De Bruyne, Josiane

Epouse de Jean-Claude Estiévenart. Elle fut suspectée d'avoir participé avec d'autres Borains à la tuerie de Nivelles. Elle fut acquitté lors des Assises. Décédée.

En néerlandais :

Toen de Borains, een half dozijn marginale pseudo-criminelen uit de Borinage, in 1988 voor een aantal Bende-overvallen voor het Hof van Assisen van Bergen moesten verschijnen, had Jean-Paul Dumont geen enkele Borain als cliënt. Een probleem, want dat betekende dat hij geen toegang had tot het gerechtelijke dossier over de Bende van Nijvel. Josiane Debruyn, één van de beschuldigden, werd toen verdedigd door meester Françoise Delplancq. De dag dat het proces begon, kwam Debruyn om totaal onduidelijke redenen niet opdagen. De rechter besliste haar een apart proces te geven. Bij dat 'eigen proces' was ze wel op tijd. En haar advocaat was niet meer meester Delplancq, maar Jean-Paul Dumont. En Debruyn was zichzelf niet meer: ze was helemaal 'gerestyled', verkoopbaar gemaakt door haar nieuwe advocaat, Hij had haar zelfs een aantal weken in een motel in de buurt van Brussel ondergebracht, waar hij haar psychologisch op het proces had voorbereid. Dumont had de kosten voor dat motel zelf betaald. Waarom stak Dumont geld in een vrouw die zelf geen rooie duit had, en die zelfs geen honderdste van het doorsnee-ereloon van een advocaat als Dumont - dat meestal in de vele miljoenen loopt - kon ophoesten? Geef toe, een advocaat die geld gééft, het is weer eens wat ander ...

Misschien ligt de reden in de rol die Josiane Debruyn in de Borains-saga speelde. De onvoorspelbare Debruyn was een sleutelfiguur. Zij had het wapen van Michel Cocu, de zogezegde baas van de Borains, naar de rijkswacht gebracht. Op basis van dat wapen concludeerde het parket van Nijvel dat de Borains een onderdeel van de Bende van Nijvel waren, want het wapen zou zijn gebruikt bij een aantal Bende-overvallen. Dat wapen was het enige tastbare bewijs dat het Belgische gerecht tegen de Borains had. En toen een aantal ballistische onderzoeken duidelijk maakte dat het wapen van de Borains zo goed als zeker niét bij die overvallen was gebruikt, wankelde de stelling van het parket van Nijvel. Eerst probeerde men nog het ballistische onderzoek van het gerenommeerde Duitse Bundeskriminalamt weg te moffelen, maar uiteindelijk lekte het toch uit. Het schandaal was groot, en de Borains werden vrijgesproken. Vermoedelijk was het wapen een onderdeel van een gruwelijke machinatie die was opgezet om de Borains als de Bende van Nijvel te laten veroordelen. Maar dat betekent dat Josiane Debruyn - al dan niet bewust - een rol heeft gespeeld in die machinatie, want zij had het wapen dat de Borains de das omdeed, naar de rijkswacht van Bergen gebracht, waar heel toevallig Christian Amory werkte, een lid van de criminele groep rond ex-rijkswachter Madani Bouhouche. Hebben ook deze keer geheime opdrachtgevers advocaat Dumont vergoed voor het vele werk en geld dat hij in Josiane Debruyn heeft gestoken? Wilde men dat Debruyn tijdens het proces in het gareel zou lopen? Vragen die onbeantwoord blijven.

Bron » www.bendevannijvel.com/daders/

Quand est-elle donc morte ? Et de quoi ?

Ben a écrit:

En néerlandais :

Toen de Borains, een half dozijn marginale pseudo-criminelen uit de Borinage, in 1988 voor een aantal Bende-overvallen voor het Hof van Assisen van Bergen moesten verschijnen, had Jean-Paul Dumont geen enkele Borain als cliënt. Een probleem, want dat betekende dat hij geen toegang had tot het gerechtelijke dossier over de Bende van Nijvel. Josiane Debruyn, één van de beschuldigden, werd toen verdedigd door meester Françoise Delplancq. De dag dat het proces begon, kwam Debruyn om totaal onduidelijke redenen niet opdagen. De rechter besliste haar een apart proces te geven. Bij dat 'eigen proces' was ze wel op tijd. En haar advocaat was niet meer meester Delplancq, maar Jean-Paul Dumont. En Debruyn was zichzelf niet meer: ze was helemaal 'gerestyled', verkoopbaar gemaakt door haar nieuwe advocaat, Hij had haar zelfs een aantal weken in een motel in de buurt van Brussel ondergebracht, waar hij haar psychologisch op het proces had voorbereid. Dumont had de kosten voor dat motel zelf betaald. Waarom stak Dumont geld in een vrouw die zelf geen rooie duit had, en die zelfs geen honderdste van het doorsnee-ereloon van een advocaat als Dumont - dat meestal in de vele miljoenen loopt - kon ophoesten? Geef toe, een advocaat die geld gééft, het is weer eens wat ander ...

Misschien ligt de reden in de rol die Josiane Debruyn in de Borains-saga speelde. De onvoorspelbare Debruyn was een sleutelfiguur. Zij had het wapen van Michel Cocu, de zogezegde baas van de Borains, naar de rijkswacht gebracht. Op basis van dat wapen concludeerde het parket van Nijvel dat de Borains een onderdeel van de Bende van Nijvel waren, want het wapen zou zijn gebruikt bij een aantal Bende-overvallen. Dat wapen was het enige tastbare bewijs dat het Belgische gerecht tegen de Borains had. En toen een aantal ballistische onderzoeken duidelijk maakte dat het wapen van de Borains zo goed als zeker niét bij die overvallen was gebruikt, wankelde de stelling van het parket van Nijvel. Eerst probeerde men nog het ballistische onderzoek van het gerenommeerde Duitse Bundeskriminalamt weg te moffelen, maar uiteindelijk lekte het toch uit. Het schandaal was groot, en de Borains werden vrijgesproken. Vermoedelijk was het wapen een onderdeel van een gruwelijke machinatie die was opgezet om de Borains als de Bende van Nijvel te laten veroordelen. Maar dat betekent dat Josiane Debruyn - al dan niet bewust - een rol heeft gespeeld in die machinatie, want zij had het wapen dat de Borains de das omdeed, naar de rijkswacht van Bergen gebracht, waar heel toevallig Christian Amory werkte, een lid van de criminele groep rond ex-rijkswachter Madani Bouhouche. Hebben ook deze keer geheime opdrachtgevers advocaat Dumont vergoed voor het vele werk en geld dat hij in Josiane Debruyn heeft gestoken? Wilde men dat Debruyn tijdens het proces in het gareel zou lopen? Vragen die onbeantwoord blijven.

Bron » www.bendevannijvel.com/daders/

Traduction :
Lorsque les Borains, une demi-douzaine de pseudo-criminels marginaux du Borinage, ont dû comparaître devant la cour d'assises de Mons en 1988 pour plusieurs braquages ​​de bande, Jean-Paul Dumont n'avait pas de Borain pour client. Un problème, car cela signifiait qu'il n'avait pas accès au dossier judiciaire sur la “Bende van Nijvel”. Josiane Debruyn, l'une des accusées, était alors défendue par maître Françoise Delplancq. Le jour où le procès a commencé, Debruyn ne s'est pas présenté pour des raisons totalement obscures. Le juge a décidé de lui donner un procès séparé. Elle était à l'heure à ce «propre processus». Et son avocat n'était plus Maître Delplancq, mais Jean-Paul Dumont. Et Debruyn n'était plus elle-même : elle avait été complètement « restylée », rendue commercialisable par son nouvel avocat, qui l'avait même hébergée dans un motel près de Bruxelles pendant plusieurs semaines, où il l'avait préparée psychologiquement au procès. Dumont avait payé lui-même ce motel. Pourquoi Dumont a-t-il mis de l'argent dans une femme qui n'avait pas un sou à elle et qui ne pouvait même pas se permettre un centième des honoraires moyens d'un avocat comme Dumont - qui se chiffrent généralement en plusieurs millions ? Avouez-le, un avocat qui donne de l'argent, c'est autre chose...

La raison réside peut-être dans le rôle joué par Josiane Debruyn dans la saga des Borains. L'imprévisible Debruyn était un personnage clé. Elle avait apporté l'arme de Michel Cocu, le patron présumé des Borains, à la gendarmerie. Sur la base de cette arme, le procureur de Nivelles a conclu que les Borains faisaient partie du “gang de Nijvel”, car l'arme aurait été utilisée dans un certain nombre de vols de gang. Cette arme était la seule preuve tangible dont disposait le tribunal belge contre les Borains. Et lorsqu'un certain nombre d'enquêtes balistiques ont mis en évidence que l'arme des Borains n'était presque certainement pas utilisée dans ces braquages, la position du parquet de Nivelles a vacillé. Au début, ils ont essayé de dissimuler l'enquête balistique du célèbre Bundeskriminalamt allemand, mais elle a finalement fui. Le scandale fut grand et les Borains furent acquittés. Vraisemblablement, l'arme faisait partie d'une horrible machination mise en place pour faire condamner les Borains en tant que Bende van Nijvel. Mais cela signifie que Josiane Debruyn - consciemment ou non - a joué un rôle dans cette machination, car elle avait apporté l'arme qui a tué les Borains à la gendarmerie de Mons, où travaillait Christian Amory, membre du groupe criminel autour de l'ancien gendarme Madani Bouhouche. Les clients secrets ont-ils également indemnisé cette fois l'avocat Dumont pour le travail acharné et l'argent qu'il a investi dans Josiane Debruyn ? Voulaient-ils que Debruyn fasse exactement ce qui lui a été demandé pendant le procès ? Des questions qui restent sans réponse.

Pour info : je partage ici un article datés du 26 janvier 1988.

Josiane Debruyn remise en liberté
Le procès des Borains reprendrait bientôt
Gil. dans la DH.
https://tueriesdubrabant.1fr1.net/gallery/articles-de-presse/1988-Bouhouche-Bolognaise-pic_258.htm