel in hoge christen-democratische kringen. Niet alleen de beide WACL prominenten Paul Vankerkhoven en Raymond Close mocht de graaf tot zijn kennissenkring rekenen, maar ook beruchte lieden als Paul vanden Boeynants en Benoit de Bonvoisin. Bekende namen in de Beliardstraat, die ook her en der voorkwamen in de omvangrijke dossiers inzake couppogingen en aanverwante schandalen als die rond Westland New Post en de Bende van Nijvel. Voor het aanhalen van dergelijke politieke banden had Armfelt een gegronde reden: hij werkte voor de CIA. En gezien de hierboven genoemde contacten kan hij in die hoedanigheid eveneens te maken hebben gehad met de Italiaans aandoende perikelen in het België van de jaren zeventig en tachtig. Dat vermoeden wordt nog versterkt door zijn tot nu toe nergens geopenbaarde samenwerking met de in die jaren zich in Brussel ophoudende Saoedische "journalist" en wapenhandelaar Faez al Ajjaz. Ook diens naam werd talloze malen in verband gebracht met Westland New Post en de Bende. CIA-agent Armfelt beschikte over twee zakelijke covers. Hij was vertegenwoordiger van een firma voor vliegveldequipment in Washington en hij dreef in Knokke een kleine winkel in artistieke kitsch uit Zuidoost-Azië. Maar achter die nette façade gingen minder fraaie activiteiten schuil. Volgens betrouwbare informatie uit zijn vroegere omgeving liep hij in Engeland tegen de lamp na een grootscheepse whiskey-zwendel, nam hij deel aan het op de markt brengen van valse dollars, wist hij het filiaal van Slavenburg's Bank in Terneuzen langs illegale weg ettelijke miljoenen te ontfutselen en leverde hij samen met onder andere Al Ajjaz wapens en militaire snufjes als nachtzichtkijkers en verbindingsapparatuur aan zowel Israël als Libië en Irak. Daarnaast voorzag hij eveneens de IRA, de ETA, de PLO en niet met name genoemde rechtse groeperingen in België en Zweden van militaire snuisterijen, die vaak afkomstig waren uit NAVO-depots. Verder bouwde hij in Nederland en België een eigen stay-behind netwerk op, dat hij uiteraard voorzag van de modernste middelen. Dat sluit direct aan op eerdere publikaties over Gladio etcetera die melding maakten over een door de CIA aangelegd, nog geheimer tweede netwerk. Het is misschien rijkelijk speculatief om verband te leggen tussen dit netwerk en Westland New Post (waarvan leider Paul Latinus in contact stond met Al Ajjaz) en/of de Bende (die bij één van hun aanslagen een auto van Al Ajjaz gebruikte). Maar tegen de hierboven geschilderde achtergronden is het niet onmogelijk.


(...)

Pour information :

http://fr.scribd.com/doc/148531360/Damocles-LIL-fevrier-1988-Carl-Armfelt




(...)


Sur la revue "Human Events" :

http://en.wikipedia.org/wiki/Human_Events

(...)
Human Events was former U.S. President Ronald W. Reagan's "favorite reading for years," writes biographer Richard Reeves
(...)


Sur Michael Giere :

http://www.redstate.com/doublemik/2012/02/07/two-things-i-learned-from-reagan/

Dans le livre de Pierre Péan ( "V" ), on apprend (page 81) que le comte Armfeld (sic ?), ami de Nixon, chargé de lutter contre la subversion soviétique dans les pays scandinaves, prend contact avec l'Académie (note : AESP) en octobre 1975 dans le but de promouvoir une étroite collaboration Europe - Etats-Unis.  (...)

Sur Armfelt ...

https://www.apache.be/2013/12/20/de-familie-de-wever-als-onderaannemer-van-de-cia/

Apache.be / 2013 / Nieuws /

De familie De Wever als onderaannemer van de CIA

“Dat is… ik weet even niet wat ik moet zeggen. Dat is toch rààr? Wat zijn dat nu voor verhalen?” Thomas Vanderveken, presentator van het Canvas-programma ‘Alleen Elvis blijft bestaan’, stond even perplex. Zijn gast Bruno De Wever, professor geschiedenis en broer van N-VA-voorzitter Bart De Wever, had zopas een opvallende bekentenis gedaan. Als tiener werkte hij voor anticommunistische inlichtingendiensten en heeft hij clandestiene operaties uitgevoerd in landen achter het IJzeren Gordijn. In opdracht van wie? Apache.be zocht het uit.




Bruno De Wever (Foto Universiteit Gent)

Bruno De Wever beschreef vorige week hoe hij eind jaren zeventig verboden boeken en geld smokkelde naar Polen en de Sovjet-Unie. Hij was toen achttien jaar en lid van de Antwerpse afdeling van het Vlaams Nationaal Jeugdverbond (VNJ), een rechts-radicale jeugdbeweging. Wijlen Rik De Wever, de vader van Bruno en Bart, speelde een belangrijke rol in die organisatie. Het was ook vader De Wever die Bruno in contact bracht met Fernand Dhondt, een militant van het Vlaams Aktiekomitee voor Oost-Europa (VAKOE), zo vernam de redactie.

“In 1978 ging ik naar Polen, met een reis van de ziekenkas van mijn vader, die spoorwegarbeider was”, vertelde Bruno De Wever aan Vanderveken. “In het communistische Polen was destijds Edward Gierek aan de macht, de evenknie van Ceausescu in Roemenië. Op het programma stond dat we een halve dag propaganda zouden krijgen, zogenaamd informatie over de geneugtes van het regime. Ik wilde dat kunnen tegenspreken en protesteren, en vroeg mijn vader informatie over Polen. Hij beloofde me in contact te brengen met een man die er meer over wist.” Die man was Fernand Dhondt, een militant van het Vlaams Aktiekomitee voor Oost-Europa (VAKOE), zo vernam Apache.be van Bruno De Wever. Dhondt zei: “Okee, maar wil je iets meer doen dan enkel protesteren? Je kan daar de oppositie gaan steunen.” Toen De Wever vroeg wat hij dan moest doen, gaf Dhondt hem een zware koffer vol boeken, die hij ginder moest afgeven.

In de koffer zat een lading samizdat, clandestien gedrukte en in de Oostbloklanden verboden boeken. Er volgde nog een tweede reis naar Polen, eveneens met een lading verboden literatuur. En voor dezelfde organisatie ging De Wever een jaar later ook naar de Sovjet-Unie. “Toen heb ik een aanzienlijke som geld moeten binnen smokkelen, verstopt in een ceintuur”, vertelde De Wever aan Canvas: “Eenmaal in de Sovjet-Unie volgde ik het voorziene reisprogramma niet en ging naar het adres dat ik uit het hoofd had geleerd. Daar moest ik aanbellen en een wachtwoord zeggen: ‘privit at Lisbetskaya’, met de groeten van Liesbeth.” Risicoloos was de onderneming zeker niet: op spionage en anti-autoritaire activiteiten stond zeven jaar strafkamp.

   Fernand Dhondt zei: “Okee, maar wil je iets meer doen dan enkel protesteren? Je kan daar de oppositie gaan steunen.”

In het Canvas-programma zei De Wever niet precies te weten voor welke organisaties hij als koerier werd ingeschakeld: “Een mens doet wat als hij jong is. Ik was een beetje onnadenkend en uit op avontuur. Achteraf beschouwd heb ik dit wellicht gedaan in opdracht van anticommunistische netwerken, gelinkt aan westerse inlichtingendiensten, vermoedelijk ook de CIA. Ik weet het niet. Ik heb nooit de tijd gehad om dat eens te onderzoeken.”
Vaticaan

Het VAKOE werd in 1967 opgericht door Vic Van Brantegem en was in de jaren zeventig verantwoordelijk voor een reeks ophefmakende provocaties in de toenmalige Sovjet-Unie. De groep rekruteerde vooral aanhangers in Vlaams-nationalistische milieus, waarbij het anticommunisme als bindmiddel diende. Zo ging Van Brantegem in 1970 zelf, in opdracht van het VAKOE naar Moskou, waar hij in een theater pamfletten uitdeelde waarin werd opgeroepen tot steun aan sovjet-dissidenten. Hij werd samen met twee Italiaanse medestanders aangehouden en veroordeeld tot één jaar werkkamp. Na vijf weken werd Van Brantegem echter vrijgelaten en het land uitgewezen. Van Brantegem maakte later een mooie carrière: hij werd directeur van de internationale informatiedienst van Kerk in Nood/Oostpriesterhulp van ‘spekpater’ Werenfried van Straaten en vervolgens adjunct-directeur van de persdienst van het Vaticaan.




Vik Van Brantegem, oprichter van VAKOE en later adjunct-directeur van de persdienst van het Vaticaan (Foto Kathpedia)

Een gelijkaardig verloop kende de actie van Antoon Pype, die in 1976 in opdracht van het VAKOE vertrok naar Leningrad, het huidige Sint-Petersburg, om er pamfletten uit te delen aan de universiteit. Na amper vijf minuten werd hij opgepakt door de KGB, veroordeeld tot vijf jaar en na zes maanden uitgewezen. “Met de actie van Pype kwam het VAKOE in een nieuwe fase”, noteerde Jan Creve in de Nieuwe encyclopedie van de Vlaamse Beweging. “Zo voerde Pype geen actie voor vervolgde dissidenten maar verspreidde hij het door VAKOE onderschreven politiek programma van de verboden organisatie NTS (Volksverbond van de Arbeid – Verbond van Russische Solidaristen). Na de actie van Pype stapte VAKOE af van openlijke acties. Tussen 1977 en 1991 voerde de organisatie onder leiding van Fernand Dhondt tientallen koerierdiensten uit voor NTS. Zo brachten actievoerders van VAKOE clandestiene geschriften het land binnen en onderhielden ze de contacten tussen de NTS-leiding in het buitenland en de ondergrondse cellen in de Sovjet-Unie.” Eén van die koeriers, zo weten we nu, was blijkbaar Bruno De Wever.
Graaf

Vanaf 1976, in de periode dat De Wever werd ingeschakeld voor clandestiene missies in het Oostblok, was VAKOE dus een politiek verlengstuk van de NTS (Narodno Trudovoj Sojuz), een controversiële, ultra-nationalistische en volgens sommige critici neofascistische organisatie, ook bekend als Nationale Alliantie van Russische Solidaristen. De NTS, met hoofdkwartier in het Duitse Frankfurt, was een door de CIA gesteunde groep ballingen en emigranten die gezworen hadden om het communistisch regime in Rusland omver te werpen. Sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie leeft de NTS overigens verder onder de benaming Internationale Gesellschaft für Menschenrechte (IGFM), een organisatie die zich presenteert als een NGO voor mensenrechten. Fernand Dhondt, de man die Bruno De Wever rekruteerde, woonde later enkele jaren in Moskou als missiehoofd van IGFM.

   Fernand Dhondt, de man die Bruno De Wever rekruteerde, woonde later enkele jaren in Moskou als missiehoofd van IGFM.

Volgens het boek ‘Interdoc: Een geheim netwerk in de Koude Oorlog’ (Boom Amsterdam, 2012) van historicus Giles Scott-Smith waren de ‘eenmansacties’ van VAKOE in feite het werk van Interdoc, een transnationaal anticommunistisch netwerk met hoofdkwartier in Den Haag. Interdoc, voluit het International Documentation and Information Center, specialiseerde zich in psychologische oorlogsvoering en fungeerde als mantelorganisatie en verlengstuk van de Duitse, Franse en Nederlandse geheime diensten. Naast conferenties en de publicatie van boeken en tijdschriften hield Interdoc zich ook bezig met ‘speciale acties’ en clandestiene operaties.

Interdoc werkte in nauw overleg met de CIA, de Amerikaanse buitenlandse inlichtingendienst. De verbindingsman met de Amerikanen was CIA-agent graaf Carl Armfelt, een telg van een Zweeds-Finse adellijke familie, die destijds vanuit Knokke opereerde, waar hij over een zakelijke cover beschikte in de vorm van een winkeltje met artistieke Aziatische kitsch. Armfelt was ook actief in de internationale wapenhandel, was lid van de World Anti-Communist League (WACL) en behoorde tot de entourage van politicus-zakenman Paul Vanden Boeynants. De eerder beschreven actie van Vic Van Brantegem in Moskou was volgens Scott-Smith “typisch iets voor Armfelt”. Van Brantegem en Armfelt onderhielden allebei ook uitstekende contacten met de NTS.

Tot op de dag van vandaag staat Bruno De Wever nog achter zijn acties tegen de communistische regimes in het Oostblok. “Ik vind dat geen probleem”, vertelde hij. “Mensen zaten daar in de gevangenis omwille van hun politieke ideeën. Maar ik weet niet of ik in de goede groepen gemiliteerd heb. Ik ben bang dat de boeken die ik daar binnen gesmokkeld heb misschien ook niet van de goede soort zijn geweest. Ik heb ze niet kunnen lezen.”

Wat is Apache.be?

Apache.be is een nieuwssite met focus op onderzoeksjournalistiek. Onze hoofdredacteur legt in een video uit wat Apache.be is. Neem alvast een voordelig abonnement en ontdek ons volledig aanbod. Schrijf u ook in op onze wekelijkse nieuwsbrief, word fan op Facebook en volg ons op Twitter.


2 reacties RSS

   jan willems
   6 maanden geleden | Reageren?

   Voor alle duidelijkheid: ik ben geen fan van Bart De Wever. Integendeel. Moest ik trouwens lid geweest zijn van de Apache-redactie, dan zou ik me voor 200 procent verzet hebben tegen de publicatie van het artikel ‘Bart De Wever haalt stevig uit naar de media’ van 3 mei 2012. Door even via Google naar deze site te surfen, kun je het meteen ook lezen. Maar ja, de uitspraken van Bart De Wever in Nederland naar waar dat artikel verwijst, past volledig in het lovenswaardige mediakritische opzet van Apache. Apache en Bart De Wever één strijd! Over mijn lijk.

   Dit is ook niet echt ‘nieuws’! Bruno De Wever heeft over deze ‘heldendaad’ in zijn jongelingenjaren uitvoerig getuigd in het Radio 1-programma Touché van 11 juli 2012. Je kunt het beluisteren als je surft naar http://www.radio1.be/programmas/touc/bruno-de-wever

   Ik begrijp echt niet wat de bedoeling van dit artikel is. Het is platvloerse stemmingmakerij. In de kongsi waarin de naam van Bart de Wever uitspreken gelijk staat met vloeken in de kerk en bij de argeloze lezer lokt dit artikel ongetwijfeld een reactie uit in de trant van: “Zie je wel!” Het is bovendien non-journalistiek, waar Apache zo’n verschrikkelijke hekel aan heeft. Net zoals ik.

   Nogmaals voor alle duidelijkheid. Destijds schreef ik enkele bijdragen in het boekje ‘De VlaamSSche Kronijken’ (EPO). Het lettertype van de ‘SS’ op de cover is identiek aan dat wat is gebruikt door een militante Duitse groepering, die tijdens de Tweede Wereldoorlog verantwoordelijk was voor veel dood, vernieling en ellende. Eén van die bijdragen opende ik met: “Schrijven over het verleden is knap lastig, want achter elke komma loert een geschiedenisvervalsing.” Welnu, het is de verdienste van historicus Bruno De Wever dat hij veel van zulke vervalsingen in de geschiedschrijving over de Vlaamse beweging heeft ontmaskerd.

   En in P-magazine van 28 september 2012 stelde historicus Bruno over zijn broer Bart: “Hij heeft het separatisme echt ontkoppeld van zijn romantisch discours over ‘het volk dat zijn rechten moet krijgen’. Bart heeft verzakelijkt: het gaat over geld, middelen, macht, en een democratie die niet functioneert, met een verhaal van vooruitgang door het separatisme. Of dat waar is, is een ander paar mouwen.” Wie geen oogkleppen draagt, weet dat dit een correcte analyse is.

   Iedereen heeft in zijn jeugd wel eens iets gedaan dat de wenkbrauwen doet fronsen. Maar het is niet omdat een 14-jarige een GAS-boete krijgt omdat hij ‘belleke trek’ heeft gedaan dat hij voor de rest van zijn leven gestigmatiseerd moet worden als een ‘crimineel’.

   William Erven
   6 maanden geleden |

   http://nl.wikipedia.org/wiki/Indoctrinatie

HERVE a écrit:

Voici un autre extrait au sujet de Carl Armfelt. On y parle aussi de Aginter Press et de Delle Chiaie, ce qui nous conduit à Elio Ciolini (avec ses liens vers la bande de Patrick Haemers).

http://fr.wikipedia.org/wiki/Aginter_Press

http://www.rue89.com/jean-yves-camus/2010/01/27/lassassinat-de-pierre-goldman-entre-barbouzerie-et-fascisme-135751

http://www.stelling.nl/morgenster/must.htm

( ... )

Civis Mundi was in vroeger dagen sterk gelieerd aan het Oost-Westinstituut, een studiecentrum aan de Van Stolkweg 10 in Den Haag. Een burcht vol communistenvreters waar bijvoorbeeld ook het Dienstencentrum 1945 was gevestigd. Bij beide lieflijke instellingen speelde oud-verzetsman en voormalig BVD-topper C.C. van den Heuvel een prominente rol. Een man die subversieve activiteiten niet uit de weg ging en bijvoorbeeld levendige contacten onderhield met kernleden van het Belgische Centre Politique des Indépendants et cadres Chrétiens (CEPIC): Een verzameling ultra-rechtse rakkers die in de jaren zeventig en tachtig via allerlei duistere clubjes bij onze zuiderburen voor een atmosfeer zorgden waarin een staatsgreep niet tot de onmogelijkheden behoorde.

Wapenleveranties

Als intermediair werd bij tijd en wijle de ‘rogue agent' van de CIA Carl Armfelt ingezet. Een vriend van Van den Heuvel uit het Zeeuwse Eede, die naast het uitvoeren van het nodige snuffelwerk en het ontwikkelen van activiteiten voor de beruchte World Anti-Communist League (WACL) ook nog wapens leverde aan allerlei revolutionaire splinterbewegingen in Europa en het Midden-Oosten en er verder geen been in zag om valse dollars in omloop te brengen. Een vriend om van te houden (1).


Couwenberg en Van den Heuvel werkten in die Koude Oorlog-jaren eveneens gebroederlijk samen binnen het in oktober 1961 op instigatie van de CIA gestichte internationale informatiebureau Interdoc. Ook al gevestigd aan de Haagse Van Stolkweg 10. Het bureau had de opdracht een databank aan te leggen met gegevens over KGB-activiteiten, acties van linkse groeperingen, verdachte linkse personen etcetera etcetera. Aangeleverd door de aangesloten westerse inlichtingendiensten. Niet voor de kat zijn Stradivarius, dat moge duidelijk zijn. Als met Interdoc gelieerde persbureaus, kranten, tijdschriften en andere media informatie nodig hadden op dit terrein dan kregen ze die toegespeeld. In veel gevallen zelfs als ze er niet om hadden gevraagd.

Bomaanslagen

Een van de klantjes van Interdoc was het Portugese Aginter Press dat onder leiding stond van frisse heren als Yves Guillou en Stefano della Chiaie. De eerste was voor hij uit Algerije uitweek naar Portugal actief geweest binnen de dood en verderf zaaiende OAS (Organisation de l'Armée Secrète) die zich verzette tegen De Gaulle's besluit om Algerije te schrappen als Franse kolonie en op die gronden zelfs pogingen ondernam om het toenmalige Franse staatshoofd eerder dan de bedoeling was het hoekje om te helpen.


Della Chiaie, alias ‘the black bomber', mocht er ook zijn. Zo was hij in 1962 in Italië de stichter van de Avanguardia Nazionale, de para-militaire arm van de extreem-rechtse politieke partij Moviemento Sociale Italiano. In die hoedanigheid was hij betrokken bij een paar bomaanslagen in Bologna en Milaan, twee couppogingen en een aanslag op een gevluchte Chileense politicus en zijn vrouw in Rome. Om nog maar te zwijgen over zijn levendige contacten met de om moverende redenen in Zuid-Amerika verblijvende Klaus Barbie, de slager van Lyon.


Niemand zal van verbazing geïmplodeerd zijn toen bij een onderzoek na de Portugese Anjerrevolutie in 1974 Aginter Press helemaal geen persbureau bleek te zijn, maar een opleidingsinstituut voor rechtse terroristen en een boekingsbureau voor huurlingen. Leuke cliënt dus. Gewoon een eer om in je kaartenbak aan de Van Stolkweg te hebben.

( ... )

Yves Guérin-Sérac, né en 1926. Pas de date de décès sur Wikipédia ni semble t'il ailleurs.  

Carl Magnus Torsten Armfelt

http://archives1.dags.hawaii.gov/gsdl/collect/nameinde/index/assoc/HASH12c5/761d8033.dir/doc.pdf





http://archives1.dags.hawaii.gov/gsdl/collect/nameinde/index/assoc/HASH0131/3afe957d.dir/doc.pdf

http://search.ancestry.com/cgi-bin/sse.dll?gl=allgs&gsln=Armfelt&gspl=35&gss=seo&ghc=20

Voici une traduction automatique d'un message en suédois ...

https://www.flashback.org/sok/skapa%20ny%20tr%C3%A5d?sp=1&f=439&t=133416&so=a

https://www.flashback.org/p46742318

2013-12-25, 19:50 #53838
heheho


(...)

Le comte suédois Carl Armfelt était le commanditaire de la création de WNP. Armfelt ce et ancien directeur de la CIA William Colby était ami avec l'autre. Armfelt, qui était conseiller militaire spécial Tsang Kai-shek a reçu de lui la tâche de former les organisations de stay-behind font en Europe occidentale. Il a été chargé par Colby à la Suède et a été le fondateur d'une organisation de l'ombre derrière l'organisation stay-behind de Suomenlinna. Depuis il a déménagé aux Pays-Bas aussi là pour mettre l'Amérique. Minded organisations stay-behind, s'acquitta de cette tâche excellente et également a été la création de WACL. Avec les dirigeants de BVD précédentes Louis Einthoven et Cees van den Heuvel, ils ont commencé au printemps 1963 Interdoc. Ainsi, la notion qu'une organisation engagée dans la guerre psychologique et de désinformation communiste, mais en réalité, l'espionnage branche de Gladio, qui s'appelait alors le Département des opérations. En 1968, il s'installe à Zeeland Eede, où il a vécu est proche de la limite sur une route qui longeait la frontière avec la Belgique. De là, il a commencé ses actions clandestines, telles que la formation des personnes en matière de technologie d'espionnage, des ombres, des déguisements, de fausses identités, franchissement illégal des frontières. Cet homme était un maître en restant invisible, un must pour un homme de l'intelligence. Ses actions là-bas, je vais décrire plus tard, mais à la WNP. Armfelt, avait été beaucoup plus en contact avec Paul Latinus, qui était couvert à l'intérieur du Front de la Jeunesse. Tout le monde connaît l'histoire de son vol au Chili, mais peu de gens savent qu'il est venu à la demande et avec le financement de Armfelt Armfelt retour en Belgique pour créer une nouvelle organisation stay-behind, Armfelt nécessaire de déstabilisation et d'infiltration, il l'a fait en étroite collaboration avec la sécurité nationale et SDRA8.


insider:

... Je suis heureux qu'il ya quelqu'un sur le forum qui ont une connaissance de Armfelt et ses actions dans les années 80. Juste pour répondre à vos questions pour autant que je le sais. Ou Armfelt figure de pionnier dans la WACL, je n'ai jamais entendu parler de lui, qu'il était l'homme derrière la formation en Europe, mais comme vous avez déjà dit, nulle part dans les annales de la WACL il ya quelque chose en lui peut être trouvée. Mais il n'était pas le moins à la famille WACL, résident en chef en Allemagne de la CSU, Franz-Joseph Straus, en Belgique, y compris Vankerkhoven et aux Pays-Bas le premier président en WACL, Pantalons générales Meyer. rien à savoir sur son temps à Interdoc alors qu'il est co-fondateur et force motrice de l'homme qui était là et a pris de l'économie par la CIA. Peut-être qu'il avait à faire avec les actions réalisées par lui à l'époque, dont plus tard. Il était à tous égards un inlichtingenman, avec le slogan, dont il a toujours enseigné, ne jamais écrire quoi que ce soit, ne jamais laisser une trace écrite, même s'il n'y a plus derrière tout cela, si quelque chose sur cet homme, vu sur l'Internet, il est donc parti, étonnant je sais comment il est. Le fait que vous mentionnez le nom Casey dans ce contexte est également typique. Depuis l'époque de la nomination de Casey Armfelt était l'homme célèbre. Il avait Casey avait "carte blanche" pour la mise en place de leur séjour derrière les organisations et l'a fait avec brio, même si cela n'est pas pris en charge par le Sénat. Armfelt a dû obtenir de l'argent d'une autre source et l'a fait par négligence, comme la levée de la Burg Banque Slaves, faux dollars et les bras avec des groupes terroristes, avec Hans Gerritsen et Teengs Faez al Ajjaz. Il était dans ce contexte également de bons contacts avec Oliver North. Son nom complet était Carl Magnus Thorstein Armfelt il était avant qu'il ne soit envoyé à constituer des organisations de stay-behind, travaillant pour le Bureau de la politique coordonnée, la CIA allié en Europe avec l'objectif de la lutte contre le communisme par tous les moyens la même comme il le faisait sur ​​Interdoc. Malheureusement, il n'est plus en vie, sinon nous pourrions lui faire face. Il était âgé de 87 ans et est décédé le 8 Novembre 2005 à Port Rowan, Canada. Il a été marié pour la troisième fois au Canada avec Joan Rogers et David avait un fils et deux beaux-enfants Anthony et Barbara. Vous lit aussi mon deuxième fils, je l'ai vu, et je vais vous donner maintenant quelques munitions. Je sais par expérience personnelle, et a également indiqué que Armfelt Paul Latinus, donna des ordres. Mise en place d'WNP Mais je sais aussi que Armfelt et l'homme derrière le Gang de Nivelles, et probablement à l'origine de la CCC. Pourquoi? Les personnes et les méthodes de la bande, était le même que dans le WNP, la même éducation, les mêmes personnes. Qui, quoi, où, quand, pourquoi et comment, je vais bientôt être étendue à l'arrière. Ce que je sais, c'est que Armfelt, a annoncé qu'il voulait montrer qu'il pouvait faire, mais ils savaient que l'Occident était derrière. Les choses d'une cellule communiste à plusieurs reprises lors des réunions Encore une fois, la même chose qu'il a fait à Interdoc avec les organisations communistes dans le Pays-Bas. Que frappant dans ce contexte qu'après son arrestation, 16 Décembre, 1985 par Pierre Carette et trois complices, Armfelt beau était nerveux et 22 Décembre, 1985 at-il laissé. il tête baissée dans le Canada sans adresse

http://www.stelling.nl/kleintje/actueel/SJCB1290455321.html

Sores rond de Azores

maandag 22 november 2010

April 1974. Onder leiding van majoor Otelo de Carvalho breekt in Portugal de Anjerrevolutie uit. Die maakte een einde aan een fascistisch schrikbewind van iets meer dan veertig jaar, dat sinds 1963 zo genereus steun had ontvangen van het Gladioleninstituut Interdoc aan de Haagse Van Stolkweg. Ondermeer aangestuurd door de Fins/Zweeds/Amerikaanse griezel Carl Magnus Torsten Armfelt en een paar voormalige grote smurfen van de BVD (1).

De eerste periode na de ommekeer in het tot armste land van Europa verworden wieg van de fado was hectisch. Uiterst links en uiterst rechts bestreden elkaar te AK47 en te M16 en her en der bestond de vrees dat er een lijntje tussen Lissabon en Moskou zou ontstaan. Zeker in het Washington van invaller Gerald Ford en Bilderberggeest Henry Kissinger. Want dat lijntje zou naar verwachting ondermeer betekenen dat de Amerikanski's hun vliegbasis op de Azoren kwijtraakten. Hun voornaamste militaire hub richting Israël. Wat te doen?

Kissinger in januari 1975 tegen minister van Defensie Schlesinger: "We zouden een plan moeten ontwikkelen". Schlesinger: "Hebben we al. Als het nodig is nemen we de Azoren over". Het bleek niet nodig. Maar het had zomaar gekund. Zoals in 1983, toen Grenada ongenood bezoek kreeg.
Dat lot werd Suriname in diezelfde periode bespaard, maar er waren na de septembermoorden in 1982 ettelijke Nederlands-Amerikaanse plannen om Bouta een preview te geven van de ontdekking van de hemel. Met opnieuw een interessante rol voor Carl Magnus Torsten Armfelt, die naar verluidt een hele club Fe-vreters in de Ardennen liet oefenen samen met stukken ongerief die in die jaren verantwoordelijk waren voor kruitdamp in België. Conspiracy? We love it.

(1) Voor de liefhebbers. Zie het artikel "Hoe een schoonmaakster de Somalische Jeanne d'Arc werd" op de site van "De Morgenster"

_ _ _

http://www.stelling.nl/morgenster/must.htm

(...)

Wapenleveranties

Als intermediair werd bij tijd en wijle de ‘rogue agent’ van de CIA Carl Armfelt ingezet. Een vriend van Van den Heuvel uit het Zeeuwse Eede, die naast het uitvoeren van het nodige snuffelwerk en het ontwikkelen van activiteiten voor de beruchte World Anti-Communist League (WACL) ook nog wapens leverde aan allerlei revolutionaire splinterbewegingen in Europa en het Midden-Oosten en er verder geen been in zag om valse dollars in omloop te brengen. Een vriend om van te houden (1).
Couwenberg en Van den Heuvel werkten in die Koude Oorlog-jaren eveneens gebroederlijk samen binnen het in oktober 1961 op instigatie van de CIA gestichte internationale informatiebureau Interdoc. Ook al gevestigd aan de Haagse Van Stolkweg 10. Het bureau had de opdracht een databank aan te leggen met gegevens over KGB-activiteiten, acties van linkse groeperingen, verdachte linkse personen etcetera etcetera. Aangeleverd door de aangesloten westerse inlichtingendiensten. Niet voor de kat zijn Stradivarius, dat moge duidelijk zijn. Als met Interdoc gelieerde persbureaus, kranten, tijdschriften en andere media informatie nodig hadden op dit terrein dan kregen ze die toegespeeld. In veel gevallen zelfs als ze er niet om hadden gevraagd.

Bomaanslagen

Een van de klantjes van Interdoc was het Portugese Aginter Press dat onder leiding stond van frisse heren als Yves Guillou en Stefano della Chiaie. De eerste was voor hij uit Algerije uitweek naar Portugal actief geweest binnen de dood en verderf zaaiende OAS (Organisation de l’Armée Secrète) die zich verzette tegen De Gaulle’s besluit om Algerije te schrappen als Franse kolonie en op die gronden zelfs pogingen ondernam om het toenmalige Franse staatshoofd eerder dan de bedoeling was het hoekje om te helpen.

Della Chiaie, alias ‘the black bomber’, mocht er ook zijn. Zo was hij in 1962 in Italië de stichter van de Avanguardia Nazionale, de para-militaire arm van de extreem-rechtse politieke partij Moviemento Sociale Italiano. In die hoedanigheid was hij betrokken bij een paar bomaanslagen in Bologna en Milaan, twee couppogingen en een aanslag op een gevluchte Chileense politicus en zijn vrouw in Rome. Om nog maar te zwijgen over zijn levendige contacten met de om moverende redenen in Zuid-Amerika verblijvende Klaus Barbie, de slager van Lyon.

Niemand zal van verbazing geïmplodeerd zijn toen bij een onderzoek na de Portugese Anjerrevolutie in 1974 Aginter Press helemaal geen persbureau bleek te zijn, maar een opleidingsinstituut voor rechtse terroristen en een boekingsbureau voor huurlingen. Leuke cliënt dus. Gewoon een eer om in je kaartenbak aan de Van Stolkweg te hebben.

(...)

_ _ _

http://www.stelling.nl/kleintje/337/Portein.htm

(...)  Met name Van den Heuvel kon bogen op een glanzende subversieve carrière. Na zo'n zeventien jaar BVD-eieren te hebben uitgebroed werd hij in 1962 onder zijn voormalige BVD-chef L. Einthoven de drijvende kracht achter het beruchte ultra- rechtse informatiebureau Interdoc en vervolgens van allerlei stichtingen en instituten die serums verstrekten tegen het rode virus. Daartoe behoorden onder andere het zogenaamde Dienstencentrum 1945 (waarvan Teengs Gerritsen en Van Lanschot eveneens het lidmaatschap hadden verworven) en het Oost-West Instituut, beide aan de Scheveningseweg 11 in Den Haag. Van den Heuvel ondervond daarbij vrijwel vanaf het begin de krachtige steun van CIA-agent en WACL-voorganger Carl Armfelt, die eveneens op goede voet raakte met Hans Teengs Gerritsen (.  (...)

( Zie voor deze combine Kleintje Muurkrant 328, "Brusselse truffels" en voor Armfelts bemoeienis met geheime wapenleveranties Kleintje Muurkrant 335, "De bank, deel 3", noot 6.

_ _ _

http://www.stelling.nl/kleintje/335/Portein.htm

6. Israël dreigde toen verpletterd te worden door een verrassingsaanval van Syrië en Egypte. Mede dankzij leveranties van militaire voorraden vanuit Nederland die door de toenmalige minister van Defensie Vredeling geheim werden gehouden, werd de aanval afgeslagen. Naar verluidt zou hij daarna min of meer gedwongen zijn geweest mee te werken aan geheime, maar door de CIA gecontroleerde wapenleveranties aan de PLO, de ETA, de IRA en andere subversieve groepen. Zie in dit verband ook de rol van CIA-agent Carl Armfelt en de Saoedische journalist Al Ajjaz in Kleintje Muurkrant 328, "Brusselse Truffels". Waartoe de uitstekende band met Israël overigens heeft geleid werd o.m. tijdens het recente onderzoek naar de toedracht en de achtergronden van de Bijlmerramp nog weer eens duidelijk.

http://www.armigerousdescents.com/db/getperson.php?personID=I7570&tree=AD#sthash.q4IcfkL0.FDOOiMRo.dpbs

Carl-Magnus Torsten Armfelt

Naissance : 1 Jan 1918
New York

Père :
Carl Magnus Mauritz Armfelt
b. 12 Oct 1891, Åbo    
d. 11 Jun 1941, Stockholm

Mère :
Margareta Lenhardtson  
b. 15 Sep 1890, Stockholm

Mariage le 16 août 1916 à New York
Divorce le 20 juin 1922


http://geneofun.on.ca/names/photo/1506059?PHPSESSID=a4ad0814948ef7a61b5f3d37c8ec05a7

Bayview Cemetery, Norfolk County, ON
Carl Magnus Torsten, Count ARMFELT 1918-2005